Aw di bodi? di bodi fine! Dit is een van de eerste zinnen die ik in het Krio, de meest voorkomende lokale taal hier, heb geleerd. Sierra Leone is een britse kolonie geweest en de taal lijkt dan ook erg op het engels. Aw di bodi? betekend letterlijk: How is your body? Dit is de standaard zin waarmee vrijwel iedereen op straat je groet. Je antwoord dan met di bodi fine of di bodi no bad en dan stel je de wedervraag. Voor Sierra leoneans is deze groet heel belangrijk, als je langsloopt en niks zegt of alleen kushe (Hello) zegt dan is dit onbeleefd.
Afgelopen vrijdag ben ik voor het eerst de haven uit geweest en heb ik met een groepje Freetown verkend, na vier dagen in de schip bubbel leven was dit wel even lekker, maar ook meteen een harde werkelijkheid.
In deze blog vertel ik jullie daarom graag wat meer over Sierra Leone.
Er zijn verschillende manieren om armoede te meten, en daarmee verschillende wereldwijde schalen waarin elk land is ingedeeld. Op elk van die armoede schalen staat Sierra Leone in de top tien van armste landen ter wereld, niet echt een goede top tien om in te staan dat snap je wel. Nederland staat bij elk van deze schalen in de tegenovergestelde top tien dus dat het er hier op straat wel even anders aan toe gaat dat is niet verbazingwekkend. Daar komt nog een schrikbarend getal bij kijken, 78% van alle inwoners leeft hier onder de armoedegrens, dit is een getal wat vrijwel niet te bevatten is.
Het contrast tussen de westerse bubbel van het schip, met 3 ruime maaltijden per dag, airco door het hele schip en iedereen die hier met het vliegtuig naar toe is gekomen, is enorm ten opzichte van de huisjes die in de stad staan. Vanuit het schip zie je een groot deel van de stad liggen omdat het hier heel heuvelachtig is. Van de huizen die je ziet, zijn er maar enkele die er enigzins stevig uitzien en niet op instorten staan. De straten zijn druk bezet met allerlei kleine winkeltjes en mensen die op straat dingen verkopen. Alle spullen die ze verkopen dragen ze vaak in een soort teil op hun hoofd, soms wel stapels van meer dan een meter hoog, ongelofelijk hoe ze dit kunnen dragen.
Het standaard vervoermiddel hier is een kéké (een soort tuktuk), hiervan crossen er een hele hoop door de stad en voor een paar euro brengen ze je naar de andere kant van de stad, een hele ervaring om hiermee rond te rijden en alles van dichtbij te zien! We zijn met een aantal meiden met een kéké naar een marktje geweest en hebben daar wat stoffen en haarbandjes gekocht, om vervolgens na een uurtje van heel veel indrukken weer naar het schip terug te keren.
Zaterdag en zondag ben ik met een groepje naar een chimpansee sanctuary geweest. Chimpansees worden hier in Salone (zoals Sierra Leone hier wordt genoemd) gestroopt, de babys worden dan als huisdier gehouden en de volwassen beesten worden opgegeten of opgesloten. In de sanctuary worden de bevrijdde chimpansee opgevangen en verzorgd tot ze weer klaar zijn om het wild in te gaan. Het is een prachtige organisatie die heel hard werkt om het de dieren zo goed mogelijk te maken. Daarbij zit het in een prachtig gebied waar we ook een hike naar een waterval hebben kunnen doen. Heerlijk om even echt in de natuur te zijn en weg te zijn uit de drukke stad!
Van te voren had ik geen beeld bij de natuur van Sierra Leone maar een groot deel van het land bestaat uit regenwoud! Vrijwel het hele land is heel groen en heuvelachtig! Momenteel is het hier regenseizoen, we hebben dus ook al een aantal flinke buien langs zien komen, maar met deze temperaturen is dat niet erg! En als je dan toch al nat bent geregend tijdens de hike naar de waterval dan is de stap om met kleren en al in de waterval te gaan zwemmen ook niet meer zo groot!
Het is goed dat mercy ships hier, alweer voor de zesde keer, is. De nood is groot en ik besef dat we maar een druppel op de gloeiende plaat zullen zijn. Maar hopelijk kunnen we heel wat mensen hoop en genezing bieden, de eerste drie operaties zijn gisteren gelukt! Daarbij zet Mercy ships zich ook tijdens en na de fieldservice in voor het opleiden van plaatselijke artsen en verpleegkundigen! In oktober zullen er ook een aantal verpleegkundigen ‘stage’ komen lopen bij ons op de afdelingen, erg benieuwd hoe het gaat zijn!
Er valt nog zoveel meer te vertellen, maar voor nu ga ik zo weer aansluiten in de rij voor mijn lunch en me daarna opmaken voor mijn allereerste echte dienst!
A de go, Gudbay! (I’m going, goodbye!)
Ps. bedankt voor alle lieve reacties op mijn vorige blog, heel erg leuk om te lezen en te merken dat er zoveel mensen meeleven!
Kijktip: de vaste crew aan boort die uit Sierra Leone komt heeft een filmpje opgenomen voor de crew om meer over het land te weten: Dus als je insta hebt: https://www.instagram.com/reel/CxGCbnvh2Uw/?igshid=NjIwNzIyMDk2Mg==
Kijktip 2: Carys parker is chaplain aan boord van het schip en maakt veel vlogs over het leven aan boord, ze is hier vorige week aangekomen dus maakt veel dingen mee die ik ook doe! allemaal te vinden op youtube!
