Het avontuur is over, voorbij, klaar. Ik zit weer in Amersfoort, net een hele hoop spullen uitgepakt, warme trui en sloffen aan en mn laptop erbij gepakt voor de allerlaatste blog. Ik ga proberen om te beschrijven wat voor gedachten er allemaal door me heen zijn gegaan de afgelopen weken, maar wát zijn dat er veel. Het is allemaal bittersweet, afscheid nemen daar was lastig, maar thuis zijn is ook wel weer heel fijn! Wat het meest overheerst is dankbaarheid, voor alles wat ik kon doen, zien en ervaren.
Ik ben dankbaar voor de patiënten die ik heb mogen leren kennen, mogen helpen, troosten en ondersteunen. De patiënten die soms al jaren met een aandoening rondliepen stelden zich open, lieten zien wat community is en lieten mij toe in hun leven. Ze gaven me hun vertrouwen en een hele hoop liefde, glimlachen en vreugde. Er zijn zo ontzettend veel patiënten die allemaal op hun eigen manier indruk op me hebben gemaakt, die gegroeid zijn in zelfvertrouwen en die mijn liefde voor de zorg nog groter hebben gemaakt. Te veel om hier al die individuele verhalen te vertellen, maar als je me tegen komt komende weken, vraag gerust naar zo’n specifiek verhaal.
Ik ben dankbaar voor alle geweldige daycrew met wie ik heb mogen werken. De daycrew komen allemaal uit Sierra leone en helpen ons met vertalen en met logistieke en schoonmaak taken in het ziekenhuis. Er is 24/7 daycrew aanwezig op de afdeling en ze zijn specifiek toegewezen aan 1 afdeling. Daardoor heb ik de kans gehad om een aantal van hen goed te leren kennen. Het was raar om afscheid van ze te nemen, wetende dat ik ze waarschijnlijk niet meer zie of spreek. Op mijn laatste dagen vlogen de mooie woorden me om de oren en kreeg ik nog een afrikaanse rok en een tas van hun als afscheidskadotje waar ze samen geld voor ingezameld hadden. Iets om te koesteren.
Ik ben dankbaar voor al m’n collega’s in het ziekenhuis. Stuk voor stuk liefde voor het werk dat ze doen en liefde voor de patiënten. We moesten het echt samen doen, samen de patiënten het beste geven wat we konden. En dat terwijl iedereen van een hele andere achtergrond komt, we kregen het gewoon voor elkaar! Mede mogelijk gemaakt door de jaren lange ervaring van mercy ships, de gestandaardiseerde methodes en protocollen en de longtermers die hun ervaring met alle liefde over geven. Ik heb letterlijk elke dienst die ik deed leuk gevonden, elke dienst geluksmomentjes gehad, of het nu met patienten, collega’s of daycrew was. We maakten het werk samen echt iets om van te genieten en van te leren.
Ik ben dankbaar voor de organisatie. Want je kan je bijna niet beseffen hoe complex de puzzel is om al deze dingen voor elkaar te krijgen. Soms kan 1 persoon de schakel zijn in het doen slagen of falen van een reeks aan operaties. En dat is niet eens altijd iemand vanuit het ziekenhuis. Als de loodgieters er niet zijn en alle WC’s stoppen ermee.. als de afwassers er niet zijn en we geen schone borden meer hebben.. Als de managers er met hun jaren ervaring niet zijn.. Letterlijk iedereen heeft een taak aan boord, een taak die nodig en nuttig is. En iedereen is er om samen iets te betekenen voor het land, positiever kan je een organisatie eigenlijk niet hebben.
Ik ben dankbaar voor alle mensen die ik heb mogen leren kennen, die nu mijn shipfriends zijn en die ervoor gezorgd hebben dat ik naast mijn werk ook het land heb kunnen ontdekken, ontzettende lol heb kunnen hebben en goede gesprekken heb kunnen voeren. Met wie ik kon delen over mijn cultuur en hun cultuur. Met wie ik in december alle feestdagen op ieders eigen manier kon ervaren en bij wie ik altijd een toekomstig logeeradresje heb op allerlei plekken over de wereld. Dankbaar dat ik ondanks de onrust in het land toch nog van het schip af heb gekund, dat het veilig genoeg was en dat ik mijn avontuur heb kunnen afsluiten met mijn shipfriends.
Ik ben dankbaar dat ik dit allemaal samen met Anika heb kunnen beleven, dat we altijd elkaar zullen hebben om onze ervaringen mee te delen en dat we de mogelijkheid kregen om dit samen te doen. Ik ben dankbaar dat ik ontzettend lieve mensen thuis heb zitten, die mij een gevoel van thuis geven en die me weer heel warm ontvangen hebben. Dankbaar voor alle interesse die er is geweest door alle lezers van deze blogs en de support die jullie mij gaven. Dankbaar voor de donaties, de post, de lieve berichtjes en de reacties.
Het is raar, de mercyships droom die ik al jaren had is nu volbracht, iets waar ik jaren naar toeleefde is klaar. Nu kan ik weer naar nieuwe dingen toeleven, genieten van het hier en nu in Nederland en voor komende weken nog even per dag bekijken wat de dag brengt. Dankbaar voor het land waarin ik mag leven, waar echt heel veel goed gaat en heel veel goed geregeld is. Wij Nederlanders kunnen misschien makkelijk zeuren over van alles en nog wat dat niet goed gaat, maar wat hebben we het toch goed! Toen ik mijn kleding weer allemaal in mijn kast legde, de supermarkt weer binnen liep en over de soepele wegen reed, langs meerdere ziekenhuizen reed, het water gewoon uit de kraan stroomde en ik met een knopje het huis warm kon stoken.. Focussen op wat we wél hebben, daar zijn ze in Sierra Leone al best goed in, nu wij nog.
Ik ga nog heel veel foto’s uitzoeken, genieten van de dagen die ik vrij ben waarin ik alles een beetje kan verwerken. Genieten van de tijd weer met Kay, met mn familie, met mn vriendinnen. En dan weer nadenken over nieuwe dromen, wellicht ooit nog een keertje terug naar het schip, de lijntjes zijn nu kort 😉
