Tot bloei komen
Ga naar de pagina van Denise GorissenLieve mensen,
Jullie weten inmiddels dat het leven aan boord een continue komen en gaan van mensen is, en dus ook continue aanpassing aan de gemeenschap en sfeer aan boord. Na verloop van tijd heb ik hier voor m’n idee een beetje immuniteit tegen ontwikkeld, waardoor je tegelijk flexibeler, maar ook meer gegrond bent in jezelf en God. Toch komt er af en toe een afscheid voorbij dat niet makkelijk is. En er zijn er nog een paar in het vooruitzicht. Een paar weken geleden vertrok een Zwitserse vriendin, die, hoewel ik haar pas vijf maanden ken, een speciaal plekje in ons hart en vriendengroep ingenomen had. We zien elkaar vast wel weer, ooit. Maar het maakt een afscheid niet makkelijker. Ze was een soort zusje voor me aan het worden. Toch is het ook wel goed voor me, om weer even te voelen hoe afscheid nemen voelt voor ‘normale’ mensen 😉 Je weet wat ik bedoel.
Ergens is het juist een prachtig deel van onze missie. De mensen die voor korte termijn komen (in de operatiekamers vaak zelfs maar twee weken), beleven onze gemeenschap veel intenser dan ik dat doe. Voor mij is het gewoon geworden. Zij komen echter binnen in een nieuwe wereld, waarin mensen door kleine dingetjes liefde tonen: tijd voor elkaar maken, elkaars tafel afruimen, voor elkaar een koffie betalen, etc. Kom je voor een paar weken? Dan word je geraakt door deze unieke liefde en ga je naar huis met een positieve ervaring. Kom je voor een aantal maanden? Dan leer je dat dit gedrag normaler is als christen dan waar je vandaan komt, en ga je anders naar huis, verlang je uit te delen wat je geleerd hebt. In beide gevallen getuig je van deze unieke missie en zo worden er waarschijnlijk nieuwe vrijwilligers geworven. Het is misschien zelfs net als met Jezus: Hij moest weggaan, zodat de discipelen uit zouden gaan, zouden getuigen tot de uiteinden van de aarde. Als ik vertrekkende vrijwilligers in dat licht zie: als broers en zussen die uitgezonden worden, is het juist mooi! En net zoals Jezus ons niet verlaten heeft, weten we ook met deze mensen: eens Mercy Shipper, altijd Mercy Shipper. Het zijn broers en zussen verspreid over de wereld. Met dezelfde Koning, die ons de opdracht gegeven heeft de ander hoger te achten dan onszelf. Te dienen. En daarmee God lief te hebben boven alles.
Waarom is het zo speciaal voor ons om dit in de praktijk te zien? Ik denk dat in die vraag een boodschap voor de Westerse wereld schuilt. En voor mezelf, want daar ben ik opgegroeid. Wij hebben genade goedkoop en makkelijk gemaakt: geloven betekent gered zijn, toch? Ik las dat recent onderzoek in Amerika zegt dat vier op de vijf Amerikanen zegt te geloven, maar van diezelfde groep maar 20% regelmatig de kerk bezoekt. Jakobus heeft hier de perfecte woorden voor. (Blijkbaar was het altijd al een probleem.) In Jakobus 2:14-26 zet hij ons gedrag in de schijnwerpers. Hoe kun je zeggen dat je gelooft terwijl je niet je best doet om datgene waar je in gelooft in de praktijk te brengen in je leven? Dat is geen geloofwaardig statement. En hoe kun je zeggen dat je van genade leeft en tegelijk je week zo volproppen dat je ‘s avonds te moe bent om te praten met degene die je die genade (en het leven ook trouwens) geeft? Als westerse kerk moeten we niet bezig zijn met alles politiek correct verwoorden, of een evangelie aanbieden dat aansluit bij het publiek. We moeten een leven leven dat een verlangen in ongelovigen wakker maakt om ‘deel van ons’ te zijn. Ons gedrag moet een honger naar vrede en liefde opwekken in hen die niet (meer) geloven. Geloof draait er niet om dat jij gered wordt. Sterker nog, het draait helemaal niet om jou. Het gaat om God. Geloven is doen wat Hij vraagt. Vertrouwen op wat Hij zegt. En gehoorzamen. Bereid zijn. De focus moet verlegd worden van jouw belang naar Zijn belang en het belang van de ander. En de enige manier om dat te bereiken, is Hem kennen. Door de Bijbel te bestuderen en door te bidden. Investeer in gebed en je zult zien hoe je leven verandert. Waarom schrijf ik dit? Omdat ik er dagelijks de effecten van zie. Omdat dit mijn doel is dit jaar. Meer bidden, zodat ik gehoorzamer word aan Zijn wil, en de mensen om mij heen meer zal dienen dan mezelf.
Laten we eerlijk zijn, het is niet altijd makkelijk, maar er zijn ook hele leuke dingen aan dienen. Bijvoorbeeld helpen in het Café op een dag dat het anders gesloten zou zijn. Of de make-up doen voor een ‘slachtoffer’ tijdens de wekelijkse brandoefening zodat het medisch personeel beter kan trainen. Dienen doe je het beste in de lijn van je talenten. Gebruik de dingen waar je van geniet om het te delen met anderen, en je zult zien wat een positieve impact het heeft op jou, en de ander. Jezus zei niet voor niets dat geven beter is dan ontvangen 😉
Geven kan op veel manieren. Ik had bijvoorbeeld tegen Louis kunnen zeggen: leer maar Nederlands, want Frans is voor mij te moeilijk. Maar sinds Frans de officiële taal van Senegal is, kan ik het ook mijn doel maken dit vloeiend te spreken. Daar is nog een hoop studie en oefenen voor nodig… Gelukkig doet God niets in ons leven zonder reden. Het is dus Zijn zegen dat ik niet alleen vijf jaar Frans gehad heb in school, maar dat we ook onze missie in een Franstalig land hebben. Waar ik vorig jaar veel Frans sprak in het HOPE Center, probeer ik nu Franse boeken te lezen of een rondleiding of de kerkdienst te vertalen. Afgelopen maand hadden we de kans om een concert van Exo bij te wonen. Van origine zijn zij een Amerikaans koppel, maar hun missie is sinds 1995 al het evangelie door muziek aan alle Franstalige delen van de wereld brengen. Het was niet alleen een geweldig concert, ik heb er nu zeker een nieuwe favoriete muziekgroep bij, en hun muziek is allemaal Frans! Weer een nieuwe manier om te leren in de taal te integreren! Het is een beetje een uitdaging geworden op het moment 🙂
Alhoewel, taal is niet het enige waarin integratie nodig is. Ook onze beide culturen liggen ver uit elkaar. Daarom was het superleuk om afgelopen weekend ‘Africa Day’ aan boord te vieren. Dit bestond niet alleen uit een dansfeestje met Afrikaans eten, maar er werd ook een panel discussie en presentatie over de geschiedenis en toekomst van Afrika gehouden. Het was interessant om te horen van het Afrikaanse perspectief op hun cultuur en hoe deze tot stand gekomen is. Daarnaast werd ook besproken wat ervoor nodig is om de negatieve punten uit het verleden te breken. Het heeft me weer meer waardering voor Afrika gegeven. Er is een diepe hoop, en open evaluatie over de cultuur. Afrika is sterk genoeg om naar binnen te kijken en eerlijk te reflecteren. Zij weten dat echte verandering vanbinnen uit komt. En ze hebben vertrouwen, dat de toekomst beter wordt.
Deze blog wordt veel te lang, maar ik wil jullie een aantal foto’s van Mahambo niet onthouden. We gingen hier met een aantal vrienden een nachtje heen, om even van het schip te zijn. Na vier uur ploeteren over de kapotte en beregende wegen van Madagaskar, kwamen we aan op deze prachtige plek naast de zee. Het voelde als een oase van rust buiten de stad. Een plek om even van Gods schepping te genieten en nieuwe energie op te doen. We hebben, ondanks dat het veel regende, genoten!
Hoop en zegen gewenst,
Denise
Gebedspunten:
- Dank voor de mooie community aan boord. Dat mensen op elkaar betrokken zijn en er gedeeld wordt in verschillende activiteiten.
- Dank dat het eerste blok ‘general’ en het blok voor ‘reconstructive plastics’ succesvol zijn afgerond. We hebben al meer dan 300 operaties kunnen doen!
- Dank voor het lange weekend waar we momenteel van kunnen genieten om weer nieuwe energie op te doen.
- Bid specifiek voor 8 patiënten die meer dan een maand geleden zijn geopereerd aan verbrandingen. De wonden helen op dit moment zeer langzaam en deze patiënten hebben echt uw gebed nodig.
- Bid voor het internationale bestuur aangezien zij de komende maanden een aantal grote beslissingen te maken hebben. Bid om wijsheid en Gods leiding voor hen.
- Bid voor een grote groep vrijwilligers die deze of volgende maand zullen vertrekken na ruim twee jaar aan boord. Bid dat ze zullen toegroeien naar hun moment van vertrek en naast verdriet ook kunnen uitzien naar de toekomst!
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!
Mooi om je blog weer te lezen Denise! God is goed altijd!! Veel zegen!
Denise
Wat fijn om je blog te lezen en wat is het bijzonder wat je schrijft. Zo God dienen dat is Zijn doel met ons leven. Hij wassen ik minder worden. Gods zegen toegewenst vanuit zonnig Nederland
Nee, hoor, je blog is niet te lang;) Ik heb t weer met plezier gelezen. Bedankt voor je wijze woorden en Gods zegen gewenst bij alles wat op je pad komt. Lieve groet!