De diepere laag
Ga naar de pagina van Denise GorissenLieve mensen,
Toen ik gisteren de nieuwste aflevering van De Ongelooflijke podcast hoorde (aanrader), realiseerde ik me dat jullie in Nederland waarschijnlijk een vreemdere maand gehad hebben dan ik hier. En trouwens, ook een stuk zomerser. Aan de andere kant van de evenaar leven we namelijk in de ‘winter’. Dat maakt het nog steeds boven de twintig graden, maar toch. Ik begin met alle druilerige dagen zo ongeveer wel het gevoel van een Nederlandse herfst te krijgen.
Gelukkig is het leven aan boord levendig als altijd (zie de foto bovenaan), ondanks dat velen op vakantie gaan of zijn. In de community is het de afgelopen weken zo druk geweest met evenementen, dat ik geen enkele foto op mijn telefoon heb staan, omdat ik opging in wat er voor mijn neus gebeurde. Zo hadden we de onafhankelijkheidsviering van Madagaskar, waren we uitgenodigd voor de kerk van een day crew, hadden we een afscheidsborrel, en de ‘normale’ small groups waar ik deel van ben. Het toppunt was afgelopen donderdag, toen het jaarlijkse filmfestival gehouden werd. Wekenlang had iedereen die dit leuk vond de kans een korte video op te nemen/te monteren, met slechts twee voorwaarden: er moest een Mercy Ships waterfles in voorkomen, en de zin ‘als de kapitein dit maar niet ziet’. Het was het perfecte recept voor een avond dubbelliggen om de creativiteit van onze vrijwilligers. De tieners maakten een video over ‘moeilijke dingen aan het leven aan boord’, een groepje schreef een lied voor de toekomstige vrijwilligers, en naast zelf geschreven verhaallijnen was er zelfs een video met ‘tips’ om zonder schade in je stapelbed te komen (komedie)! Ik denk dat het de meest druk bezochte bijeenkomst van het jaar was.
Op kantoor met mijn directrice
Met al die evenementen is het soms fijn je even terug te trekken, een filmpje te kijken, en niks anders. Of zoals we afgelopen weekend deden: met de Senegalezen twee bungalowtjes boeken en een nachtje weg van het schip. Daarin verschillen we aan boord niet van het normale leven. Hoewel, ik moet zeggen dat samenkomen in gebed nog veel beter is dan dat. Deze maand combineerden we onze wekelijkse gebed en aanbiddingsavond met het bidden voor specifieke patienten in het ziekenhuis die dat nodig hadden. Het is bijzonder om te zien dat geen enkele van deze patienten nu nog op de ziekenzalen ligt! Misschien heb je deze maand wel meegedaan aan de Nacht van Gebed van Open Doors. Wij baden met een klein groepje aan boord. En het was zo goed. Het maakt niet uit waar ik voor bid, maar gewoon in Gods aanwezigheid zijn, de zorgen van deze wereld loslaten, en me richten op Hem alleen. Het verfrist, geeft nieuwe energie. Ook al is het middernacht of eet je niet, er ligt een soort speciale energie in zijn met God. Ik snap misschien een heeel klein beetje dat Jezus zei: ‘De mens leeft niet van brood alleen, maar van ieder woord dat klinkt uit de mond van God’.
Soms wilde ik wel dat het fysiek ook zo werkte. Dan zou er een einde aan ondervoeding zijn voor allen die Jezus volgen. Maar dat is ons niet beloofd. Er zijn momenten dat je dat misschien oneerlijk vindt. Er zijn ook momenten dat ik mezelf terug moet roepen en in herinnering moet brengen dat voor God alle dingen ten goede meewerken. Misschien is hier een mooi voorbeeld voor jullie. We hadden vorig jaar een man van rond de 50 met een kaaktumor. Mercy Ships was zijn laatste hoop. Hij kreeg een ‘ja’ voor operatie en was dolblij. Door het werk van Hospital Chaplaincy kwam hij ook nog eens tot geloof en hij gaf zijn getuigenis in het HOPE Center. De dag dat hij opgenomen zou worden, bleek dat hij Covid had. Hierdoor werd zijn operatie uitgesteld. En precies in die week bleek dat zijn operatie behoorde tot de ‘grote operaties’ die we niet meer konden uitvoeren als het protocol niet werd getekend. Het betekende voor hem waar niemand meer rekening mee had gehouden: hij kreeg alsnog een ‘nee’. Er werd veel gehuild. We wisten op dat moment niet of we zijn operatie ooit nog konden doen. En toch, hoorde ik later van day crew, was hij degene die kracht vond om hoop te houden en zelfs anderen te bemoedigen.
Onbegrijpelijk, toch? Zijn hoop was niet tevergeefs. Deze maand zag ik hem opnieuw. Met een tumor die verder gegroeid was. Ik denk dat velen van ons gebeden hebben op de dagen dat hij zijn afspraken had. Maar het werd opnieuw een ‘ja’! Hij ligt nu een paar zalen verderop, herstellende van de operatie die hij vorige week had. God is goed en God is trouw. Dat is het enige dat ik kan zeggen. Ik bid en weet, dat hij een getuige zal zijn van die waarheid, waar hij ook gaat.
Dit is niet de patient over wie het verhaal gaat, maar een andere patient met wie ik deze maand even mocht kletsen.
Dat gezegd hebbende, willen jullie met mij bidden dat God ook het hart van een orthopedische patient en zijn moeder zal herstellen deze komende maanden? Ik mocht afgelopen week met het communicatieteam mee om zijn video’s voor de operatie op te nemen. Zijn moeder heeft tien jaar geleden dezelfde operatie aan boord van ditzelfde schip gekregen. En hoewel haar benen recht staan, ze is aanzienlijk kleiner dan de meeste mensen. Zeker nu ze een zoontje heeft met dezelfde conditie, worden ze in hun dorp uitgemaakt voor beesten en heksen, bespotting die haar tot diep in het hart raakt en beschadigd heeft. Hoewel haar zoontje er weinig van begrijpt, voelt hij wel precies de pijn van zijn mama. Dit is een typisch geval bij wie fysieke genezing alleen niet voldoende is. Ik gun haar zo de vrijheid van hart en geest in Christus. Bidden jullie mee?
Verhalen als deze breng ik graag mee naar de Hospital Tours die ik wekelijks geef, omdat het de mensen helpt zich in te leven in de patienten die ze dag in dag uit zien. Ik geef elke deelnemer een foto van een patient bij ons aan boord. En dan, ineens komen de verhalen tot leven. We zijn vaak zo druk met het perfecte plaatje creeren, dat we vergeten dat de binnenkant er vaak heel anders uitziet. Een arm en ondervoed kind willen we graag helpen, maar zijn oudere broer die ooit dat kindje was en nu als tiener in de gevangenis zit, zien we als crimineel in wording die maar moet boeten voor zijn keuze. Ik praat het niet goed, begrijp me goed. Ik vraag er je aandacht voor. Samen met lokale partners hebben wij namelijk de kans om juist die tiener in de gevangenis te bezoeken. Wekelijks gaat een klein groepje van het schip naar de jeugdgevangenis om hen wat eten te brengen en een goed uur van Engels leren, sport en spel, en Bijbelles te geven. Er zijn er niet veel die Frans of Engels spreken, maar als je de kans hebt hun verhaal te horen, of voor ze te bidden, kom je er vaak achter dat zij in de gevangenis geraakt zijn door de hardheid van het leven. Hopeloosheid, op de verkeerde tijd op de verkeerde plaats zijn, geen ouders meer hebben, ga zo maar door.
Daarom wil ik ten slotte terugkomen op het onderwerp van mijn podcast. Ik wil jullie aanmoedigen om voor de waarheid te staan. Wat je ziet aan de buitenkant is meestal niet wat het lijkt. Kijk dieper. Zoek wat waar is. In mensen, en in het nieuws. Leef zoals Paulus beschrijft aan de Filippenzen: laat u leiden door al wat waar is, al wat edel, rechtvaardig, zuiver, beminnelijk en eervol is, kortom door al wat deugdzaam is en lof verdient. Doe alles wat ik u heb geleerd en overgedragen, wat ik u heb verteld en laten zien. Dan zal de God van de vrede met u zijn. (4:8-9)
Zegen,
Denise
PS. Even vergeten, maar ik mocht afgelopen maand voor de eerste keer bloed doneren voor onze patienten in de OK! Dat wilde ik jullie niet onthouden 😉
Gebedspunten:
- Dank voor de mooie en krachtige momenten die we steeds mogen hebben in kleine gebedsgroepen.
- Dank dat we al over de 500 operaties zitten en dat binnenkort ook staaroperaties van start zullen gaan.
- Dank dat afgelopen week onze laatste patienten met een plastische operatie ontslagen zijn vanaf de ziekenzalen. Dat betekent niet dat hun proces ‘af’ is, maar wel dat de wonden zo goed als dicht zijn!
- Bid voor de komende weken waarin veel vrijwilligers, vooral gezinnen, vakantie nemen en anderen een lange tijd van vrijwilligerswerk afronden. Bid voor bescherming en leiding, maar ook ruimte voor rust voor al deze mensen.
- Bid voor de patienten en verzorgers van het orthopedisch blok dat van start gegaan is. Deze kinderen zullen zeker een maand in gips doorbrengen, en daarna nog een paar maanden revalideren. Bid dat de gezinnen thuis voldoende eten en middelen zullen hebben nu mogelijk een kostwinner niet bij hen is.
- Bid voor Louis en mij bij het regelen van al het papierwerk voor onze toekomst. Dat God elke stap zal leiden, zegenen en zal voorzien.
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!
Denise
Dank voor je bemoedigende nieuwsbrief. Fijn dat t goed met je gaat en ondanjs het harde werken ook tijd hebt voor plezier.
Ef 3 vs 16 en 17
Sterkte met en in alles
Ef 3 vs 16 en 17