Richting het zuiden!
Ga naar de pagina van Heilke de HeerRotterdam
Van Antwerpen naar Rotterdam.
De vaart zelf was niet uitzonderlijk. Het was kort en rustig.
Maar het feit dat ik nu op een Mercy Ship mijn eigen land binnen kwam varen, dát maakte het speciaal.
Al bellend met vrienden en familie op de kade zwaaide ik mijn armen uit mijn lijf.
Wat een moment! Memorabel.
Twee weken voorafgaand aan dit moment was ik veranderd van baan. Ik werd nu ‘Media Liaison’ genoemd.
Geen verrassing dat de twee weken van evenementen in Rotterdam helemaal vol zaten.
Het organiseren en rondleiden van Nederlandse Media, politici en andere gasten stond me op het lijf geschreven.
Gewoon in het Nederlands. Heerlijk.
In de avonden was ik in de stad te vinden om oud-Mercy Shippers, vrienden en familie te zien.
Nu kon het nog even. Dichtbij huis.
’s avonds plofte ik dan bekaf in bed, en meerdere keren voeren mijn gedachten naar de maanden in Tenerife.
Toen we nog in quarantaine zaten. Toen ik de baan die ik zo graag wilde niet uit kon oefenen. Toen ik moest wachten.
En nu, nu ineens dankte ik God. Zonder dalen, geen toppen. En doordat ik juist in de afgelopen moeilijke jaren bij Mercy Ships was, kon ik deze weken des te meer getuigen van de reden waarom ik dit doe.
Tijdens onze twee weken in Rotterdam bezochten zo’n 10.000 mensen uit 111 landen het schip en hebben 4300 mensen de virtuele rondleiding gevolgd. Naast de algemene rondleidingen hebben we 70 evenementen gehost, waarvan sommige nu via YouTube na te kijken zijn: Medical Day & Maritime Day
Granadilla
15 maart was het ineens zover. De tijd was voorbij gevlogen. Op naar het zuiden. Het liefst was ik in één keer doorgevaren naar Senegal. Wat oorspronkelijk het plan was. Maar helaas, opnieuw moesten we slikken toen we hoorde dat verscheiden projecten uitgelopen waren. Voor mij geen verrassing, na de tegenvallers die ik in Antwerpen zag. Mensen/bedrijven die door VISA issues en doorlopende COVID gerelateerde regulaties niet konden komen of eerder weg moesten. Het kon niet anders dan uitgelopen zijn. Tel daarbij op de projecten die bij een nieuwbouw project meestal ongewenst aan het licht komen en gevolg is: Tenerife omarmen als mijn voorlopige thuis.
Geen onbekende plek. Dit is de plek waar we in maart 2020 aanmeerde na ons abrupte vertrek uit Senegal. Ik kon de vulkaan ondertussen wel uittekenen. Ik was dan ook verdrietig toen we hier vorige week binnen kwam varen. Daar was dat exact zelfde uitzicht weer. Een gevoel dat ik niet goed kon plaatsen. Ik had hier toch goede herinneringen? Waardevolle vriendschappen en prachtige zomeravonden?
Het verdriet kwam denk ik meer van het gevoel: ‘niet weer’. Niet weer naar een eiland waarvan ik het thuisfront niet kan uitleggen wat we er precies doen. Niet weer uitstel op het plan van aanpak. Niet weer.. Niet weer..
Alhoewel de techniche verklaringen van mensen uit de scheepsbouw relativerend werkte, was dat niet de doorslag voor mij om te blijven geloven in dit project. Nee, het waren twee stukken uit de Bijbel die me een ander zicht gaven op ons verblijf op Tenerife.
Als eerste Handelingen 28. Paulus komt door schipbreuk op het eiland Malta terecht. Niet gepland. Hij had een missie in Italie te volvoeren. De plaatselijke bevolking vangt de groep op en Paulus begint met het bijelkaar sprokkelen van hout, en wordt op een wonderlijke manier opgemerkt. Hij wordt niet ziek na een adderbeet, hij bid voor de zieken en genas hen en nergens lees je dat hij zich op ‘het verkeerde eiland bevond’.
‘Ik denk omdat Paulus geloofde dat God’s manier van doen hoger is dan de onze.’
Later in de week las ik Numeri 13. Waar Kaleb en Jozua (met de andere verspieders) terugkomen van hun tocht naar het beloofde land. Het was duidelijk, het land was uitermate mooi en de inwoners leken onoverwinnelijk. Waar de 10 andere verspieders het volk ontmoedgde door op de zichtbare obstakels te wijzen, stilde Jozua het volk en sprak hij de volgende woorden: ‘Laat ons vrijmoedig optrekken en het land erfelijk bezitten; want wij zullen dat voorzeker overweldigen.’
Toen ineens zag ik het weer. En zachtjes bad ik om diezelfde moed als Jozua. Om niet ontmoedigd te raken door zichtbare obstakels, maar vastbesloten en vrijmoedig te focussen op de nu nog onzichtbare beloften van God.
Africa Mercy
Het mooie nieuws is dat ons zusterschip ‘de Africa Mercy’ wel haar field service in Senegal begonnen is en daar zal blijven tot eind 2022. De patienten worden dus wel geholpen, maar nog even wat langer met ons andere schip. Ik hoor van vrienden die daar aan boord zitten dat de terugkeer naar Senegal een vreugde was maar dat de werkelijkheid van een ziekenhuis runnen in COVID tijd een enorme uitdaging is. Rondom operaties is het virus nu eenmaal gevaarlijker dan voor een gezond lichaam. Bid voor de situatie daar en dank de HEERE dat we onze belofte om terug te keren waar konden maken.
Sokhna was de eerste patient die geholpen kon worden. (zie foto’s)
Heerlijk dat het werk door kan gaan. Een teken van hoop in een verwarde wereld.
Liefs en Shalom,
Heilke
Sfeer proeven van de afgelopen maanden aan boord?
Klik op onderstaand filmpje:
Klik hier om een interview met Groot Nieuws Radio eind februari terug te luisteren:
Benieuwd naar een interview opgenomen tijdens ‘Come On Board’?
Klik op onderstaand filmpje:
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!