Vertrouw Mij
Ga naar de pagina van Denise GorissenLieve mensen,
Misschien heb ik jullie net gezien, misschien is het lang geleden. Afgelopen maand was ik een week in Nederland door familie-omstandigheden, en daar heb ik me dus ook vooral op gefocust. Ik had geen vakantie voor mezelf ingepland dit jaar. Maar het was zo een zegen dat God daar anders over dacht. Dat het mogelijk was even een weekje thuis te zijn met familie. Mensen weer even in de armen te sluiten, en waardevolle tijd samen door te brengen. Een ‘voordeel’ van de lange reis vanuit Toamasina was dat ik naast tijd met familie ook verplichte rusttijd voor mezelf kreeg. Een dagje de hoofdstad van Madagaskar verkennen, en een middagje bij het zwembad liggen lezen zijn dingen die ik anders nooit gedaan zou hebben. Simpelweg omdat ik mezelf de tijd daar niet voor gun. Er is altijd wel wat te doen, altijd wel iemand te ontmoeten, en er staat altijd wel een lijst met berichtjes of preken open die ik nog moet luisteren en beantwoorden. Toch heb ik niet alleen de afgelopen maand, maar mijn hele leven door gezien dat rust voor God wel belangrijk is. En dat als Hij van mening is dat ik dat niet voldoende neem, Hij mij vanzelf stilzet 😉 Ik heb geleerd er dankbaar voor te zijn. En erop te vertrouwen dat Hij weet wat Hij doet. En dat Hij doet wat het beste is voor mij.
In het stilgezet worden kan ik nu dus redelijk snel Gods hand ontdekken, reflecteren, en realiseren dat ik mezelf weer bijna voorbij aan het lopen was. Maar er zijn zoveel andere dingen in het leven waarin in nog veel te leren heb als het aankomt op vertrouwen. Uitrusten is iets wat directe impact heeft. Maar er zijn zoveel dingen waarvan we de impact niet direct, of misschien wel nooit zullen zien. Vertrouw ik God ook volledig als het op het onbekende aankomt? Mag Hij mijn plannen omgooien als Hij denkt dat het nog geen tijd is? Sommige mensen zeggen dat met God alles snel gaat, omdat ze een grote visie en grote droom van God ontvangen. Begrijp me goed, ik zeg niet dat dat nooit zo is. Maar ik geloof dat dat de bijzondere roepingen en de uitzonderingen zijn. Ik denk dat door de Bijbel heen meer bewijs te vinden is dat geloven en op God vertrouwen iets is wat met volharding, geduld en pijn gebouwd wordt. Dat kan trouwens fysieke pijn zijn, maar meer nog de pijn van het sterven aan je eigen trots, je eigen verlangens en je eigen ideeën die op aards geluk gericht zijn. De Bijbel noemt ons leven niet voor niets een sterven aan onszelf. En daar heb ik denk ik nog best wat werk aan de winkel. Ik ben er in de afgelopen maanden achter gekomen dat mijn ‘vertrouwen’ dat het wel goedkomt meer gegrond is in het sociale vangnet, dan in de diepe verbinding met God en vanuit het verstaan van Zijn stem in vrede te leven. Dat wil ik andersom. Ik wil niet opnieuw vergeten eerst naar God te kijken, te luisteren, nog een keer te luisteren, en dan te gaan, in plaats van eerst op eigen ideeën varen en bij God uitkomen als iets niet werkt. Hij is zoveel meer waard. Hij is de Koning der Koningen. Hij weet wat ik nodig heb, nog voor ik het Hem vraag. Hij is een goede Vader, die Zijn kind geen steen zal geven als het vraagt om een brood. Misschien heb je deze herinnering niet nodig, maar ik stel mezelf de vraag: vertrouw ik Hem volledig? Het geeft zoveel vrede, ongeacht de situatie.
Nu heb ik het nog helemaal niet gehad over de eerste helft van de maand. Het lijkt jaren geleden 😉 Het eerste weekend van augustus had de sales manager zijn organisatietalent uit de kast getrokken en zo ongeveer het grootste evenement van het jaar (na kerst en Pasen) op touw gezet: de MercyLympics. Olympische spelen, maar dan aan boord. Donderdagavond werd het Olympisch vuur ontstoken bij de ingang van de haven en wandelden we met alle vlaggen in een gebedswandeling terug naar het schip. Zaterdag was het tijd voor sport. Van ‘s ochtends vroeg toen de eerste zwemmers het water indoken, totdat de zon onderging tijdens de volleybalfinale, werd er volop gestreden om de medailles. De avond werd afgesloten met een barbecue op de kade, en een officiële prijsuitreiking en speech van de managing director. Als Nederlanders wisten we goud binnen te slepen voor zaklopen, en zilver op volleybal. En dat terwijl we het enige team waren dat niet stiekem spelers van andere landen ‘geleend’ had. Het was een geweldige dag!
Een voordeel van Madagaskar is dat de bewoners enorm muzikaal en theatraal zijn. We werden dus door een van de dagwerkers uitgenodigd om naar een benefietmusical van haar kerk te komen. Volledig in het Malagassisch (gelukkig soms met wat vertaling), dus we begrepen de grappen niet zo vaak, maar het verhaal gelukkig wel. Ze beeldden op een prachtige manier de gelijkenis die Jezus vertelde over de vijf wijze en vijf dwaze meisjes (Mattheus 25). Ik zal dat verhaal nooit meer op dezelfde manier lezen. Zo draag je uit elk land waar je geweest bent herinneringen mee. Mooie en moeilijke, maar ze vinden hun plek in je hart, en in hoe je jezelf ontwikkelt. We hebben zoveel te leren in deze prachtige wereld. Wat God gemaakt heeft kunnen we niet beseffen. Zo divers en weids. Hoe hoog en groot Hij is, daar kunnen we niet bij. Ik besef er telkens een klein stukje van als ik reis. Kijkend vanuit het vliegtuig, naar het grote land onder je. 11 uur lang in een vliegtuig doorbrengen, en dan nog maar net een kwart van de aardbol over gevlogen zijn…
En dan weer terug naar het schip. Ik had een paar daagjes nodig om me hier weer thuis te voelen en alle indrukken te verwerken, maar ik ben er weer. En het is goed zo. Lekker hardlopen langs de boulevard, ons wekelijkse avondje van aanbidding, een hoop gegil met kinderen in de gang van mijn kantoor, een middagje strand, en vanochtend weer naar de lokale kerk. Kleine dingen waar ik van geniet. Zoek die in je leven op. De kleine dingen. En dank God.
Zegen,
Denise
Gebedspunten:
- Bid voor de meiden die het operatieschema maken. Het is een grote uitdaging voor hen om voldoende patiënten op het rooster te krijgen, en er tegelijkertijd voor te zorgen dat het HOPE Center niet te vol komt. Bid om energie.
- Bid voor de patiënten die wachten op hun selectiedatum. Bid dat we ze allemaal kunnen helpen en dat ze de vrede en moed in hun hart zullen vinden om te komen. Bid om goed nieuws voor hen die wachten op een beslissing.
- Bid voor een goede samenwerking met de Malagassische overheid, en andere overheden van landen waar Mercy Ships in de toekomst hoopt aan te meren.
- Dank voor de gezellige evenementen aan boord die de verschillende landen en afdelingen samenbrengen als eenheid, zoals God het bedoeld heeft.
- Dank voor momenten van rust die we ontvangen van God, zelfs als we die zelf misschien niet ingepland hadden.
- Dank dat we al meer dan 1000 operaties hebben kunnen doen dit jaar!
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!