Van Senegal naar Tenerife
Ga naar de pagina van Heilke de HeerEen nieuwe haven
Het is ondertussen alweer 11 weken geleden dat we te horen kregen dat de haven van Granadilla, Tenerife ons welkom heette. Dit wetende mochten we gelijk aan de slag. We moesten in 10 dagen tijd alles (van operatiekamers tot aan de tenten en auto’s op de kade) schoonmaken, ordenen, inpakken en vastzetten ter voorbereiding op de 4-daagse vaart richting de Canarische Eilanden. Tijdens deze chaos werden de laatste 5 patienten nog geopereerd en werden er gelukkig geschikte ziekenhuizen gevonden om onze herstellende patienten aan over te dragen.
In dezelfde 10 dagen namen meer dan 200 medevrijwilligers het besluit om één van de laatste vluchten naar huis te boeken.
Waar je je normaal kunt voorbereiden op afscheid nemen, was dit nu niet het geval. Sommige hadden slechts een aantal uur de tijd om in te pakken en gedag te zeggen. Het was een emotionele rollercoaster die lastig te beschrijven valt.
De voedselcontainers en de vrachtwagens vol met brandstof kwamen op tijd aan. En op 27 maart voeren we dan echt weg uit Senegal. Een vier-daagse vaart volgde. Een hele ervaring op zich. Velen pakte hun hangmat om met uitzicht op de open oceaan te reflecteren op wat er allemaal achter ons lag. Nieuwe vriendschappen werden gemaakt en meer dan eens werden we blij verrast met een walvis of groep dolfijnen die onze ervaring op zee compleet maakte.
Eenmaal aangekomen in de haven van Tenerife zette we het werk voort wat we in Senegal gestart waren.
Denk aan het schrijven van rapporten en evaluaties van de werkperiode in Senegal en het contact onderhouden met de ziekenhuizen waar onze patienten naar overgedragen zijn.
Andere vrijwilligers hebben aan dag-taak aan het dagelijks eten dat voor 239 mensen besteld, klaargemaakt en geserveerd moet worden. Of het schoonmaakwerk wat elke dag maar weer terugkomt.
Ook mijn werk als receptionist is nog steeds nodig. Veel onderdelen van mijn baan zijn weggevallen maar we bemannen nog steeds 24/7 de bali. Dit omdat we de telefonische alarmlijn en het brandalarm panel moeten monitoren. En nu het luchtruim zich weer opent, checken we regelmatig mensen in- en uit. Naast dat houd ik me primair bezig met het schrijven van protocollen en nemen we klusjes van andere afdelingen over.
Zoals ik al even noemde, komen er beetje bij beetje weer vluchten beschikbaar wat maakt dat er in de afgelopen weken weer een aantal vrijwilligers naar huis zijn gegaan. Nu het schoolseizoen is afgelopen zullen in de komende weken ook bijna alle leraren en gezinnen vertrekken.
Wat valt er te verwachten voor de komende maanden?
Het plan voor de komende maanden is dat het schip in onderhoud gaat, zoals dat elk jaar het geval is.
Om dat te kunnen doen hebben we verschillende vakmensen nodig, die langzamerhand ingevlogen kunnen worden. Zodra ze aan boord komen gaan ze voor twee weken in quarantaine in hun eigen kamer, pas daarna mogen ze in onze gemeenschap zijn. Op deze manier kunnen we onze ‘bubble’ aan boord behouden en moet ik jullie eerlijk vertellen dat ik geen idee heb hoe het voelt om continue afstand van mensen te moeten houden.
Hier komen we samen in groepen en kunnen we elkaar ‘gewoon’ een knuffel geven.
Onze wens is om zo snel mogelijk weer terug naar Senegal te gaan om hetgeen we daar gestart zijn af te kunnen maken. Wanneer dit zal zijn hangt af van de ontwikkelingen van het virus, maar voor nu is het streven 12 oktober 2020.
Mijn plannen
Alhoewel ik graag mijn geplande verlof in de zomer door had laten gaan, is dat nu niet mogelijk. Ja, er zijn vluchten beschikbaar. Maar niemand weet wanneer ik weer terug aan boord zou mogen. Dit zou zomaar een aantal maanden kunnen duren. Wetend dat God me hier geroepen heeft, ongeacht de omstandigheden, heb ik ervoor gekozen om te blijven. Er zijn minimaal 4 receptionisten nodig om shipyard te kunnen doen, en met de helft van het team wat al vertrokkken is, blijf ik graag aan boord om mijn werk te doen en hopelijk een ander moment met verlof te kunnen.
Hoe het leven aan boord eruit ziet..
Het is vandaag precies 80 dagen geleden dat we in quarentaine gingen. De eerste weken mochten we niet van boord, maar vermaakte we ons gelukkig prima door allerlei gezellige activiteiten te organiseren. Van een pingpongwedstrijd tot de Pandemic Olypics (ja, we streden als Nederlanders onder de de rood-wit-blauw vlag). Bingo, pubquiz, koningsspelen, kijken van films/documentaires, Australische bush dans, hymn avond en ga zo maar door. Naast de ‘fun’ dingen hebben we dagelijkse Bijbelstudies en gebedssamenkomsten en onze wekelijkse ‘kerkdiensten’.
Doopdienst
Eén van deze kerkdiensten was extra bijzonder, want één van onze vrijwilligers werd gedoopt.
Benieuwd hoe hij vanuit een moslim-cultuur christen is geworden? Klik dan op de volgende link om zijn getuigenis en doop te zien: https://www.youtube.com/watch?v=7jUXjZnyl6c&feature=youtu.be
Nog even terug naar onze bewegingsruimte.. we mogen ondertussen gelukkig wél van boord.
De havenmeester heeft een parcour van pionnen neergezet waar we met maximaal vijf mensen tegelijk mogen wandelen. We hopen dat we binnenkort meer vrijheid krijgen, want o wat zie ik uit naar wandelen in het gras en het horen van de vogeltjes. 🙂
Vergeet niet om onderstraande video aan te klikken om een beeld te krijgen van de afgelopen maanden!
Liefs Heilke
‘Alhoewel de vijgeboom niet bloeien zal, en geen vrucht aan den wijnstok zijn zal, dat het werk des olijfbooms liegen zal, en de velden geen spijze voortbrengen; dat men de kudde uit de kooi afscheuren zal, en dat er geen rund in de stallingen wezen zal; Zo zal ik nochtans in den HEERE van vreugde opspringen, ik zal mij verheugen in den God mijns heils. De Heere HEERE is mijn Sterkte; en Hij zal mijn voeten maken als der hinden, en Hij zal mij doen treden op mijn hoogten.’ Habakuk 3: 17-19
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!
Mooie blog, nog bedankt voor de appeltaarten voor de bontekoe, een super verrassing van onze buurmeiden. Groetjes en bedankt van ons allemaal.
Lieve Heilke,
Wat een mooie tijd op mercy ships
Gods rijke zegen!!
Shalom
Andrea
Beste Hielke,Denise,
Bedankt voor jullie heerlijke appeltaarten, de eerste hebben we vanochtend tijdens de koffie aangesneden.
Helaas kunnne we geen fotos bijvoegen.
Met vriendelijke groeten namens het machinekamer team Jurgen,Stijn, Mislav en Ik,
Martijn Wolters
C/E Zheng He