oogonderzoeken verzamelden.
Te duur
Staar begon twee jaar eerder Leopolds zicht te beperken. Al snel ging het van kwaad tot erger. “Direct toen ik het ontdekte, begon ik naar oplossingen te zoeken voor dit probleem,” herinnert hij zich. “Maar ik liep tegen het financiële aspect aan: de behandeling was te duur.” Na een eerste diagnose ging hij naar zijn kerk om hulp. De gemeente gaf Leopold geld voor medicijnen, maar zijn zicht verslechterde alleen maar. Hij vroeg familie te helpen, maar zij hadden de middelen niet. Ook zijn vrienden, zijn collega’s en oud-klasgenoten konden niets voor hem doen.
Niemand
Stilletjes werd zijn sociale kring kleiner en kleiner. “Ten slotte had ik niemand meer,” bekent hij, “alleen mijn gezin.” Voordat hij last van staar kreeg, bracht Leopold gewoonlijk de avonden op het strand door. Tot in de nacht praten met vrienden. “Niemand nodigt me nu meer uit en niemand komt eens langs,” zegt hij. Hij haalt daarbij zijn schouders op alsof hij wil zeggen: ‘zo gaat dat nu eenmaal’.
Gratis operatie
Twee jaar lang zat Leopold alleen thuis. Omdat hij aan huis gekluisterd bleef, moesten zijn vrouw en schoonzus in het onderhoud van de zes kinderen voorzien. Op een dag hoorde Leopold over de mogelijkheid om aan boord van de Africa Mercy een gratis staaroperatie te kunnen ondergaan. Zou het echt…? Bij de oogonderzoeken kreeg hij het goede bericht: er was plaats voor hem! Een aantal weken laten werd hij door de gangen van het ziekenhuisschip naar de operatiekamer geleid.
De letter E
Bij de operatie pasten de chirurgen aan boord de MSICS-techniek toe, dat staat voor Manual Small Incision Cataract Surgery. Een relatief eenvoudige, korte ingreep, waarbij niet gehecht hoeft te worden. Een dag na de behandeling kon Leopold al op 4,5 meter afstand zien in welke richting de letter E op een kaart gedrukt stond. Binnen twee weken had hij weer normaal zicht.
Groot rijbewijs
Na zijn voorspoedige herstel pakt Leopold, na twee jaar duisternis, de draad weer op. “Als ik een ‘groot rijbewijs’ kan behalen, kan ik vrachtwagenchauffeur worden. Dat zou geweldig zijn,” zegt hij. “Maar ik pak alles aan hoor: ik wil weer werken.” Hij is ook van plan om contact te zoeken met zijn oude vrienden – zij die zijn vertrokken. “Ik ga ze verwelkomen in mijn huis,” zegt hij. “Tuurlijk! Ik ben blij dat ik ze weer kan zien.”
Voor u ook interessant:
Die ene tel waarin je afgeleid was in het verkeer. Een ondoordachte opmerking die na jaren nog altijd door je hoofd spookt. Die ...
Nadat hij 56 jaar met een gespleten lip had geleefd, was er slechts een operatie van twee uur nodig om Samba’s leven te verand...
Welkom in Sindikoh Village, een dorp in het district Kono! In één van de huizen in het dorp is de sfeer verwachtingsvol. 9 maa...
