Op de helft van mijn tijd in Segegal.
Ga naar de pagina van Karin de HaanDank jullie wel voor al jullie leuke en lieve reacties op mijn nieuwsbrieven. Helaas lukt het me niet om iedereen persoonlijk antwoord te geven, maar ik vind het wel heel fijn om het te lezen.
Gisteren was het mijn beurt om te werken op zaterdag. Ik had maar drie patiëntjes, twee van mezelf en één van mijn collega. De twee kinderen die ik wilde behandelen mochten afgelopen week allebei gaan lopen met een looprekje. Maar beiden waren zo angstig om te gaan staan en lopen dat ik een aantal dagen bezig geweest ben met vertrouwen winnen, ze te laten voelen hoe het is om te staan en om vandaaruit te proberen te gaan lopen. Op de Rehab afdeling hebben we houten puzzels, die geluid maken als je de puzzelstukjes op de juiste plaats legt. Dat was zo interessant dat het meisje vergat om te huilen toen ik haar bij een tafel op haar beentjes had gezet en ze meteen aan de puzzel begon. Vrijdag lukte het om haar te laten lopen, met veel dank aan onze daycrew. Doordat zij de taal van het kind spreken konden ze haar overtuigen om stapjes te gaan nemen. Om te voorkomen dat we maandag weer helemaal opnieuw kunnen beginnen, leek het me wijs om zaterdag ook met deze kinderen te oefenen. En het lukte, dit keer zonder daycrew, want die zijn vrij op zaterdag. Wat een overwinning.
Maandag is het zes weken geleden dat de eerste kinderen geopereerd zijn aan hun benen. Dat betekent dat er röntgen foto’s gemaakt gaan worden, die door een aantal artsen beoordeeld worden en als er voldoende botgenezing is en geen pijn met belasten, dan mogen ze uit het gips. Ze mogen dan volledig belasten, dus het looprekje en de krukken worden zo snel mogelijk afgebouwd. Ze krijgen een paar stevige schoenen van Mercy Ships. Komende week gaan er mensen van ons team de stad in om schoenen te kopen. Na 6 weken gips zijn hun knieën en enkels erg stijf, dus dat gaan we oefenen. En we gaan werken aan de stabiliteit en het versterken van de spieren. Het is belangrijk dat ze, voordat ze naar huis gaan, goed kunnen lopen, traplopen en hurken. Want heel veel dagelijkse activiteiten worden hurkend uitgevoerd in Afrikaanse landen. Alle kinderen willen graag kunnen hardlopen, springen en natuurlijk voetballen. Maar dit wordt voor het eerste jaar na de operatie afgeraden, om te voorkomen dat het bot weer gaat vervormen. Dat zal niet meevallen als ze éénmaal thuis zijn.
Afgelopen maandag heb ik de moed gevat om op Wolof les te gaan. Wolof is één van de lokale talen hier. En mensen vinden het natuurlijk heel leuk als je probeert hun taal te spreken. Bij binnenkomst van het klaslokaal moesten we onze naam bij de deur achterlaten en kregen we een Senegalese naam. Ik heet Fatu Njááy. Als je iemand groet, dan zeg je:’Salaa Malekuum’ en dan krijg je als antwoord: ‘Malekum Salaam’. We wensen elkaar daarmee vrede toe.
Na een uur had ik het gevoel dat alle woorden door mijn brein dansten. Maar alles wat ik leer is meegenomen. Gelukkig mochten we bij het verlaten van de klas weer onze eigen naam oppakken.
Hier heet ik Karin Olivierse. Want Karin de Haan had geen enkele connectie met mijn paspoort naam die uit doopnaam en meisjesnaam bestaat. Dat konden de computers hier niet herkennen, waardoor ik de eerste week geen toegang had tot wifi en geen geld op kon nemen. Maar op deze manier lukte het gelukkig wel. Ik hoop dat Hans het me vergeeft 😉.
Ik hoop binnenkort toegang te krijgen tot het foto archief en jullie wat foto’s te kunnen laten zien van ons werk. Ik mag zelf geen foto’s maken op de afdeling vanwege de privacy van de patiënten. De foto’s hieronder zijn van een eilandje voor de kust waar we gisteren middag naar toe zijn geweest: Ngor island. Het was een heerlijke temperatuur met een windje, leuke huisjes en ook weer een leuk restaurantje.
Tot volgende week.
Karin.
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!
Heerlijk om te lezen Karin ,je mooie verhalen en wat je kan betekenen voor de kinderen,heb grote bewondering voor je. En wat gaat de tijd snel voorbij..Lieve groet Julia
Tjonge, wat maak je veel mee in korte tijd! Heerlijk om zo bezig te zijn met de kinderen. Ik wens je Gods zegen, die je ongetwijfeld zult ervaren daar. Geniet ervan!
Liefs, Hester
Staat ook wel vertrouwd hoor Karin Olivierse. 😉
Wat een voldoening als je het vertrouwen kunt winnen van de kids en het resultaat mag zien.
Ik denk dat de tijd omvliegt. Gek zeg dat je alweer op de helft zit.
Fijne werkweek maar weer.
Klinkt allemaal heel goed, Karin Olivierse!! Boeiend! Leuk dat je zo intensief met kinderen kunt werken, en fijn dat je ook tijd hebt om iets van de omgeving te zien. Groetjes van Anne en van mij. Be blessed!
Ja ik vergeef het je.
Geweldig wst je doet.😊
Ha Karin!!! Zo leuk om met regelmaat jouw verhaal te lezen. Ik stuur het door naar Alex …die vind het reuze leuk…Nico…Renate en Jan. Ab heeft volgens mij zelf nu jouw bericht in de mail. Onwijs veel plezier…goede hoop dat de kinderen een mooi lopend leven krijgen. Fijne tijd…groet Diddy
Bedankt Karin voor je verslag. En wat fijn dat je werk ook echt vruchten afwerpt. Daar kun je trots op zijn!! Groetjes Marianne
Heerlijk om je belevenissen te lezen. Wat zal je over vijf zes weken veel te vertellen hebb
Wat fijn om dit allemaal te kunnen lezen Karin. Wat moet het je veel voldoening geven als er iets lukt. Ik wens je voor de volgende weken veel succes en geniet van de uurtjes, die je vrij hebt. Hartelijke groetjes