Africa Mercy 2025!
Ga naar de pagina van Jeanet WitteveenSawubona lieve volgers,
Voor iedereen alle goeds en een gezegend 2025 gewenst!
Ook in dit nieuwe jaar wil ik jullie hartelijk danken en mijn dankbaarheid uitspreken voor alle steun in elke vorm.
Mijn vorige blog heb ik op mijn mobiel proberen te typen en dat was geen succes. Hierbij mijn excuses voor alle type foutjes. Hopelijk gaat het nu beter. 🙂
Ik zal de draad weer oppakken waar ik gebleven was.
Het bezoek aan de fistulaclinic was een hele beleving. We werden als special guests ontvangen en werden verzocht op de 1e rij plaats te nemen. De muziek begon te spelen en er kwamen vijf dames, allen in een kleurrijke jurk, binnen. Ze gaven een getuigenis hoe hun leven er voor de operatie uit heeft gezien en hoeveel deze operatie voor hun betekend. De fistel hebben ze aan hun bevalling overgehouden. De dames zijn 14, 17, 34, 37 en 54 jaar oud. De dame van 37 jaar oud liep al 17 jaar met deze fistel. Je kan je voorstellen wat een ongemakken dit met zich mee heeft gebracht. Bij sommige dames is de vader van het kind niet in beeld, andere dames zijn door hun echtgenoot verlaten of verstoten uit hun dorp vanwege de merkbare gevolgen van de opgelopen fistel. De dames zijn enorm beschaamd en beschadigd. Maar deze ceremonie was een feest en de dames fleurden helemaal op! Ze kregen een certificaat en wij mochten deze aan ze uitreiken en ze een bemoediging toespreken. Daarna werden we uitgenodigd om hand in hand met de dames in een kring te dansen en daarna wilden de dames graag met ons op de foto. Deze dag verlieten ze de kliniek met een toekomst vol van hoop! Wat een Zegen!
Ook aan boord kan ik mijn kennis blijven bijspijkeren en heb ik een nascholing over liesbreuken gevolgd welke door chirurg dr. John Zwiacher uit Amerika werd gegeven. Reuze interessant vooral, omdat hier extreme gevallen geopereerd worden doordat de patiënten er vaak al jaren mee lopen.
Naast alle serieuze problemen is er ook ruimte voor gezelligheid en leuke activiteiten zoals Sinterklaas!
In de week van Sinterklaas en hebben we aan alle bemanningsleden een oproep gedaan om op 4 december een schoen voor de deur van ieders cabine te zetten met daarin een gedicht voor Sinterklaas en iets lekkers voor zijn paard Ozosnel. In de avond zijn we met de dutchies alle cabines langs gegaan om een chocoladeletter in elke schoen te stoppen. Wat hebben we een lol gehad! Schoenen omgewisseld en opgehangen. Berichtjes op deuren achtergelaten. En wat hebben we een leuke gedichtjes ontvangen. Eentje zelfs in het Nederlands door een meisje uit Canada. Ook Ozosnel werd niet vergeten. Van wortels, appels en M&M’s tot lolly’s, koekjes en zelfs een kokosnoot troffen we in de schoenen aan. Hilarisch! De chocoladeletters zijn door een lokale bakker in Toamasina gemaakt en gesponsord door Mercy Ships members in Nederland. Op 5 december kwam Sinterklaas met zijn pieten natuurlijk ook bij ons aan boord om de kinderen een bezoek te brengen en met pepernoten en cadeautjes te verwennen. Wat was het een feest! Aangezien we met bemanningsleden uit 60 verschillende landen aan boord zijn, is Sinterklaas natuurlijk voor velen een heel vreemd verschijnsel en wat vonden ze het leuk! De reacties waren geweldig! En we zingen en we springen en we zijn zo blij, want er er waren natuurlijk geen stoute kinderen bij! 🙂
Op dit moment zijn er vijf families aan boord en de kinderen gaan hier ook aan boord naar school. Ja, ook de juffen zijn hier als vrijwilligers werkzaam. Erg leuk om te zien hoe de kinderen Engels leren spreken met elkaar en vriendjes en vriendinnetjes met elkaar worden. Regelmatig krijgen we werkjes of een uitvoering van ze te zien wat ze op school hebben gemaakt en ingestudeerd.
De inwoners van Toamasina zijn erg vriendelijk en behulpzaam. En zo gauw we de poort uit zijn staan er chauffeurs klaar om ons in hun tuktuk (gemotoriseerde riksja) voor zo’n 5000 Malagassische ariary ( 1 euro) ergens heen te rijden. Er zijn ook veel Pousse-Pousse (riksja’s) op straat, maar die gaan natuurlijk niet zo snel en het gaat mij ook aan het hart deze mannen zo te zien zwoegen, al is het natuurlijk wel hun inkomen. Op straat zie je overal stalletjes met voornamelijk bananen, lychees en veel kokosnoten. Madagaskar staat bekend om de Lemuren, ook wel Maki’s of halfapen genoemd. Deze heb ik in een park in allerlei soorten en maten gezien. Erg schattig. De temperatuur is gemiddeld 30 graden dus ik mis het Nederlandse weer niet. 🙂
Veel sneller dan ik had verwacht is het einde van de eerste field service periode aangebroken en zijn de laatste operaties afgerond en de laatste patiënten van boord gegaan. De day crew is feestelijk uitgezwaaid en we zullen ze enorm gaan missen, maar we zullen ze na de onderhoudsperiode in Durban in Zuid-Afrika weer met open armen aan boord ontvangen. Toen we de haven van Toamasina zijn uitgevaren stond de day crew ons op het strand en de pier uit te zwaaien. Zij gaan ons ook missen. Voor we de haven zijn uitgevaren hebben we allemaal een zakje cinnarizine tabletten gekregen tegen zeeziekte. Op een enkele pechvogel na hebben de meesten de overtocht goed doorstaan. Het varen naar Durban heeft vijf dagen geduurd. Het was een hele bijzondere en mooie ervaring met ook de nodige uitdagingen om niet al het servies en eten door de galley (kombuis) en dining (eetzaal) te laten glijden. Ook het internet liet te wensen over aangezien het alleen via satelliet ontvangst had dus een blog schrijven kon ik uit mijn hoofd zetten. Veel mensen hadden een hangmat meegenomen wat heel comfortabel was op het schommelschip.
Bij de immigratie zijn we als seaferer (zeevarende) geregistreerd en dat betekend dat we geen toeristenvisum hebben wat betekend dat we aan het schip gebonden zijn en we Durban niet mogen verlaten. Daarmee kwam voor mij de grootste teleurstelling en domper op deze geweldige missie. Zoals velen van jullie weten kom ik al sinds 2011 jaarlijks in Zuid-Afrika als vrijwilligster in het kinderdorp Rehoboth in Port Shepstone. Dit ligt een uur rijden van Durban vandaan. Daar heb ik sinds 2014 ook een sponsorkindje die mij heel dierbaar is en wie ik beloofd heb tijdens deze onderhoudsperiode zoveel mogelijk te zullen bezoeken. Door deze restricties als zeevarende is het nu dus niet mogelijk om naar ze toe te gaan terwijl ik er enorm naar uitgekeken heb om mijn vrijwilligerswerk zowel aan boord als in het kinderdorp te kunnen combineren nu er geen patiënten aan boord zijn. Ik bid vurig of God een weg wil maken om het toch mogelijk te maken elkaar te zien en mijn vraag aan jullie is of jullie dit in jullie gebeden mee willen nemen.
Voor het eerst geen kerst en oud/nieuw in Nederland en met 30 graden ook dat is een hele bijzondere ervaring. We hebben een hele mooie kerstviering aan boord gehad met o.a. een prachtige voorstelling door de kinderen. Aansluitend was er een overweldigend mooi kerstbuffet in de eetzaal opgezet waar ik met veel plezier aan mee heb mogen werken. Wat was het geweldig mooi om samen met 220 mensen de geboorte van Jezus Christus te mogen herdenken en vieren. Op oudejaarsavond was er na een gezellige spelletjesavond met lekkere hapjes en homemade oliebollen en om 23:00u hebben we liederen gezongen tot de countdown tot 00:00uur waar we geproost hebben met kinderchampagne op het nieuwe jaar 2025!
Inmiddels zijn de gezinnen aan boord, vanwege veiligheid, in een hotel ondergebracht tot te onderhoudswerkzaamheden zijn afgerond. Van dek 2 t/m 8 wordt er hard gewerkt aan vloeren, ventilatoren, machines, motoren, cabines, brandmelders, elektra enz. Dit onderhoud is jaarlijks verplicht om diverse (veiligheids)certificaten te behouden. Er komen dagelijks zo’n 120 lokale medewerkers aan boord om deze werkzaamheden uit te voeren. En ja iedereen moet natuurlijk goed eten dus ons werk gaat gewoon door. Tijdens deze onderhoudsperiode beginnen we al om 5:00u in de ochtend met werken om het ontbijt klaar te maken en eindigen we ’s avonds om 19:30u na het avondeten. Pittige dagen, maar lekker afwisselend en veel contact met de mensen aan boord. Vanwege de veiligheidsvoorschriften zijn ook heel veel regels zoals bv het dragen van gesloten schoeisel en we mogen niet op de dok lopen zonder helm. Als we van boord gaan moeten we ons uitchecken en moeten we voor 22:00u terug zijn en worden er alcoholtests gehouden ivm non-alcohol policy. Daar maken ze overigens wel een leuk spelletje van, want we moeten een dobbelsteen gooien en als we het gekozen getal gooien moeten we blazen en zo niet dan mag je doorlopen. De poort van Durban waar alle schepen aan wal liggen is enorm groot en binnen deze poort is een ontmoetingsplek voor zeevarenden Seaferer mission genaamd waar diensten en Bijbelstudies worden gehouden, maar waar je ook ook kan poolen en tafeltennis, basketbal, tafelvoetbal of schaken kan spelen. Ook worden er soms apen gespot. De mission heeft een shuttle busje die je bij het schip komt halen en brengen. Op een ochtend toen ik uit mijn cabine stapte lag er in de hele gang voor elk bemanningslid een welkomst pakketje van de seaferer mission klaar. Wat een hartelijk welkom. Andersom denken wij ook aan onze buren en krijgen de 12 bemanningsleden op het schip naast ons ook elke dag een lunchpakket door Mercy Ships aangeboden. Broeders en zusters in de Heer.
Aangezien ik mijn paard niet heb mee kunnen nemen, heb ik mijn hardloopschoenen meegenomen en wordt er hier in Durban elke zaterdagochtend een Park run georganiseerd waar we met een groepje hardlopers aan meedoen. Elke week is het op een andere locatie waar we met een shuttle busje naar toe gaan. Natuurlijk heb ik hier wel een paard gevonden waar ik heerlijk mee over het strand in de branding heb kunnen galopperen. Op zondagochtend gaan we naar diverse kerken in Durban en ’s avonds is er een dienst aan boord. Op 6 februari hopen we dat de certificaten binnen zijn en we naar Madagaskar terug te varen.
Tot zover mijn update.
Hartelijke groet uit Durban!
PS: het uploaden van de foto’s lukt mij helaas nog steeds niet. 🙁
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!
Leuk om je ervaringen te lezen Jeanet!
Ik zie het voor me zoals je het beschrijft en het lijkt me een heel bijzondere ervaring. Ik hoop dat er een oplossing gevonden is voor je sponsorkindje!
Goede tijd en hartelijke groet!
Adrie
Lieve Jeanet,
Wat een levendig verslag van jouw leven op het ogenblik bij MercyShips. Ik lees jouw liefde voor de mensen die je mag helpen, leert kennen en nieuwe ervaringen. Super jammer dat er (nog) geen mogelijkheid is om je sponsorkind te bezoeken 🙏🏻.
Nog een fijne tijd, liefs Helma xx
Suwabona Janet,
Maar geen idee wat suwabona betekent!
Ook jij een heel mooi en gezegend nieuwjaar gewenst.
De foto met de dansende dames in hun kleurrijke jurken krijgen we vast nog wel eens te zien. Wat een andere wereld en cultuur blijkt uit je fistulaclinic – verhaal. Al was het alleen maar de leeftijd waarop vrouwen daar hun eerste kind krijgen.
Wij hier in Nederland worden wel een beetje jaloers als we lezen van een temperatuur van 30 graden; bij ons moet er een nul af en dat scheelt nogal.
Het is lang geleden, maar ook ik heb vanwege het slechte weer met een bord in de hand zitten eten terwijl je door de golven van de ene kant van de bank naar de andere schoof. Maar wees eerlijk: best een bijzondere ervaring. Trouwens, in mijn tijd heb ik nooit gehoord van cinnarizine tabletten, wij moesten het zonder zien uit te zingen tot de storm over was.
Voor ons is het een verrassing dat je ook nog een onderhoudstrip van het schip meemaakt. Het lijkt wel dat dit ook voor jou geldt (geen hangmat bij je, van tevoren blijkbaar niet weten dat je je sponsorkind niet mag bezoeken). We hopen van harte voor je dat toch nog een gaatje in de regels hebt weten te vinden. De onderhoudsbeurt op zich kun je misschien ook nog positief benaderen. Weliswaar mis je een flinke periode de patiënten (en daar gaat het toch uiteindelijk om; daar ligt ook je hart), maar je maakt wel een specifieke actie mee. En wie weet, wil je de periode dat je geen patiënten zag, in de toekomst nog eens inhalen in een tweede reis. Misschien wel een wervingstruc van Mercy Ships, dat onderhoud!
Lijkt ons een bijzondere ervaring om Sint en Kerst en oud en nieuw te vieren in den vreemde.
Wie had gedacht dat je ooit nog eens zou verblijven in een zeemanshuis en dan nog wel in Durban.
Al met al een mooie blog met heel veel indrukken.
We hopen dat je nog een goede tijd zult hebben op de Africa Mercy.
God bless you.
De hartelijke groeten van tante Janny en oom Klaas
Ha Jeanet,
Super je verhalen en geniet.
Hij zal je omringen met liefde en trouw.
Veel lief van Jans.
Wat een belevenissen!
Ik zal bidden of je toch naar je sponorkindje kan 🙏♥️
En heerlijk dat je toch af en toe op een paard kan! Dat zul je wel missen.
Liefs Mirjam
Heelo daar Jeanet, leuke verhalen allemaal! Ik kan me voorstellen dat je lacht en van alles kan genieten van wat je daar meemaakt:) Het is ook heel jammer dat van Rehoboth en het bezoeken van je sponsorkindje wat ik je zeker gun. Het kombuis??? Zijn wij aan het varen, hahaha?
Dank je wel voor de update, ik kijk uit naar de volgende!
Groetjes!
Heey Jeanet, wat leuk je blog te lezen van je belevenissen daar. Jammer dat je jouw sponsorkind niet kan zien, je had je er zo op verheugd, hoop dat er nog een mogelijkheid komt. Succes met alles en nog een fijne tijd, tot gauw.
He Jeanet, wat een bijzondere tijd maak je mee! Leuk om het te lezen. En ontzettend balen dat je niet naar Rehoboth kan! Ik bid mee!
Een hele goede tijd verder!!
hoi Jeanet
Wat een indrukwekkend verslag van alles wat je meemaakt ,veel sterkte in de teleurstelling dat je je sponsorkindje niet kunt bezoeken ,misschien komt er nog een mogelijkheid, hartelijke groet van ons
Hoi Jeanet, een prachtig reisverslag waarbij we een inkijkje krijgen in alles wat je zoal beleefd. Ik zie je in gedachten langs het strand galopperen op een paard en balanceren met het servies op zee!
Wel heel jammer dat je geen contact met je sponsor kind kon regelen. Nog een hele fijne tijd gewenst. H.groeten, oomJan en tante Drea
Lieve Topper,
Wat een prachtige blog weer! Maar ik heb wel een traantje moeten wegpinken toen ik las dat je niet naar Rehoboth mag. In mijn gebeden neem ik je mee. Kunnen we vanuit Nederland nog iets voor jou en/of de bemanning doen?