De dag tegemoet lachen
Ga naar de pagina van Denise GorissenLieve mensen,
De operatiekamers draaien! We zijn nu drie weken onderweg, en het voelt alsof we een Madagaskar field service 2.0 verbeterde versie bouwen. Waar vorig jaar veel dingen wat wankel startten, posities leeg waren, en onze dagwerkers vergeleken met andere landen toch echt minder Engels spraken dan we gewend waren, voelt dit jaar fris en meer onder controle. Afgelopen weekend zijn de laatste teamleiders in het ziekenhuis binnengekomen die ons management compleet maken. Dat zegt niet dat niemand de komende maanden weggaat, maar het geeft wel de kans om nu een stevige basis te bouwen. We zijn gezegend.
En zo voel ik me ook met mijn nieuwe baan. Het geeft een zo veel rustigere werk en privebalans, dat het voelt alsof ik zeeën van vrije tijd heb. Wat ik wel echt mis, zijn de contacten met de dagwerkers, catering, bewakers en natuurlijk de band die opbouwt met patiënten en hun verzorgenden. Om het continue contact dat ik in het HOPE Center had enigszins te compenseren, ben ik dus bijna elke dag wel een keertje in de gang bij de ziekenzalen te vinden, om even een paar kids gedag te zeggen. Het feit dat een jochie vanochtend met open armen en een big smile op me af kwam rennen, zegt genoeg denk ik 😉 Ik ben blij dat er wat patiënten zijn die hier wat langer blijven, anders zou de overgang van werkvloer naar kantoor me denk ik zwaar vallen. Soms is het een beetje zoeken naar iets te doen, dus ik vul mijn tijd met van het kantoor een sociale plek maken, of met een blog schrijven zoals nu.
Er zijn gelukkig inmiddels wat officers, elektriciens, schoonmakers, en matrozen die de weg naar de snoeppot of koffiemachine gevonden hebben. Ik probeer ze regelmatig met een Pickwick thee-vraag te bestoken. Zo kan ik een klein schakeltje van verbinding zijn tussen ziekenhuis en de andere vrijwilligers. Jammer genoeg blijkt het ziekenhuis laten zien lastiger dan gedacht. Hoewel een deel van mijn baan het verzorgen van speciale rondleidingen is, zijn zij vaak niet vrij om deel te nemen. Tijdens deze rondleiding krijgen vrijwilligers die niet in het ziekenhuis werken de kans om ‘met de patiënt mee te lopen’, helemaal van de selectie tot aan ontslag. Het is super om mijn verhalen, ervaring en kennis te kunnen delen met korte termijn vrijwilligers die het ziekenhuis eens van de andere kant willen zien. Deel van deze rondleiding is dat de groep de gang met operatiekamers ingaat. Dit is zo uniek! In geen enkel ander ziekenhuis krijg je ooit de kans om een operatie te ‘bezichtigen’. Omdat afgelopen week mijn eerste keer rondleiden was, besloot ik met de groep mee te gaan en mocht ook ik met eigen ogen de artsen aan het werk zien. Ik had daar de rest van de dag wel kunnen doorbrengen 😉 De kundigheid, vaste hand en concentratie en geduld zijn fascinerend om te bekijken. Helaas mag ik geen foto’s maken, maar de ervaring wilde ik jullie niet onthouden.
Buiten werktijden om kan ik merken dat het schip, maar ook Madagaskar mijn thuis zijn. Waar anderen eropuit gaan voor alle toeristische trekpleisters, maak je mij blij met een potje voetbal, een rondje fietsen, of een middagje zwembad. Uiteindelijk blijf ik toch een beetje de nuchtere Hollander denk ik, met een tintje Senegal haha. We zijn afgelopen weken meerdere keren uit eten geweest met het team van werk, maar ik moet zeggen dat in de top drie maaltijden van de maand ons Nederlandse pannenkoekendiner en de Senegalese lunch niet ontbreken. Het is altijd een gezellige bedoening in de keuken: een uur lang met 3-4 pannen per persoon bakken, en dan samen genieten. Alle restjes Hollandse stroop, poedersuiker en wat nog meer bestaat, worden uit de kasten getrokken en gedeeld. Samen Nederlander zijn is iets unieks. Net als samen Senegalees zijn. Waar in Nederland iedereen meehelpt, is het voor de Senegalese cultuur juist een eer om meer te koken dan je kunt eten en dan iedereen onverwacht uit te nodigen. Het verrassingselement en het voor de ander zorgen maakt een lunch een feestje. Als ik iets aan boord geleerd heb, is dat dat verschillen elkaar versterken in plaats van tegen elkaar ingaan. Houd dat voor ogen wanneer je mensen ontmoet die een ander karakter, achtergrond, of gewoontes hebben dan jij.
Ik herontdek in deze tijd hoe je houding en emotionele toestand een keuze zijn. Als je ervoor kiest de dingen die op je pad komen als uitdaging te nemen in plaats van als last, krijg je vanzelf nieuwe energie. Reflectie en tijd met God is essentieel voor het hebben van zo een positieve levenshouding. Daarom breng ik tot aan Pasen mijn lunchtijd in mijn cabin door, om God te zoeken, te bidden, te lezen, of gewoon in stilte in Zijn aanwezigheid te zijn. Het brengt me vrede en een frisse blik op wat er speelt. Het leert me dat we als mensen niet bedoeld zijn om naar onszelf te luisteren (sorry psychologen), maar om onszelf toe te spreken met Gods woorden van liefde en kracht. We moeten weten/leren wie we zijn in Zijn ogen, niet wat we voelen of bereiken. Want wat we bereiken is altijd in vergelijking tot anderen, en ons gevoel is altijd gemixt met de pijn en gebrokenheid van deze wereld. Gods liefde kijkt vooruit naar de dag die komt. De dag die we tegemoet mogen lachen!
Om meer in die houding te leven, starten Louis en ik deze week een groep voor ‘spontaneous worship’, een idee dat komt vanuit mijn tijd aan boord van de Global Mercy. Elke week komen we een avond samen om God te zoeken met anderen, door gebed, aanbidding, muziek, Bijbelteksten, en wat Hij nog meer op ons hart legt om te delen. We hopen hiermee een plek te creëren voor de vrijwilligers om God te ontmoeten en tot rust te komen. Bidden jullie mee voor succes? Dat Zijn Naam alle eer mag krijgen,
Zegen,
Denise
Gebedspunten:
- Bid voor de artsen en ok-assistenten die wekelijks een grote operatie uitvoeren die langer dan 8 uur duurt. Bid voor energie, wijsheid, en concentratie om goed resultaat te behalen.
- Bid voor Madagaskar. Veel mensen leven afgelegen en in armoede, waardoor zorg, voedsel en bescherming niet (voldoende) aanwezig zijn. Bid dat God dit land zegent.
- Bid voor de containers die onderweg zijn. Bid dat alle benodigdheden voor de missie op tijd aan boord zal zijn, van eten tot technische onderdelen tot medicatie.
- Dank voor de mooie ‘small group’ fair die we mochten houden een paar weken geleden. Er zijn heel wat nieuwe groepjes gevormd waar mensen zich bij aan kunnen sluiten voor Bijbelstudie, gebed, creatieve dingen, sport, etc.
- Dank voor alle gebedsverhoringen in het juiste ziekenhuispersoneel dat gekomen is!
- Dank voor dat we ons hier thuis voelen en ons een voelen met de gemeenschap.
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!
Denise. Je neemt ons mee in je leven. Je bent nog maar half Nederlander en dat is mooi om te lezen.😀Het kostbare werk wat je doet in Gods Koninkrijk gaat door. Ondanks alle moeilijkheden. Een bemoediging voor ons allemaal. Zeker in ons over geregelde, aan geharkte Nederland😐. Geniet samen met Louie wat God gaat geven.
Denise. Wat bemoedigend om jouw positiviteit te lezen. Het omgaan met en delen met anderen. Dank je. Sterkte en zegen en Gods nabijheid op je en jullie werk.
Super mooi om te lezen Denise. Dank voor het delen! Liefs Joanne
Weer een mooi verhaal om te lezen Denise. Ik geniet er elke keer weer van, wat prachtig allemaal. Dat jij, dit mee mag maken in je leven zo mooi. Je kunt een boek gaan schrijven! Dankjewel Denise dat ik mee mag kijken in jou leven. Het ga je goed, ik kijk al uit naar je volgende verhaal. 😘❤️ dikke kus, liefs Marian.