Op maandag dweilen, dinsdag de school schoonmaken, woensdag ontsmet ik de muren, donderdag dweilen we weer om op vrijdag de week af te sluiten; door de school schoon te maken. Welkom bij de Housekeeping Staff!
Promotie gemaakt, met dolfijnen gekanood en mensen vers uit de fieldservice ontmoet. Een bewogen maand. Het hoogtepunt was dat het zusterschip, de Africa Mercy, naast ons is komen liggen. De AFM is vertrokken uit Senegal en heeft het aantal schepen in deze lege haven verdubbeld.
Alles aan dit schip is anders ontdekte ik tijdens een rondleiding. Niet alleen is dit schip ouder, kleiner en minder luxe. Het schip dwingt op een bepaalde manier respect af. Je ziet (vooral aan de roest van het schip) dat er intensief geleefd en gewerkt is. Fieldservice.
Honderden mensen zijn hier een levensveranderende operatie ondergaan. Honderden vrijwilligers hebben dit jarenlang hun thuis genoemd. En nu is het schip klaar. Maar nog niet afgeschreven. Er staat een grote onderhoudsbeurt gepland voordat het schip weer mag gaan doen waar het goed in is.
Zorg verlenen op plekken waar geen zorg is.
Shiplife op de Global Mercy
Genoeg over de AFM. Het leven op de GLM gaat ook door. In mijn vorige blog beschreef ik hoe ik op deck 7 & 8 werkzaam was. Dat is inmiddels verleden zijn. Na een flinke promotie mag ik nu exact dezelfde werkzaamheden uitvoeren op deck 9. Promotie dus 🙂
Het leven op de GLM is best wel een leven van uitersten. Je kunt een lange dag hebben met repeterende schoonmaakwerkzaamheden en vervolgens met een kano de oceaan op. Met dolfijnen op tien meter afstand en prachtige kliffen.
Voor mij persoonlijk beleef ik mentaal en fysiek ook veel uitersten. Werk is altijd zeer fysiek. En na een dag dweilen en boenen waarbij ik ook dagelijks probeer te sporten ben ik fysiek dan ook echt uitgeput. Moe. Maar vaak ben ik er dan nog niet. Met een handjevol mensen een C.S. Lewis studie oppakken of diepe gesprekken voeren met andere vrijwilligers volgen vaak na de werkdag. Mijn leven bestaat dus uit mentale en fysieke pieken momenteel. Heerlijk.
Het leven is daarmee nooit saai en ik vind dat stiekem wel prettig. Niet thuis zijn is dan weer niet zo prettig. Ik mis geen activiteiten of mensen zeer specifiek maar ben wel altijd op afstand. En als zaken dan niet zo lekker lopen, of als er ergens gedoe is, dan is het lastig dat je er niet fysiek kan zijn.
Op mijn kamer is amper internet. Goed, omdat het afleidingen zoals sociale media verhindert maar toch eigenlijk vooral heel lastig. Neem deze blog bijvoorbeeld. Die zou ik liever overdag schrijven en posten maar dat is geen doen. Dus post ik hem nu maar in het eerste uurtje van de nacht.
En het eerste uurtje van een nieuwe werkweek. Ik zie er naar uit!
