Tenerife, Sierra Leone en Nederland!
Ga naar de pagina van Xander PronkDan is het nu toch echt zo ver, na vijf geweldige maanden ben ik weer thuis aangekomen. Wat zijn er een hoop dingen gebeurd en veel herinneringen gemaakt!
Ik weet nog goed hoe het allemaal begonnen is, vijf maanden terug. Op Brussel eerst gedag zeggen en daarna nog even kort zwaaien voordat ik de handbagage controle door ging. Paspoort controle, het vliegtuig in. De eerste keer alleen vliegen, voor het eerst buiten Europa. Toen aankomen in een compleet nieuw land, ander klimaat andere bomen en een hele andere cultuur.
Wat was het fijn om gelijk in de scheepsfamilie opgenomen te worden. In de eerste week zijn er al contacten gekomen te door de tijd heen tot grote vriendschappen geworden zijn.
Zo is een week nadat ik aan boord kwam Rudmer (Hij staat hier ook ergens op de website) aan boord gekomen. Vrienden vanaf de eerste minuut en later kamergenoten. Zelf het vliegtuig naar Nederland hebben we samen mogen nemen.
Natuurlijk is de reis terug niet het enige wat ik gedaan heb sinds mijn vorige blog. We zijn van Tenerife naar Sierra Leone gevaren. Tijdens deze toch zijn we wat minder zeedieren tegengekomen dan op het heenweg. Ik verwacht dat dat komt doordat de golven en de stroming wat sterker waren dan op de heenweg. Na een paar dagen kwamen we zelfs echte regen tegen, iets wat ik, zowel in Sierra Leone zoals in Tenerife, al lange tijd niet meer gezien had.
Toen we aankwamen met het schip was het een groot feest. Op de kade stonden allemaal mensen te wachten. Er werd muziek gemaakt en heel veel gedanst. Op het schip stonden veel mensen met landvlaggen te zwaaien, om de velen nationaliteiten aan boord te vertegenwoordigen. Wat het meeste indruk van de aankomt op mij heeft gemaakt is dat niet alleen de mensen die speciaal naar het schip zijn gekomen stonden te dansen. Maar iedereen liet het werk vallen en begon te dansen. De vrachtwagenchauffeurs kwamen uit hun vrachtauto’s om te zien wat er gebeurde en ze dansten het hardste van iedereen!
Na de prachtige aankomst moesten we nog wachten voordat we van het schip af mochten om het land (opnieuw) te gaan ontdekken. Die kans kregen we gelukkig op donderdag middag. Ik ben nog even langs een paar markten geweest waar nog veel mensen waren die ik herkende en die mij ook nog herkenden. Heerlijk om weer een paar dagen “thuis” te zijn in Sierra Leone. Een laatste avondje uit met wat vrienden en toen op vrijdag begon het gedag zeggen aan boord van het schip. Wat bijzonder om te zien hoe veel verschillende banden je opbouwt in zo’n periode. Met mensen waar je al vijf maanden mee omgaat en mensen die net twee weken terug zijn aangekomen. Voor de Nederlanders onder hen die dit misschien lezen, ik mis jullie nu al!
Het afscheid zelf was erg bijzonder, sommige mensen een high five, anderen een paar minuten durende knuffel waarbij we allebei stiekem een traatje moesten laten. Mijn tas is bijna een kilo zwaarder geworden met lieve kaartjes en souvenirtjes die mensen nog net aan mij mee konden geven.
Om middernacht was het dan toch echt zo ver. We moesten afscheid nemen. Rudmer en ik zijn op hetzelfde moment de laatste keer van de loopplank af gelopen. Op de kade zijn er nog veel mensen naar buiten te komen om nog een keer gedag te zeggen. Heel bijzonder om een keer in de cirkel te staan tijdens het bidden, dan aan de buitenkant. Een mooier afscheid met al mijn vrienden daar had ik mij niet kunnen wensen. Vanaf de kade zijn we naar de watertaxi gereden, het water over gestoken en toen met een busje naar het vliegveld gereden waar we nog even moesten wachten op onze bagage wat al met al ongeveer twee uur duurde. Eenmaal op het vliegveld duurde het nog een half uurtje om door de paspoort en tassen controle te komen. Best wel bijzonder om te zien dat dat hele proces een stuk sneller gaat op het moment dat we de naam Mercy Ships zeiden. Om ongeveer half zes stapten we op het vliegtuig waarna we, met een korte overstap op Casablanca naar Nederland zijn gekomen.
Na in Nederland aangekomen te zijn was het nog de paspoort controle, tassen ophalen en snel naar buiten om eindelijk weer herenigd te worden met onze familie. Het is heerlijk om weer thuis te zijn en ik kijk uit naar de volgende avonturen die zeker gaan komen. Wie weet zelfs nog wel een of twee met Mercy Ships.
Ik wil nu op het einde van deze blog nog een keer de tijd nemen om jullie allemaal te bedanken. Heel erg bedankt aan iedereen die deze reis heeft ondersteund, met een gift, lieve berichten of een mooie foto uit Nederland. Zonder jullie was deze reis niet zo mooi en mogelijk geweest!
Zoals we op het schip altijd zeggen:
It’s not Goodbye, it’s See you later!
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!
Ik vond het zo mega leuk om jouw blogs te lezen! Heel leuk om te zien dat je zo’n fantastische ervaring hebt opgedaan! Bedankt dat je dit zo met ons hebt willen delen! Heel veel succes met je studie en de rest wat je te wachten staat💕
💝
Wow Lieve Xander. Wat een trip en een ervaring. Wat fijn dat je heel en al en met veel meer ervaring terug bent gekomen en het ook al heeft over het misschien nogmaals een keer overdoen.
Dat is nou precies het gevoel qat ik ook heb na de camino in Spanje. Kortom we zullen zien waar het leven ons heenvoert
Bedankt voor al je verhalen, Xander, en dat je ons op die manier meenam op jouw reis! Wat hebben jullie de afgelopen maanden goed werk verricht! Veel zegen op jouw verdere pad ❣
Fantastisch man!
Wat een mooie blog weer! Heel
Heel indrukwekkend om opnieuw te lezen hoe het er aan toe gaat en wat jullie hebben kun doen en wat voor impact dat heeft op de mensen daar.
En wat fijn om je weer ‘terug’ te hebben!
Heel veel succes met je studie de komende week / maanden / jaren!