Blog 10 – 17 maart (Nederlands)
Ga naar de pagina van Natascha BakkerHallo!
Wat gebeurt er toch weer veel in korte tijd. We zijn alweer ruim een week verder en ik kan weer hele verhalen vertellen 😉 Bijvoorbeeld over een gesprek dat ik laatst bijwoonde dat ging over het eten aan boord. Dat is namelijk uitstekend! We hebben circa 700 man die met de lunch mee eten (de bemanning, day crew en de beveiliging). Er wordt echter voor bijna 1000 man eten klaargemaakt. Onze day crew eet voor twee en nieuwe bemanning eet in het begin ook altijd te veel, en dat merken ze op in de keuken en ik weet uit eigen ervaring dat dat klopt, lol.
De vorige keer vertelde ik dat we hier aan boord, veel dingen beleven voor het eerst. Deze week is de Low Care Unit (LCU) in bedrijf genomen. Hier worden geopereerde patiënten ontvangen die nog wat extra nazorg / revalidatie nodig hebben, maar redelijk zelfstandig zijn.
Er zijn inmiddels al diverse operaties verricht. Kinderen die geopereerd zijn aan gebogen benen, tumoren die zijn
verwijderd. Interessante ingrepen zijn gedaan, zoals een stuk van een rib verwijderen om een nieuwe kaak te reconstrueren. Hier nog een verhaal over een meisje dat vorig jaar is geopereerd aan haar gebogen benen: Love and Faith Over Fear – Mercy Ships
Onlangs is er ook iemand geopereerd die last had van de gevolgen van een vleesetende bacterie, NOMA. Het is een afschuwelijke ziekte. Ik heb er wat over gelezen. Het komt voor bij kinderen die in armoede en slechte hygiëne leven, en vaak ook ondervoed zijn. 9 van de 10 patiënten sterft in de eerste 2 weken als ze niet op tijd worden behandeld. Noma is een infectie waarbij de weefsels in en rondom het gezicht afsterven. De infectie vernietigt de botten, weefsel en de rest van het gezicht. En het uit zich door zwerende wonden. Het is een vorm van gangreen. Het is niet besmettelijk, maar begint als een ontsteking van het tandvlees en verspreidt zich van de binnenkant van de mond naar de rest van het gezicht. Als je geneest van Noma, zie je er vervolgens heel anders uit dan gewone personen. Er kunnen gaten in je gehemelte zitten, je neus kan verdwenen zijn en/of je lippen. Bij de herstel operatie die hier aan boord is uitgevoerd was sprake van plastische chirurgie en zijn o.a. nieuwe lippen gemaakt. Er zijn wel meerdere operaties / behandelingen nodig, dus ons patiënt is nog niet vertrokken. Super gaaf dat iemand de kans krijgt op een gewoon leven!
Het doet mij denken aan de reden waarom Mercy Ships is opgericht. Om hoop en genezing te brengen aan de vergeten armen. Hoe ziet die hoop eruit? Onlangs werd daar nog een bijzonder verhaal over gedeeld (niet hier gebeurd, maar in een ander jaar). Niet iedereen komt in aanmerking om te worden geopereerd, sommigen zijn ongeneeslijk ziek. Mercy Ships begeleidt via een hospice dit stervensproces. Eén van de personen was een islamiet. Hij lag in een hospice, eenzaam. Niemand van de moskee waar hij kwam bezocht hem. Christenen zochten hem echter op, toonden hem liefde. Hij besloot om Christen te worden en de geestelijke hoop en geestelijke genezing te omarmen en te ontvangen. Hij stierf in vrede.
Dit verhaal sloot ook mooi aan bij de boodschap die donderdag werd gedeeld door één van de timmermannen bij de Deck devotion. Hij sprak over die gekke Christenen, die geloven dat God de mens heeft geschapen en de mens met God leefde in een paradijs. Toen maakte de mens een fout en werd de mens verbannen uit het paradijs. God maakte echter een reddingsplan door Jezus naar de aarde te sturen, die de relatie met God zou herstellen. Het is best een vreemd verhaal he?! De spreker maakte een uitstapje naar de film Saving Private Ryan dat zich afspeelt in WO2. De Amerikanen hadden blijkbaar het beleid dat als er nog maar één levende zoon van een familie was, ze die zoon gingen ophalen en terugbrengen naar de familie. Wat had Ryan gedaan om dit te verdienen? Was het een aardige man? Een aantal soldaten komen om bij deze ‘reddingsoperatie’. De leider ligt zwaargewond bij Ryan en zegt “Verdien dit”. Er is een prijs betaald. Hoe kan hij dit terugbetalen? Wat kan hij doen?
Toen werd een bekend Bijbelvers voorgelezen uit Johannes 3:16 en 17: Want God heeft zoveel liefde voor de wereld dat Hij zijn enige Zoon heeft gegeven zodat ieder die in Hem gelooft, niet verloren gaat maar eeuwig leven heeft. God heeft zijn Zoon niet naar de wereld gestuurd om de wereld te veroordelen, maar om haar door Hem van de ondergang te redden.
God hield zoveel van ons, dat Hij Zijn Zoon gaf. Wie in Hem gelooft, word gered. Hoe hebben we dit verdiend? Er is geen rekening die hoeft te worden betaald. De prijs werd betaald toen Jezus werd gekruisigd. Maar waarom kwam 
Christus? In het Bijbelboek Lukas 4 vers 18 en 19 lezen we dat Jezus zegt: De Geest van de Here rust op mij, omdat Hij mij heeft gezalfd tot brenger van goed nieuws aan arme mensen. Hij heeft mij gestuurd om uit te roepen dat gevangenen zullen worden vrijgelaten, dat blinden zullen zien, dat onderdrukten zullen worden bevrijd en dat de tijd van Gods genade is aangebroken”. Hij kwam niet alleen om de mens te redden. Wij zijn Zijn handen, voeten, ogen, Zijn lichaam. Jezus gebruikt ons om al die dingen te kunnen doen. Wij maken een verschil. Verdien het! Earn this. Ik vond het een interessante en mooie vergelijking, zo had ik het nog niet eerder gehoord. En natuurlijk zeer toepasselijk. Wij kunnen allen iets moois doen en betekenen voor de mensen om ons heen.
Mijn Ghanese vriendin Deborah, werkt in de team Bio Med. Ze onderhouden en beheren diverse ingewikkelde apparatuur. Hier zie je haar in actie.
Werkprojecten
Vrijdag is mijn laatste werkdag. Hopelijk overkomt mij niet wat vorige week gebeurde. Ik had weekend dienst (zondag) en had dacht ik alles netjes schoongemaakt en voorbereid. Ik had echter niet nog een dubbel controle gedaan met de aankomst gegevens van receptie. Wat bleek, er kwam iemand aan die niet op onze hospitality lijst stond. We hadden geen cabin klaargemaakt en bed opgemaakt. En ze kwam ook nog rond 3 uur ’s nachts aan. De mensen die nachtdienst hadden, hebben haar opgevangen en snel nog het bed opgemaakt. Gelukkig kwam het goed, maar het is wel vervelend als zoiets gebeurt.
Momenteel hebben we het door de week niet zo druk in hospitality met het klaarmaken van cabins voor nieuwe vrijwilligers en vertrekkende vrijwilligers. Ook hebben we zeer weinig gasten. De drukte manifesteert zich in het weekend! Dat betekent dat er tijd is voor projecten! Ik heb bijvoorbeeld buizen schoongemaakt die de pannen op hun plaats
moeten houden als we varen (flinke laag vet verwijderd). Ook ben ik bezig geweest met het opruimen en herinrichten van twee hospitality ruimtes. We vonden daar een 7 XXL trui, gigantisch groot. Ik kon me niet voorstellen dat we zo’n groot persoon hier aan boord zouden hebben, lol.
Een ander project was het bekleden van frames met vrolijke Afrikaanse stoffen! We zijn wezen winkelen en vervolgens gaan knippen, strijken en de stoffen vastgeniet. Met deze ‘schilderijen’ hebben we de diverse verblijven opgevrolijkt.
Elke donderdagavond hebben we een Community gathering. Die wordt standaard opgevolgd door het serveren van ijs. Elke week is een andere team aan de beurt. Housekeeping en hospitality was vanavond aan de beurt. Ik heb mij opgegeven om daarbij mee te helpen. Het was leuk om te doen, ik kon flink oefenen met het scheppen en maken van mooie ijsbolletjes. Ik denk dat we circa 200 mensen van ijs hebben voorzien. Ik had echter wel de minst populaire smaak, namelijk koffie!
Verjaardag aan boord!
En dan mijn verjaardag 😊 Ik heb daar ruim een week van kunnen genieten (en er komt denk ik nog een after party 😉). Vorige week zaterdag vierde ik het met Inge, zij werd 30 en ik werd 44. Ik heb mij
uitgeleefd met het bakken van appeltaart, pindakaas cake (glutenvrij) en een aparte chocolade cake met fudge. Er ging van alles mis (zoals cacaopoeder dat chocolademelkpoeder bleek te zijn), maar ik heb alle baksels kunnen redden en kreeg ook de nodige complimenten voor het eten. Ze vonden het erg lekker. Ook had ik Ghanese meatpies gebakken. Gelukkig had ik geweldig hulp bij diverse baksels, wat erg gezellig ook was! Inge had voor de versiering gezorgd. De diverse genodigden vonden het erg leuk en gezellig. We hebben spelletjes gespeeld, gekletst en gegeten. Er was muziek. En we waren met vele nationaliteiten. Ghana, Guinee, Congo, Noorwegen, Polen, Duitsland, Amerika, Nederland, Zweden, Engeland, Australië, Zuid-Afrika en volgens mij vergeet ik nog een paar.
We hebben het ook nog over de verschillende gewoontes gehad. Het is voor veel buitenlanders erg vreemd dat Nederlanders niet alleen de jarige feliciteren, maar ook de ouders / familie / en vrienden. Iets anders wat men ook ongewoon vindt is dat je het viert voor je feitelijk jarig bent. Mensen waren erg in de war over wanneer ik nu jarig was 😉 En natuurlijk dat je als jarige de gasten trakteert op cake en snacks is ongehoord in andere culturen. Daar nemen anderen wat lekkers mee en verzorgt iemand anders je verjaardagstaart!
Zondag was er een Dutchie night. Aangezien ik nog genoeg lekkers over had van zaterdag, heb ik nog getrakteerd. 
Fred was vergeten om op de verjaardagsfeest te komen, maar heeft dat ruimschoots goedgemaakt door zijn gitaar te pakken en voor mij te spelen. De Dutchies zongen mee en ik moest blozen van alle aandacht.
Woensdag ontving ik een berichtje dat een pakket was aangekomen en post. Heel leuk om een aantal verjaardagskaarten te ontvangen. En mijn pakket was sinds half januari onderweg, dus gelukkig nog op tijd ontvangen. Gevuld met speciale stripboeken (over het leven van Jezus) die ik cadeau wil geven aan diverse vrienden aan boord. Ik kon al gelijk één geven aan Amina die er erg blij mee was!
Donderdag de 16de was de feitelijke dag. Mijn kamergenote had een lieve kaart geschreven en ook een berichtje op de spiegel achtergelaten. Mijn teamleider had iets voor mij genaaid, een slinger met wat lapjes stof die we hadden gebruikt voor het bekleden van de frames. Heel leuk! Ik had afgelopen week de stofjes uitgekozen die ik daarin wilde hebben.
We begonnen de ochtend (van mijn verjaardag) met een deck devotion. De spreker had een mooie boodschap (zie onder het kopje ziekenhuis). Na afloop kwamen de mededelingen en één daarvan was dat ik jarig was. Er werd gelijk ook voor mij gezongen. Een mooie ervaring met zoveel mannen, gitaar en wat drums! Daarna hadden we werkbespreking. We stonden stil bij een naar bericht. De zus van één van de bemanningsleden was kort na haar bevalling overleden en liet een echtgenoot met kindje van 2 jaar en baby van 2 dagen oud achter. Het enige wat je dan kunt doen is bidden.
Gedurende de dag gebeurde er ook nog het nodige. Tijdens de lunch werd de bel geluid voor mij in de dining room en werd ik wederom toegezongen. Verder kregen we een berichtje dat we niet van boord af mochten. Er is een rechtszaak gaande tegen een oppositieleider waarbij allerlei demonstraties worden gehouden. Vandaag resulteerde dat in blokkades, bussen die niet reden, dingen die in brand waren gestoken. Bemanningsleden die van boord waren werden opgebeld en opgeroepen om weer aan boord te komen.
En vanavond had ik opgeschept en slingerde Fred de bel, dus werd er weer voor mij gezongen! Ik zal weten dat ik jarig was 😉 En ik kreeg diverse berichtjes via Facebook en Whatsapp, wat erg leuk was. Iedereen bedankt!
Dit was mijn één na laatste blog. Mijn tijd in Senegal zit er zo goed als op!
Groetjes!
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!
Wat vliegt de tijd! En wat een ervaring! Hier kan je nog lang op terugkijken.
Je hebt een pracht tijd gehad waar je nog vaak met genoegen op terug kan kijken, en je kennissen kring is weer uitgebreid. Tot 1 April ( geen grap)
Wat een prachtig avontuur en bijzonder om daar jarig te zijn. Geniet nog even en kom gezond weer terug