Vol gas rijden op het circuit, uiteten, voetbalwedstrijden bekijken in het stadion en héél veel kopjes koffie. Ik kijk terug op een ram-volle en succesvolle PTO in Nederland.
PTO? Personal Time Off, oftwewijl; vakantie. Tussen deze en de laatste blog ben ik twee weken in Nederland geweest en dat was top. Met een volle agenda en veel verhalen op zak heb ik in twee weken iedereen weer even gezien. Fijn.
Something different
Ik was er ook echt aan toe. Klinkt misschien vreemd maar niet eens om de mensen. Natuurlijk mis ik mensen. Elke dag. Maar ik was aan PTO toe gewoon omdat ik wat anders wilde doen dan schoonmaken en aan boord zijn. Het werk is soms namelijk wel wat veel. Geen probleem hoor. Van schouders eronder en doorwerken ben ik als Hollander niet vies. Wel zie ik dan na een tijdje uit naar vakantie. Ff eruit.
En dat is snel gegaan. Van het verlangen om weer naar Nederland te gaan naar het verlangen in Nederland terug. Terug naar ‘t schip. Terug naar de mensen en terug naar mooie dingen doen. Een pijnlijke spiegel met hoe verslavend het leven aan boord is. Ik was zo blij niet te hoeven werken en mensen in Nederland weer te zien. En na een ruime week sloeg dat om. Het was goed geweest.
Eyes on the price
Momenteel zijn er mensen die begeleid de kade opkomen. Met aan beide armen iemand die ze ondersteund worden deze blinde patiënten de gangway op geleid. Diezelfde gangway gebruiken ze dan een week of wat later weer. Zonder begeleiding. Met zicht. Dat blijf ik magisch vinden. Als schoonmaker aan boord krijg ik er (te) weinig van mee wat er in het ziekenhuis gebeurt. Het leeft niet echt voor me. Daarom is dit iets waar ik vaak actief bij stil probeer te staan. Van volledig blind naar volledig zicht. En ik mag er onderdeel van zijn. Gaaf.
Dat is een onuitputtelijke bron van motivatie en energie. En die bron is voor mij soms wel nodig. Zoals benoemd kan werk wat veel worden. Je woont waar je kerkt, eet, ontspant en werkt. Dus werk wordt je leven. Dit is niet helemaal zo maar zo kan het wel aanvoelen. Langzaam pak ik links en rechts naast het schoonmaken wat meer taken op. Ik probeer hier en daar wat mee te denken of spring bij in een andere afdeling als er echt nood is. Fijn dat dit kan, maar soms wel veel. Lange dagen.
Toch zie ik dit niet als iets negatiefs. Meer als iets noodzakelijks. Als je op dit niveau zorg wilt verlenen op plekken waar amper zorg is, dan kost dat wat. En als je dan in Nederland bent wil je ook snel weer terug. Bijdragen.
