Wennen aan boord – Blog 2
Ga naar de pagina van Hannah StruikDeze week begon met de oriëntatie-meeting op maandag voor nieuwe crewmembers. Veel informatie over child safety, hoe de online omgeving werkt en hoe je voorbereid een tripje kunt maken het land in. We kregen een rondleiding op het schip waarbij we langs de stuurhut kwamen. Leuk feitje: het roer/stuur (hoe heet dat?) is ontworpen door Maserati.
Dinsdag kregen we de ward nurse orientation. Alles wordt op papier gedaan dus hier moest ik even aan wennen. Ik kom straks te werken op de kinderafdeling, hier kregen we instructies over. Veel kinderen zijn angstig en weten niet wat ze overkomen. Hier bij Mercy ships zijn er speciaal collega’s aangesteld om hierin te ondersteunen en te adviseren. Bijvoorbeeld met een teddybeertje uitleggen hoe een infuus eruit ziet (de beer heeft een infuus nu jij ook) zoiets.
Er zijn veel projecten opgezet in Freetown zelf waar ook vrijwilligerswerk gedaan kan worden door crewmembers van Mercy Ships zoals in het kinderziekenhuis of de gevangenis. Ook worden er trainingen gegeven aan verpleegkundigen in het kinderziekenhuis, hier kun je ook aan meehelpen.
In de diningroom heb ik ondertussen meerdere Nederlanders ontmoet, allemaal met verschillende achtergronden. De een werkt in de ‘vetput’ (even googelen wat dat is), de ander in housekeeping en weer een ander in de keuken. Hier hoor je ook de verhalen en wat er allemaal te doen is in de omgeving. Ook de verhalen over eerdere belevenissen uit Afrika. Iemand vertelde dat hij als arts ergens in een dorpje kwam en dat het hem opviel dat de kinderen uit het dorp namen hadden die klonken als auto-onderdelen (Brake, Wheel, Tyre). Wat bleek.. de dorpsoudste had een onderhoudsboek gevonden op de vuilnisbelt van Jeep. Hierin stonden auto onderdelen opgesomd en hij vond dit mooi klinken.
Aan het leven buiten het schip moet ik nog wennen, dit had ik vooraf onderschat. Het over straat lopen, het nemen van een keke (tuktuk), onderhandelen over prijzen en de drukte is nog niet eigen. Dit is normaal, blijkt uit gesprekken met anderen. Je moet de tijd nemen om een zesde zintuig te ontwikkelen voor gevaar wat uit alle hoeken kan komen, maar dit komt vanzelf. Het helpt om regelmatig eropuit te gaan en te connecten met de daycrew om meer te weten te komen over de cultuur hier en de manieren om met elkaar om te gaan.
Toen ik later deze week door het café liep, zag ik daar in een hoekje tot mijn verbazing een naaimachine staan! Er blijkt ook een crafts and sewing community te zijn aan boord. Daar ga ik zeker even kijken. Ik heb al een patroon in gedachten om te maken, nu nog even een stukje stof scoren op de lokale stoffenmarkt. Het is hier ook heel makkelijk om een kledingstuk te laten maken bij lokale kledingmakers, hier moet ik ook nog even achteraan.
Het einde van deze week was minder, ik kreeg een gezellig buikvirus en moest in isolatie. Ik had net 4 uur gewerkt en kon alweer afmelden. Dat vond ik echt niet fijn, hier was ik niet voor gekomen natuurlijk. Gelukkig kon ik de eerste afleveringen van boer zoekt vrouw gewoon terugkijken en had ik genoeg boeken op mijn ereader staan. Mijn reisgenootjes kwamen allemaal eten, cola en slappe theetjes brengen, dat was zo lief. Hopelijk kan ik volgende week schrijven over het werk wat ik ga doen!
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!
Hi Hannah, balen dat je ziek werd maar hou de moed erin 💐.
Ben benieuwd naar je creatie als je stof gevonden hebt (vast heel kleurrijk). Succes volgende week!
Groetjes Jan Teunis en Jeannette
Hey Hannah,
Allereerst beterschap maar je zult vast al wel opgeknapt zijn💪
Heel leuk om je verhalen te lezen en wat je allemaal meemaakt!
Ennuhhh, zie je nog eens een groot schip van Jumbo…..zwaai maar ff, misschien is het Barry wel🤪
Succes in alles. Jaap en Laura
Hi Hannah,
Balen!! Ga je aan boord, ben jij de patiënt, paradoxaal…
Enfin, nieuwe week nieuwe kansen. Alle goeds enne mocht je een mooi stofje tegenkomen , grijp je kans.
Adieu, Jitze & Nellie