Een nieuwe cultuur
Ga naar de pagina van Jannet den OudenDeze tweede blog schrijf ik in Sierra Leone, het schip ligt in Queen Elizabeth II Quay. We zijn hier aangekomen op 22 augustus. We zijn er alweer een poosje, maar alvorens hier aan te belanden moesten we op reis.
Terwijl wij wegvoeren uit de haven van Tenerife, woedde er op het eiland grote branden die we vanaf het schip konden zien. Je zou hier ook kunnen zeggen: De mengeling van opwinding over het vertrek en het besef van de ernst over de branden maakte het vertrek vreemd. Eenmaal op zee voeren we dag en nacht. Het was heerlijk om buiten te zitten en te genieten van het uitzicht over het water. Vijf dagen alleen maar water om je heen laat je behoorlijk klein voelen. We deden allerlei activiteiten, zoals een Bake-off, tafeltennis- en volleybal toernooi. Ook hadden we een dienst buiten op het top deck, heerlijk om met z’n allen te zingen midden op de oceaan!
Tijdens het varen hebben we dolfijnen en zelfs walvissen gezien. Iedereen werd opgepiept door een berichtje om het niet te hoeven missen. Opmerkelijk dat men veel sneller liep dan wanneer het alarm afgaat en er word omgeroepen ‘’this is a dril this is a dril this is a dril’’ en je naar je ensemble station moet gaan.
Bij aankomst in de haven werden we opgewacht met muziek en dans door een team van mensen die de patiënt selectie hebben gedaan. Er werd op het dek met vlaggen gezwaaid van alle nationaliteiten aan boord en iedereen was in feeststemming!
De mensen hier en Sierra Leone zijn enorm blij dat Mercy Ships de komende 10 maanden hier in de haven ligt. De president met zijn gevolg kwam aan boord zodat wij komen bedanken voor de gastvrijheid in hun land. Het schip moest dus gereedgemaakt worden voor deze dag. Het keukenteam was druk bezig om allerlei hapjes en drankjes klaar te maken. De tafels werden mooi gedekt enz. Ook de ruimtes moesten mooi worden gedecoreerd, hoewel er niet veel decoratiemateriaal aan boord is zag het er uiteindelijk prachtig uit. Daar kwam mijn ervaring als bloemist goed bij van pas. Wel merkte ik hierdoor dat ik mijn winkel en de werkzaamheden toch wel een beetje mis.
Mijn werk hier is het managen van het Café, de Ship Shop, Post office, de evenementen en alles eromheen. Wat mijn taken precies zijn is nog steeds onduidelijk (niemand weet het) en omdat ik geen overdracht had van de persoon voor mij, waren de eerste weken best wel heel lastig. Langzamerhand begin ik te wennen en krijg ik meer inzicht in de taken. Ik probeer op mijn manier vorm te geven aan alles wat er gedaan moet worden, zoals het maken van een training voor de nieuwe vrijwilligers, het opzetten van de kerst events, bestellen van nieuwe producten (wat een enorm ingewikkeld proces lijkt te zijn, het houden van een design competitie om een shirt te ontwerpen die we in de Ship Shop gaan verkopen. Het café is de plek waar mensen in hun pauze naar toe komen voor hun koffie. De Deck departement in hun overal, den mensen van het ziekenhuis in hun scrubs enz. Je ziet precies wie er zijn break heeft of wanneer de school uit is en de kinderen komen.
We zijn al een aantal keer Free Town ingegaan. Daar zijn is een heel andere ervaring dan mijn keurig aangeharkte Utrecht. Overal rijden er keke’s (scooters op drie wielen), busjes en motoren. Er wordt koopwaar uitgestald in marktkraampjes of op straat. Mensen lopen langs de weg en dragen van alles en nog wat mee op het hoofd, zoals grote manden, dozen, teilen en bouwmaterialen. Je wordt omringt door allerlei geuren en het afval op de straten, maar het lawaai overstemt alles. Overal staan er speakers waar muziek uit schalt, de radio schreeuwt of men prijst zijn waar aan via een megafoon. Iedereen probeert boven iedereen uit te komen en als je jezelf verstaanbaar wil maken moet je dus ook echt schreeuwen. Naast deze toch al overweldigende ervaring is het warm tijdens het regenseizoen, dus of je bent plakkerig van het zweet of van de regen. Ondanks al het bovenstaande is het genieten om iets te zien te krijgen van deze cultuur, de mensen die hier wonen, de natuur en het eten.
Inmiddels ben ik verhuisd naar een andere kamer, met een raam! Elke ochtend als ik mijn gordijn open schuif zie ik vissersbootjes langsvaren en s’avonds zie ik de zon in de zee zakken. Ik ben dan ook erg blij met m’n nieuwe plekje. Nu kan ik ook planten houden in mijn kamer, dan wordt het toch wat huiselijker allemaal. Aangezien dit mijn nieuwe huis is voor de aankomende twee jaar is dat toch wel belangrijk!
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!