Het alledaagse leven
Ga naar de pagina van Rimke van de NesMisschien was het je al opgevallen, het is een flinke tijd geleden dat ik een update geplaatst heb. Het leven hier aan boord gaat z’n gangetje en alles is voor mij de normaalste zaak van de wereld. Dat maakt het soms lastig om te bedenken waarover je kunt schrijven. Tegelijkertijd weet ik ook dat het voor mensen die niet aan boord zijn (geweest) soms lastig is om voor te stellen hoe het leven aan boord eruit ziet. Daarom deze keer een inkijkje in het alledaagse leven aan boord!
Een tweeweeks ritme
Het leven aan boord kent een zeker ritme, veel dingen komen iedere dag of iedere week terug. Zo is er op maandagochtend de verplichte All Hands Meeting, waarbij bijvoorbeeld veiligheidsinformatie gedeeld wordt, maar waar we ook updates krijgen over wat er op het gebied van operaties en trainingen gebeurt. Op donderdagavond is er een Community Gathering, waar vaak een leuke activiteit georganiseerd wordt, en op zondagavond is de kerkdienst. Oh, en meestal hebben we op donderdag, vaak zelfs om dezelfde tijd, een brandoefening (al wordt die ook wel eens als verrassing op een andere tijd of zelfs dag gedaan).
Ook de tijden waarop je eten kunt halen in de eetzaal staan vast. Er zit zelfs een ritme in wat er welke dag voor het ontbijt wordt klaargemaakt en op welke dagen er een toetje (vaak iets van cake) bij het avondeten is. In het weekend werken de etenstijden net even anders. Dan is het ontbijt wat later en wordt er geen lunch geserveerd, maar heb je bij het ontbijt wel de mogelijkheid om zelf lunch te pakken (vanuit de algemene saladebar en de restjes van het eten van de dag ervoor). Soms bakken we in het weekend pannenkoeken (of zelfs poffertjes!) voor de lunch.
Deze dingen zijn allemaal iedere week hetzelfde, dus waarom dan toch een tweeweeks ritme voor mij? Dat heeft te maken met mijn werk. In de keuken werken we met twee teams, die elkaar om de paar dagen afwisselen. In twee weken tijd werken wij dus 7 dagen van 12 uur. De ene week werk ik bijvoorbeeld op maandag en dinsdag, terwijl ik dan de week erop op maandag en dinsdag vrij ben. Ik merk dat ik daardoor niet heel veel meer in periodes van weken leef, eerder in periodes van een paar dagen of van twee weken.
Vrije tijd
Met mijn werkrooster van 2 dagen op, 2 dagen af, heb ik dus ook veel dagen vrij. En wat doe ik dan zoal? De laatste tijd breng ik dan vooral veel tijd in mijn cabin door. Ik vind het heerlijk om mijn eigen plekje te hebben en lekker een boek te lezen, op mijn Nintendo Switch te spelen of aan een creatief projectje te werken. Daarnaast moet het “huishouden” natuurlijk ook gedaan worden, dus soms doe ik mijn was of maak ik mijn cabin en de badkamer schoon. Verder rust ik vooral veel uit, want de dagen in de keuken zijn vaak lang en soms best zwaar.
In de avonden speel ik vaak een spel met vrienden, of nemen we een plons in het zwembad op deck 11. Op zondagavond na de kerkdienst is er een Dutchienight, speciaal voor alle Nederlanders aan boord. Er wordt iets gebakken of er zijn lekkernijen meegenomen door een Nederlander die net aangekomen is. Afgelopen keer hadden we bittergarnituur, wat een geluk! Dutchienight kun je je een beetje voorstellen als een iets te grote kringverjaardag. Vaak gaan we ook daar met een kleiner groepje een spelletje doen.
Naast activiteiten aan boord kunnen we natuurlijk ook van het schip af en de stad in als we vrij zijn. Met mijn afwisselende rooster ben ik om de week een lang weekend vrij, van vrijdag t/m zondag. Dat is de perfecte gelegenheid om ook een keer een nachtje weg te gaan. In september ben ik met wat vriendinnen een nachtje naar Tacugama gegaan. Tacugama is een opvangcentrum voor chimpanzees en ligt in de jungle, op slechts een klein uurtje rijden vanaf het schip. We hebben genoten van het horen van de vogels en de wind die door de bomen waaide. We kregen een rondleiding door het opvang- en rehabilitatiecentrum met de verschillende stadia waar de chimpanzees doorheen gaan en de volgende dag hebben we een hike langs een waterval gedaan.
Afgelopen weekend zijn we met wat vrienden naar een hotel in de stad gegaan om daar bij het zwembad te loungen. Noa en ik zijn vervolgens een nachtje blijven slapen om er even uit te zijn. Verder ben ik eigenlijk niet vaak in de stad te vinden, al ben ik de afgelopen weken wel een aantal keer op bezoek geweest bij onze tijdelijke buren.
Gluren bij de buren
De afgelopen weken hadden we nieuwe buren in de haven. De Logos Hope, een schip van Operatie Mobilisatie, lag een paar schepen voor ons. OM is een zendingsorganisatie. Ze werken met zendelingen in landen, maar hebben ook een tweetal schepen. Waar wij een ziekenhuis hebben aan boord, kun je op de Logos een boekenmarkt vinden. Dit is een van de manieren waarop ze met het schip aan evangelisatie doen. Ook daar aan boord zitten veel (vooral jonge) vrijwilligers en het was bijzonder om zo een paar weken zij aan zij in Sierra Leone te kunnen dienen. De connecties tussen de twee organisaties gaan terug naar de beginjaren van Mercy Ships.
Bijna iedere dag mochten wij vrijwilligers van de Logos Hope verwelkomen om ons schip te laten zien en samen te eten. Daarbij ging het vaak over de verschillen, maar ook over de overeenkomsten tussen onze missies en het leven aan boord. We hadden ook verschillende keren Nederlanders te gast op onze Dutchienights. Zelf ben ik ook een aantal keer langs geweest op de Logos. Zo kregen we een keer een rondleiding over het schip, dat qua formaat en leeftijd dicht bij de Africa Mercy ligt. Ook zijn we een keer aan boord naar de kerk geweest en natuurlijk was er ook tijd om over de boekenmarkt te slenteren. Natuurlijk ben ik niet met lege handen weer weg gegaan ;-).
Afgelopen vrijdag is de Logos Hope weer vertrokken. Zij varen iedere maand door naar hun volgende bestemming. Dit keer steken ze de oceaan over om verder te gaan in het Caribisch gebied. Vanaf ons schip hebben we ze uitgezwaaid en een goede reis gewenst.
En zo zijn er alweer bijna drie maanden voorbij hier aan boord. De tijd vliegt, we grappen vaak dat het volgende week al Kerst is, want zo voelt het soms ook. Ik ben inmiddels langer aan boord dan ik in mijn eerdere keren ben geweest en ook dat voelt onwerkelijk. Mijn huidige commitment loopt nog tot juli volgend jaar, maar ik ben ook al veel aan het nadenken over verlengen. Dat zou ik dan in een andere functie doen, niet in de keuken, maar daarover later meer. Waar later ook meer over komt: mijn werk in de keuken! Misschien viel het je al op dat ik daar eigenlijk vrij weinig over gezegd heb. Dat is omdat ik dat bewaar voor een volgende blog!
Voor nu, groetjes uit Freetown en hopelijk tot volgende maand weer!
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!
Hallo Rimkje,gezellig weer een bericht van je.Even een kijkje op Mercy schip.God,s zegen en tot de volgende keer
Hoi Rimke fijn weer wat te horen van je komt mooi uit we hebben Donderdag avond zendings vergadering aks er nig iets is wat we mee moeten nemen laat het me dan weten.Gids zegen voor jou.Groetjes Corrie
Hoi Rimke, wat leuk om zo te lezen over het leven aan boord. Een prachtige manier om zo te dienen.
Heel veel Zegen bid ik jou toe, tot de volgende blog, groetjes Jellie