Gelukkig zei ik ‘ja’
Ga naar de pagina van Jannet den OudenDeze eerst blog schrijf ik op dek 9, uitkijkende over de … oceaan! Heerlijk ontspannen, terwijl het schip zachtjes deint over de golven. Klinkt ontspannen toch? Ik kan je vertellen dat de eerste paar dagen er anders uit zagen en dat ik behoorlijk draaierig werd van dat deinen.
Laat ik beginnen in Nederland. Mijn tassen zijn gepakt met wat ik denk nodig te hebben voor twee jaar, dit was niet eens zo heel veel vond ik. De rest van mijn huis zit in dozen. Nadat ik mijn huurder de hand heb geschud realiseer ik pas echt dat het gaat gebeuren. Er zijn tranen bij het afscheid nemen, dikke knuffels en kaartjes met liefdevolle teksten. Ik ga mijn familie en vrienden erg missen en heb tegelijkertijd enorm zin om te gaan beginnen als Sales Manager bij Mercy Ships.
Mijn reis verloopt heel soepel, afgezien van best wel wat turbulentie bij het landen op Madrid. De stuart vertrekt echter geen spier en dan weet je dat er eigenlijk niets aan de hand is. Ik word in Tenerife opgewacht door een taxichauffeur met een bordje met mijn naam erop. (al dan niet wat tropisch gespeld) Hij brengt mij naar het schip, dat je al vijf minuten voordat je aankomt al kan zien liggen, zo groot is het. Je kunt trouwens denken dat je bagage niet veel weegt, maar tijdens het beklimmen van de veeltredige trap om aan boord te komen verander je wel van mening.
Je hebt net één voet aan boord en je moet op de foto, voor de badge die je oa. nodig hebt om de deur van je cabin te openen. Daar sta je dus een beetje verlept op na de een dag reizen. Maar dat moet niet uitmaken, die foto gaat alleen maar twee jaar mee! Ik krijg ik mijn kamer toegewezen, gelegen op dek vijf en veel ruimer dan ik had bedacht. Mijn kamergenoot is op PTO (Personal Time Off), dus ik kan rustig alleen wennen. De rondleiding die dan volgt duurt ruim anderhalf uur, al is het een illusie dat je daarna precies weet waar je je bevindt.
De eerste paar dagen hoef ik nog niet officieel aan het werk, maar ik ben vast gaan ontdekken wat mijn nieuwe werkplek wordt en kan een beetje uitzoeken hoe het schip in elkaar zit. Heb je ooit geprobeerd om in de Ikea de ‘korte’ route te nemen, omdat je alleen maar één ding nodig had? Je denk te weten waar het ligt, maar voordat je het weet ben je ietwat gefrustreerd de hele Ikea doorgelopen. Dat gevoel moet je vasthouden om te bedenken hoe het hier aan boord is met de verschillende trappenhuizen.
Om een beetje in te komen vul ik wat bij in de shop maak ik koffie voor andere crewmembers in het café (aan die skill moet nog behoorlijk worden gesleuteld)
Tijdens het opruimen van wat mijn kantoor gaat worden komt iemand mij vragen of ik de Shop open wil doen op een ochtend dat we eigenlijk dicht zouden zijn vanwege een lang weekend vrij. Omdat ik nog geen plannen had gemaakt was dat geen probleem en zei ik ja. Later op de dag wordt er hartelijk om mij gelachen nadat ik probeer uit te leggen dat een meneer in kaki met drie strepen op zijn schouders mij gevraagd had om de shop open te doen. Dat bleek de kapitein te zijn, gelukkig zei ik ‘ja’.
Zoals je wel kan lezen moet ik erg wennen en dat zal nog wel even duren. Gelukkig is iedereen aan boord erg vriendelijk en behulpzaam, dus dat komt vast goed!
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!
Super Leuk Jannet! Zet m op kanjer 😘
Lieve Jannet, wat schrijf je leuk! Een feestje om te lezen. Gaat helemaal goed komen daar. Veel geluk!
Een heel avontuur die eerste tijd! Leuk om te lezen!
Lieve Jannet,
War ontzettend fijn wat van je te horen/lezen. Je bent een gouden kracht op het Schiphol, zorg ook een beetje goedemorgen jezelf🩷
Leuke eerste blog Jet!! Goed geschreven 😊