BLOG 1: Aankomst
Ga naar de pagina van Sjors en Erica RosendaalHet is begonnen.
Na twee nachtjes in een hotel in quarantaine te hebben gezeten in Dakar, wat overigens geen ramp is als je op een andere planeet geland bent, worden we met een Mercy Ships Toyota naar het schip gebracht.
Wat een rit, als je hier in West-Afrika onderweg bent is werkelijk niets te vergelijken met wat je gewend bent.
Alles wat je ooit gezien hebt op een foto of in een film, dat klopt, of doe het gerust keer twee.
Van die koeien met van die uitstekende schouderbladen! -Check-
Overvolle busjes, inclusief mensen op het dak! -Check-
Ezels met een span op de snelweg! -Check-
Vrachtwagens waar je de motor van ziet draaien terwijl hij rijdt, omdat er nergens meer een motorkap te bekennen valt! -Check-
Zo’n auto waarvan je denkt: is het nou een Mercedes, BMW of Audi, of van alle drie een beetje?! -Check-
Loslopende geiten in de stad?! -Check-
Een Ferrari hier?! -Check-
Een vrachtwagen midden op de snelweg repareren, hoe dan?! -Check-
Een heel groot en dan bedoelen we echt een heel erg groot zeeschip met de hand lossen?!?!?! -Check-
We rijden het havengebied in.
Er is voor Mercy Ships speciaal een gebied in de haven afgesloten, wat wordt bewaakt door beveiligers.
Bij het zien van de Mercy Ships Toyota wordt met een zwaai de poort geopend.
Daar ligt ze dan, de Afrika Mercy…
Nadat we uitgestapt zijn maken we een foto onderaan de trap en brengen vervolgens onze 130 kilo(!) bagage naar boven.
Nog voordat we de eerste trede beklimmen komen er van alle kanten mensen aangesneld om te helpen tillen.
Direct valt op hoe behulpzaam iedereen is!
We melden ons bij de receptie en het gevoel wat we daar hebben is toch een tikkeltje onverklaarbaar.
We kijken er zo lang naar uit en nu staan we hier dan, eindelijk aan boord!
Onze nieuwe woonplaats, ons nieuwe thuis, onze nieuwe werkplek, ons nieuwe leven.
Voorlopig althans.
Alles valt hier nu samen, maar ook werkelijk alles moet hier op z’n plek vallen.
Kijk, we mogen dan wel 130 kilo bagage mee hebben, maar daar zit dan ook wel ons leven in voor de aankomende twee jaar.
Na wat formaliteiten bij de receptie mogen we iemand volgen die ons naar onze hut brengt.
Een spannend moment volgt, de deur van de hut gaat open en we stappen naar binnen.
Oh, nog best ruim, oh, we hebben een raam én een eigen douche en toilet én twee ruime kasten én nog een best lekker bed.
Voorzichtig pakken we de eerste spulletjes uit en proberen gelijk ons eigen plekje ervan te maken.
Foto’s aan de muur, drop op de kast, er wordt gekozen wie aan welke kant gaat liggen.
Langzaam verandert een standaard hut, in de hut van Sjors en Erica.
De eerste gezamenlijke gebeurtenis staat op de planning: een kerkdienst.
Omdat er op het schip niet gezongen mag worden vanwege ’iets met een virus’ hebben ze in de openlucht, naast het schip, een mega partytent geplaatst.
Er is altijd wel iemand aan boord die een muziekinstrument speelt, dus er wordt vrolijk gespeeld en gezongen.
‘’Turn your eyes upon Jesus’’, toepasselijk lied…
De Voorganger begint zijn preek:
‘’Good morning, colleagues in Christ.’’
O ja, we staan hier met allemaal collega’s natuurlijk!
Het is Palmzondag, bijzonder moment om juist nu te arriveren.
Om nu de eerste dienst, op deze plek, op dit moment, mee te maken.
En wat heerlijk om te zien wie er allemaal aanwezig zijn!
Er zijn 50 verschillende nationaliteiten aan boord, natuurlijk hebben we wel vaker verschillende culturen in een kerk gezien, maar dit spant de kroon.
In één woord heerlijk om te zien hoe iedereen op zijn eigen manier God looft, prijst en aanbidt.
Zeker als er een lokaal Afrikaans lied wordt ingezet.
Psalm 150 wordt hier werkelijk letterlijk in de praktijk gebracht, inclusief reidans.
Na een introductie-ochtend worden we wegwijs gemaakt op en rondom het schip.
Omdat Sjors op diverse locaties komt te werken, gaan we met z’n manager ook even kijken bij het ‘Hope Center’.
Dat ligt 5 kilometer bij het schip vandaan, maar zoals vermeld is het verkeer nogal chaotisch, dus duurt een rit ernaartoe minimaal 20 minuten.
Het ‘Hope Center’ is een locatie op het vaste land waar patiënten en caregivers verblijven. Ze worden hier voorbereid op de operatie en een aantal keer getest op covid. Maar ook wanneer de operatie geslaagd is en patiënten voor controle nog naar het schip moeten, verblijven ze hier.
Maar de mensen krijgen er vooral hoop!
Er zijn een aantal toiletten, douches en wasruimtes ingericht en daar gaat nogal eens wat stuk.
Na de rondleiding en ontmoetingen met nieuwe collega’s gaan we weer terug naar het schip.
Onderweg terug naar het schip komen we langs een kapper, ik bedoel: iemand heeft een stoel onder een boom gezet en een spiegel aan de boom gehangen en daar kun je je dan laten knippen.
Wassen gebeurt met een fles water, verven en föhnen zit er niet bij.
Oh ja, als de stoel op z’n kop staat, dan is de kapper gesloten!
De eerste officiële werkdag gaat beginnen!
Erica mag zich melden bij de afdeling ‘Housekeeping’.
De eerste paar weken gaat ze daar aan de slag. Per 9 mei komt er een plek vrij als verpleegkundige, ze zal dan switchen naar de verpleegafdeling.
Wel lekker om op deze manier het schip, de taal en het leven aan boord te ontdekken.
Al is een gang van 100 meter lang dweilen best een uitdaging en dat is er nog maar één!
Sjors mag zich om kwart over 8 melden bij de onderhoudstent.
We beginnen elke dag met een gebed en een korte briefing.
We staan met 6 day crew (lokale mensen die komen helpen tegen een vergoeding) in een kring.
‘’Zijn er nog punten waar we voor kunnen bidden?’’ vraagt de manager.
*De vrouw van Abdoul is jarig vandaag.
*Voor Sjors, het is zijn eerste dag bij ons team.
De manager begint zijn gebed, het is ontroerend dat hij in zijn gebed bidt om kracht voor Salomon en Abdoul, want zij houden Ramadan…
Wat een liefde, wat een warmte.
Sjors krijgt het vertrouwen van de manager en mag met één van de jongens van de day crew in een Toyota naar het Hope Center, want er lekt nogal wat daar.
Na een enerverende rit komen we aan bij het Hope Center.
Na een keer toeteren gaat ook daar de poort voor ons open.
We rijden het terrein op en daar zie ik de eerste kindjes al lopen die op een beurt wachten om geopereerd te worden.
Verbazingwekkend trouwens om te zien hoelang die mensen uit Afrika op één en dezelfde plek kunnen blijven zitten.
Soms ben je een uurtje bezig op een plek en dan loop je weer langs iemand en dan zit hij/zij nog steeds in dezelfde houding als het uur ervoor.
Als je er een timelapse van zou maken, dan zou het net lijken of je gewoon naar een foto zit te kijken.
Uit de keuken van het Hope Center wordt er vooral door lokale ‘mama’s’ gekookt.
Anders zouden die kids niet weten wat ze meemaken denk ik.
Het ruikt overigens heerlijk!
Zo gaat er een indrukwekkende week voorbij en steeds meer realiseer je je dat je vooral moet wennen dat het gaat, zoals het gaat.
Tijd heeft hier gewoon een andere definitie.
Om meerdere redenen: één daarvan is het verkeer, want na een paar dagen kun je wel concluderen dat daar geen pijl op te trekken is.
Die rit van 5 kilometer vanaf het Hope Center naar het schip heeft nu al een record gebroken van 1,5 uur!
De tweede reden is de temperatuur, zeker als je buiten werkt.
Als Nederlander denk je soms: zo die zon is al best warm hier. En dan lopen sommige mensen nog in een trui, want de zomer moet hier nog beginnen.
Je gaat vanzelfsprekend je energie verdelen.
Een derde reden is: gebrek aan spullen, nu heeft het schip héééél veel spullen mee, maar als er een bepaald onderdeel van de vlotter uit de spoelbak van de wc stuk is, ga dan maar eens op zoek.
Met een day worker is het gelukt om het onderdeel te vinden, maar dat kost je wel een hele middag!
De taal kan soms ook wel eens een barrière zijn, de voertaal is Engels, dat is prima.
Maar Engels met een Duits, Zweeds, Ghanees, Ugandees, Senegalees, Zwitsers, Frans, Mexicaans, Spaans, Nederlands, Schots accent of nog één van de 30 andere accenten, dan is het soms gewoon een beetje uitvogelen wat er bedoeld wordt.
Ach ja, we komen er wel, is het niet vandaag, dan morgen, of overmorgen, of gewoon een andere keer.
Het feit blijft staan dat iedereen hier komt voor hetzelfde doel: hoop en genezing brengen aan de allerarmste in deze wereld. En dat doen we!
Iedereen in zijn of haar rol.
Het is ontroerend om te zien als er een busje vol genezen patiënten onder luid applaus het terrein verlaat!
Of als je in de oogjes van een kindje kijkt, waarvan je de boventandjes ziet zitten omdat de bovenlip gespleten is.
Een brok in je keel, dat krijg je ervan!
De oprichter van Mercy Ships zegt ergens terecht: ”changing an individual is powerful’’!
Je kunt niet de hele wereld redden, maar je kunt wel de wereld van één iemand redden.
De onmacht zal altijd blijven, ook als je door de stad loopt en je ziet bedelend kind naast je lopen met van die kale plekken op z’n hoofd, of een zwerver die bezeten lijkt te zijn en waar niemand naar om kijkt. Het blijft aan je knagen, maar goed ook.
Het idee dat we op deze plek iets kunnen betekenen maakt een hoop goed.
Dit weekend is het Pasen, iedereen kijkt er naar uit!
Je leeft hier aan boord met nagenoeg alleen maar Christenen, dus iedereen leeft met het bewustzijn van het grote wonder wat er gebeurd is op Golgotha!
Het wordt hier op veel manieren herdacht.
Zaterdag worden er mooie broden gebakken en misschien kunnen we daarbij wel gaan helpen.
Maar we moeten ons eerst even laten testen op covid, er zijn nogal wat positieve gevallen aan boord, dus ook wij zijn aan de beurt voor een test.
Geen bericht is goed bericht. Maar helaas gaat na een kwartier de telefoon in onze hut..
Eén van ons is positief getest op covid.
We mogen vanaf nu een week in onze hut blijven.
Gelukkig hebben we een raam in onze hut!
De eerste week als Mercy Shipper zit erop.
Wat een andere wereld, wat een andere omgeving.
Blessings,
Sjors en Erica
Ps. Wij vinden het leuk om ook van jullie te horen, dus stuur vooral een berichtje, mailtje of kaartje 🙂
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!
Prachtig geschreven, veel respect voor jullie!
Zooo wa n verhaal over jou Sjors en Erica zo knap en super hoe jullie t samen doen petje 🍀
Hoi Sjors en Erica,
Wat leuk dat ik jullie zo kan volgen.
Ik wens jullie het allerbeste toe en veel geluk in Senegal. Blijf vooral zo doorgaan met alle goede dingen die jullie doen.
Ik blijf voor jullie bidden.
Groetjes,
Loek
Wat heerlijk om dit verhaal te lezen! Het is een feest van herkenning! Alleen: geen ‘happy end’! Hopelijk zijn jullie niet echt ‘ziek’ geweest. . . Ik zie uit naar jullie volgende editie!
Wat een mooi verhaal. En indrukken zeg. Dienstbaar zijn.
Wat heb je jullie avontuur mooi omschreven! Ik zie alles zo voor me! Heel veel zegen op jullie werk! Liefs Esther
Wat een mooi beschreven verhaal.
Wat leuk om zo met jullie mee te mogen kijken in deze zo andere wereld.
Succes!!
Super om zo het verhaal mee te mogen krijgen! Hopelijk zijn jullie niet ziek van Corona.
Heel veel plezier op jullie avontuur.
Ha Erica en Sjors!
Wat missen we Erica op onze SEH!! Maar zo te lezen zijn jullie daar al onmisbaar geworden ☺️. Wat leuk leuk om zo vele kilometers verderop je verhalen te kunnen volgen. Liefs van je seh collega Judith
Wat een story! Net lekker op dreef en dan in Quarantaine! Dat is wel pech zeg! Hopelijk niet te ziek. Mooi jullie verhaal mee te lezen. Graag tot de volgende!🍀
Wat een mooi avontuur. Dapper en gaaf! Ik lees graag mee. Zet hem op jullie twee💪🏾
Hoi, wat hebben jullie je eerste indrukken mooi beschreven! Wát een compleet andere wereld!!
Veel sterkte met de Q en zegen bij jullie werk! Liefs
Wat ontzettend leuk om te lezen!! Geweldig hoe je de dingen omschrijft!!
Zet hem op schatten ik zie uit naar meer!🙏
Wat een verhaal lieven mensen, geweldig om zo te mogen dienen in God’s Koninkrijk. Wat beschrijf je de details mooi. Mooi om jullie zo te kunnen volgen. God’s zegen en kracht toegebeden en sterkte met de isolatie. Liefs van ons
Wat fijn om op deze manier jullie te kunnen volgen en wat schrijf je leuk
Wat fijn om dit op deze manier jullie te kunnen volgen en wat schrijf je leuk
Wat heerlijk om jullie verhaal te lezen, je ziet het voor je ogen gebeuren, zo herkenbaar. Wat schrijf je prachtig!! Wat een belevenissen XX
Wat heerlijk om jullie verhaal te lezen, je ziet het voor je ogen gebeuren, zo herkenbaar. Wat schrijf je prachtig!! Wat een belevenissen ❤️💋💋
Wat een verhaal, echt Afrika, het gt jullie lukken met kracht van God🙏🏿Bloei op het plekje waar jullie nu zijn🌸grt,
Wat leuk dat we op deze manier door jullie meegenomen worden op jullie bijzondere reis en werk voor en met Mercy Ships! Prachtig en tegelijk ook confronterend hoe anders de wereld daar is in vergelijking met het westen. Heel veel zegen voor jullie en hopelijk snel weer uit quarantaine! Lieve groet, Annemarie (en Gerlof)
Wow wat een belevenissen!
Gods Zegen in al wat jullie daar mogen doen en kunnen betekenen!
Beste Sjors en Erica,
Wat een mooi en indrukwekkend eerste verslag. En zo levendig ook, inderdaad alsof je er zelf bent. Ik wens jullie een hele mooie tijd daar samen maar ook met alle andere zorgverleners en vrijwilligers. God bless you! En sterkte met de quarantaine! Dat is wel even balen zeg.
Groetjes,
Karen van Houwelingen
Wat kan je mooi schrijven, heerlijk om jullie avontuur te lezen en te volgen. Heel veel succes met alles wat op jullie pad gaat komen.
Liefs cindy
Wat goed en herkenbaar geschreven in jullie blog. Ik zie erg uit naar jullie volgende blogs. Dat we een inkijkje krijgen in jullie ervaringen en leven. Zo gaaf!! Ook ik hoop ooit te mogen aansluiten, hopelijk ook in de zorg.
Heel veel plezier en zegen om jullie werk te mogen gaan doen!
Lieve groet Yvonne
Lieve S&E
Ik waande mij helemaal bij jullie in Africa door deze blog.
Heel fijn om zo een kijkje in jullie avontuur te hebben.
Ik mis jullie! Liefs Carolien
Echt zo leuk om jullie avontuur te volgen! Ik kijk uit naar de verhalen van jou als verpleegkundige Erica, want mijn droom is om ook ooit als verpleegkundige aan boord te mogen!
Heel veel succes in het prachtige werk wat jullie mogen doen!
Heerlijk om jullie eerste ervaringen te lezen! 🙂 We leven graag met jullie mee. Sterkte, deze week in jullie hut!
Groeten,
Johan & Eline
(Ik, Johan, heb jullie ontmoet tijdens het werken bij de Global Mercy in R’dam.)
Ooh wat een verhaal, ik werd helemaal meegenomen naar Afrika
Gaaf om te lezen allemaal zeg!
Veel zegen daar!!
Liefs
Mooi om jullie verhaal te lezen.
Dankbaar werk wat jullie mogen doen. Veel succes allebei !!