Hallo lieve mensen,
Even een “korte” update over hoe het hier en met mij gaat. Opeens bevind ik me aan de andere kant van Afrika, op het schip Africa Mercy (AFM), in Madagaskar! Voor mij de eerste keer op dit schip, maar gelukkig ook met een aantal bekende gezichten, een vergelijkbare community als op de Global Mercy (GLM) en dezelfde instelling qua werk én geloof. Dat maakte dat ik me al snel thuis voelde. Toch zijn er ook verschillen met Sierra Leone. De mensen hier zijn wat ingetogener (minder luidruchtig en chaotisch), maar de nood en het type operaties zijn vergelijkbaar, net als de hartelijkheid en behulpzaamheid van de mensen.
Het blijft bijzonder om deel te mogen uitmaken van deze missie. Werken en leven op een schip, samen met mensen die als familie aanvoelen, blijft inspirerend en maakt me oprecht gelukkig.
Daarnaast waren het wel pittige weken in de vorm van veel onzekerheid, wisselingen en wijzigingen in de planning/situatie in het land. Dat vergt best wat flexibiliteit en energie en dat resulteerde in meer langere werkdagen. Maar hebben we dat er voor over? Zeker! En met een team van vrienden – die voelen als familie – sta je nooit alleen. Zelfs als je met z’n allen ‘verplicht’ op het schip moet blijven, heeft dat stiekem toch ook wel wat: spontane karaokeavond, een volleybaltoernooi, extra filmavond en gewoon met grote groepen lachen en spelletjes spelen etc.
Een inkijkje in het werk
We zijn inmiddels zo’n twee derde van de field service (de periode waarin het schip aangemeerd ligt en als ziekenhuis functioneert). Voordat er geopereerd kan worden, komen de patienten vanuit verschillende regios naar het schip toe voor beoordeling. Zo begon mijn eerste werkdag in Madagaskar, samen met 2 chirurgen de patiënten ontmoeten en kijken wie er op welke manier geholpen kan worden. Daarna begint het plannen van de operaties, samen met een team van teamleiders. Zodra dat rond is, wordt alles in gang gezet om patiënten op tijd aan boord te krijgen. Voor patiënten die van ver komen, is er het Hope Center: een soort patiëntenhotel in de stad waar zij voor en na hun operatie kunnen verblijven en aansterken. Dan is de dag van de operatie, na de laatste vraag van de checklist voordat we naar de operatiekamer gaan, is er een extra vraag – eentje die je in doorsnee Nederlands ziekenhuis niet snel zou horen.. – maar een met zoveel meerwaarde: “Zullen we samen bidden?”. Op dat moment wordt de kracht van gebed tastbaar. Het maakt niet uit in welke taal je bidt, naar welke kerk je gaat of waar je vandaan komt – we zijn samen afhankelijk en vertrouwen op God die genezing brengt.
Het mooie van het wonen én werken op een schip is dat de afstanden nooit groot zijn. Mogelijkheden genoeg om ‘s avonds na het eten nog even een kijkje te nemen op de afdeling of om nog een spelletje te spelen. Oh, en wat je niet mag missen zijn de dagelijkse wandelingetjes “Marche Marche” voor alle patiënten (en verpleegkundigen) al dansend en zingend rondje over de afdeling met muziek. Goed om te bewegen en goed voor het humeur. (Madagascar’s “Marche Marche” is trouwens de “Waka Waka” van Sierra Leone)
Madagaskar
Wat is Madagaskar prachtig. Gelukkig hebben we af en toe ook de kans gehad om van het schip af te gaan en het land te verkennen. Ondanks dat het droogteseizoen officieel begonnen is, valt er nog best behoorlijk wat regen. Maar dat maakt de omgeving groen en zo mooi! En, als je een regenponcho kan lenen, is het echt geen straf om op pad te gaan en verschillende soorten maki’s te spotten of te wandelen door de prachtige natuur (terwijl je een groot bananenblad als paraplu gebruikt)!
Afsluiting, dank- en gebedspunten
Danken voor:
– De mogelijkheid om met mensen van over de hele wereld samen te werken
– De steun, het medeleven en gebed vanuit de gemeente
Gebed voor:
– De patiënten: voor een voorspoedig herstel en geduld/vertrouwen voor wie nog wachten
– De inwoners van Madagaskar: veiligheid, voorziening in basisbehoeften en wijsheid en recht in deze politieke situatie
– Het team aan boord: voor kracht, energie en flexibiliteit
