Blog 8 – 25 februari (Nederlands)
Ga naar de pagina van Natascha BakkerAankomst in Dakar
Dinsdag (7 februari) rond 9.00 uur voeren we de haven van Dakar binnen! De avond ervoor had ik al op zee het licht dat van Dakar kwam kunnen zien. En ‘s ochtends kwam er een typisch tropisch luchtje op ons af toen we langs de kust richting haven voeren. Dakar heeft een eigen geur!
Er zijn aan boord een aantal drone piloten, en er werden mooie beelden gemaakt van het binnenvaren van het schip. We werden ook opgewacht door een blijde groep mensen. Er werd gezongen, gedanst en met de vlaggen gezwaaid. Het was mooi om dat te ervaren 😊 Zelf vond ik het als dieren liefhebber erg leuk om allerlei nieuwe vogels te zien, en groepen aalscholvers te zien uitrusten.
Dinsdagavond genoten we nog van de stilte voor de storm. 
Ik noem het bewust stilte voor de storm. We kwamen in Dakar aan met 336 personen, maar eind van de week zullen we in aantal zijn verdubbeld. Naast circa 100 nieuwe bemanningsleden ontvangen we ook een flinke groep day crew (275 personen) eind van de week. We mochten nog niet van boord af en ik heb wat spelletjes gespeeld. Mijn 2 Ghanese vriendinnen Qwirkle geleerd!
Rond 16 uur op dinsdag was er aan boord een speciale bijeenkomst met de Minister van Gezondheid en een hele delegatie (waaronder media). Erg formeel, met diverse toespraken, grotendeels in het Frans (mijn Frans is abominabel 😉). Voor deze bijeenkomst moesten we weer mondkapjes op, dat was even wennen.
Onze nieuwe bemanning kwam verspreid over 2 dagen aan boord, in 4 groepen (dit wordt een mass embarkment genoemd). Woensdag kwamen de eerste 60 nieuwe bemanningsleden aan boord. Ze waren over 2 groepen verdeeld (ochtend en middag). Het was haast je repje om de laatste hutten klaar te krijgen, maar het is gelukt! Het voert te ver door om alles te vertellen en uit te leggen, maar we hebben hen verdeeld over ons team en hen een rondleiding kunnen geven. Ik kon merken dat ze vol verlangen hadden uitgekeken om aan boord te komen.
Woensdagavond was er een gezamenlijke bijeenkomst over diverse zaken. Naast wat praktische tips over onderhandelen, een taxi nemen, het groeten in Frans en Wolof), veiligheid (rekening houden met diefstal) kregen we ook een presentatie van de team die zich had bezig gehouden met de patiënten selectie. Ze waren al in oktober begonnen! En zijn land en stad afgereisd. Onder de patiënten zitten niet alleen Senegalezen, ook Gambianen zijn meegenomen in de procedure. De komende periode worden honderden personen geopereerd en behandeld. Sommige operaties kunnen 8 uur duren.
Day crew
Gedurende de field service krijgen circa 30 teams aan boord, extra ondersteuning van day crew. Deze personen zijn de afgelopen periode geworven. De day crew is een bijzondere groep mensen. Het zijn vrijwilligers (krijgen een reiskostenvergoeding en maaltijd aan boord) en ze zijn over het algemeen jong en hoog opgeleid / meertalig. Ze hebben zelf wat offers moeten brengen om hier te kunnen dienen. Sommigen hebben hun baan opgezegd, zijn verhuisd naar Dakar of hebben hun studie tijdelijk stop gezet. Dit blijf ik bijzonder vinden! We kregen te horen dat één van de vrijwilligers zich had aangemeld uit dankbaarheid voor de geslaagde operatie en herstel van een patiënt uit zijn dorp.
Onze day crew kwam vrijdag aan boord voor hun pasjes en training. 275 personen, meertalig en vaak op hun paasbest gekleed. Hospitality verzorgde het drinken en serveerde broodjes. Ik vond het wel humoristisch om te horen hoe zij instructies kregen hoe met westerlingen om te gaan. Wij hebben dat de afgelopen weken ook instructies daarover ontvangen, maar dan over hoe om te gaan met Senegalezen. Diverse onderwerpen kwamen voorbij en er werden ook vragen gesteld.
Ik vind het zelf wel wennen, al die mensen. Ik begon juist steeds meer mensen te kennen en zat in een bepaalde flow. Het wordt weer aanpassen. Maar ook hoe zorg je ervoor dat iedereen zich thuis voelt en voldoende aandacht krijgt? En zijn er straks nog rustige plekken te vinden aan boord? Want met de daycrew erbij zal het tijdens de lunch zeer druk zijn. Er is echter een methode gevonden om de lunch drukte te verspreiden, de teams hebben tijdsloten gekregen wanneer ze kunnen gaan lunchen en ik moet zeggen dat het een groot verschil uitmaakt.
Kleding voorschriften
In Senegal hebben we te maken met wat andere kledingvoorschriften dan in Europa. Vooral anders voor de dames. Denk aan tunieken, geen blote schouders en ruim vallende broeken (onder de bemanning zijn harembroeken populair). Wij van Mercy Ships hebben een voorbeeldfunctie en dienen respectvol om te gaan met de regels. Een voorproefje daarvan kreeg ik toen de minister op bezoek kwam. De zwarte spijkerbroek die ik normaal draag als ik in uniform ga was niet geschikt. Het was te strak en de stof was niet geschikt. Gelukkig vond ik een zwarte rok, dat ruim over de knieën viel. Ik zal nog wat aanpassingen moeten doorvoeren in mijn garderobe ;-). Ik wist dat dit zat aan te komen, en ben benieuwd wat voor leuke kleding ik kan vinden in de winkels. Er zijn hier ook verschillende klerenmakers en je kan iets voor jezelf laten naaien.
Uitjes?
Tijdens de sail kon je je opgeven als toeschouwer bij een softbal wedstrijd dat vorig weekend heeft plaatsgevonden (georganiseerd door de Amerikaanse ambassade). We hadden namelijk een Mercy Ships team dat de strijd ging aanbinden met 14 andere teams. Vrijdagavond was de eerste wedstrijd. We zijn verspreid over diverse taxi’s met een flinke afvaardiging naar Ebbets field afgereisd. Het was leuk om de team aan te moedigen. Die avond was het erg koud (voor Senegalese begrippen) en winderig. Het hele weekend heeft men gespeeld en men is 2de geworden, heel goed!
Afgelopen zaterdag zijn we met een groepje naar een museum (The Museum of Black Civilisations) dichtbij het schip geweest. Het was een bijzonder gebouw, rond van vorm en het leek nieuw. Er werd niet veel verteld over Senegal, maar er waren een paar interessante dingen om te bekijken. Daarna ben ik nog samen met Eric wezen lunchen en hebben we een rondje door een stuk van de stad gelopen. Er zijn interessante contrasten. Luxe en armoede leven zichtbaar langs elkaar. Daar sta ik een andere keer wel bij stil.
Zaterdagavond heb ik ook nog gezellig gekletst met Judith uit Ghana. Ze was heel veel aan het koken en frituren, en ik heb het e.e.a. geleerd en nog een kleine bijdrage geleverd. We hebben afgesproken om nog een keer samen wat Ghanese gerechten en snacks klaar te maken. Door mijn gesprekken met haar, moest ik opeens denken aan een snack uit Ghana wat ik lekker vond, Kuli-Kuli. Ik heb met Fred afgesproken dat we dat binnenkort gaan maken.
Dorcas heeft ook onlangs geoefend met het vlechten van mijn haar. Het ging haar goed af, we hadden alleen geen elastiekjes 😉 Ik vond het gefrunnik met mijn haar wel lekker aanvoelen! Vandaag vond ik elastiekjes in de ship-shop, dus ik heb een pakje gekocht. Eens kijken of er wat moois te maken is van mijn haar.
Jullie zijn weer even bijgepraat. Het waren drukke weken! Het ziekenhuis gaat vanaf 6 maart operaties verrichten. Afgelopen vrijdag is de eerste groep patiënten (circa 80 personen) aangekomen in de Hope Centre. We gaan bijna in bedrijf! En mijn laatste maand aan boord is aangebroken. De tijd is voorbij gevlogen!
Groetjes,
Natascha
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!
Ik geniet van je blogs Natascha, wat maak je veel mee en wat kan je het leuk vertellen.
Onvoorstelbaar dat je laatste maand op het schip alweer aangebroken is.
Leuk he Qwirkle?
Geniet met volle teugen en ga met God, dan ga je goed!
Hoi Natascha. Zo te lezen is de drukke tijd aangebroken. Wat zul je veel bedden op moeten maken. Je bent nu terug in West Afrika. Herken je dingen. Je was natuurlijk nog heel jong toen je Ghana verliet, maar misschien zijn er herinneringen die nu terug komen. Toen ik pas in Ghana aankwam deed je mee met de Dagomba kinderen en riep me na “Siliminga” ,”witte”. Is er in Wofo ook zo iets wat de kinderen jullie naroepen?
Dag Hanneke, ik heb niet het idee dat ik veel herken. Dakar is ook heel anders dan Ghana, dat vinden de Ghanezen ook… Ik kan mij geen Dagbani herinneren, dus ik vind het wel leuk om te horen dat ik wel wat woorden blijkbaar kende. ik heb hier nog niemand iets horen roepen. Misschien als je op platteland komt?
Hoi! Bedankt voor de complimenten! Het is genieten 🙂
Bijzonder om weer te lezen hoe het allemaal gaat op zo’n schip en wat jouw taken zijn. Veel zegen gewenst nu je je laatste maand ingaat.
Ha 2 reacties! De eerste keer gaf hij een fout aan:-)
Haha, is mij ook een paar keer overkomen toen ik een blog plaatste. Leuk om van je te horen!
Heel leuk weer om te lezen wat er zoal gebeurd op het schip en hoe je dat zelf ervaart! Wat gek dat je laatste maand al aanbreekt. Veel zegen gewenst.