Toen Allison Leer op zeventienjarige leeftijd voor het eerst over Mercy Ships hoorde, wist ze direct dat dit de organisatie was waarvoor ze zich ooit wilde gaan inzetten. In die periode was ze over veel dingen in haar leven aan het nadenken, maar het idee om in een verafgelegen land op een ziekenhuisschip te dienen, had haar tot op dat moment nog nooit echt aangetrokken.
“Volgens mij was het mijn moeder die me toen over Mercy Ships vertelde,” zegt Allison, nu 29 jaar oud. “Ik weet nog dat ik dacht: ‘Ik wil mijn medische opleiding heel graag op zo’n soort plek gaan inzetten.”
Meer dan tien jaren gingen voorbij. In de tussentijd schreef Allison zich in om via e-mail de vacatures aan boord van de Global Mercy en de Africa Mercy te ontvangen. Op een dag kreeg ze een mail waarin stond dat er op de Africa Mercy een vacature was ontstaan voor een radiodiagnostisch laborant – haar vakgebied.
“Hier had ik lang op gewacht, dus ik heb direct diezelfde dag gesolliciteerd,” herinnert Allison zich. “Het idee dat ik mijn beroep zou kunnen gebruiken om mee te helpen om een verschil in de wereld te maken, was denk ik de grootste reden waarom ik bij Mercy Ships wilde dienen.”
12 jaar dromen
Het nieuws over Allisons plannen verspreidde zich snel in het plaatsje waar ze woonde; Rugby, North Dakota – het geografische centrum van Noord-Amerika.
“Ik had hier al jaren voor gespaard, maar zodra de mensen uit mijn woonplaats en mijn kerkelijke gemeente hoorden wat ik van plan was, ontving ik overweldigend veel steun,” vertelt Allison blij. “Bijna iedere dag ontving ik kaarten per post. Zelfs toen ik al aan boord was, ontving ik lieve briefjes en donaties van mensen uit mijn woonplaats. Mensen in kleine gemeenschappen zoals die waar ik vandaan kom, bundelen vaak hun krachten om elkaar te steunen, dat is echt heel speciaal.”
Twaalf jaar aan een stuk droomde Allison ervan om bij Mercy Ships te dienen. “Op een gegeven moment,” zegt ze glimlachend, “klonk ik voor mijn familie en vrienden waarschijnlijk als een plaat die bleef hangen, doordat ik maar bleef doorgaan over mijn wens om bij Mercy Ships te dienen.”
Een nieuw thuis
Allison vond het geweldig om uiteindelijk aan boord te gaan en zich aan te sluiten bij een gemeenschap waarin iedereen “een dienend hart heeft”. Ze voelde zich er direct thuis, ook al had ze voor de tijd nog niemand persoonlijk ontmoet. Ze vertelt dat het gemeenschapsgevoel, het feit dat iedereen voor elkaar zorgt, haar gelijk het gevoel gaf erbij te horen. Iedereen die ze ontmoette was vriendelijk tegen haar en dit hielp haar om snel te wennen.
“Ik had wat tijd nodig om te wennen, maar het duurde niet lang voordat ik het schip ‘thuis’ noemde.”
Het werken op een ziekenhuisschip brengt natuurlijk zo zijn eigen bijzonderheden met zich mee en Allison had even wat tijd nodig om daar aan te wennen. “Werken aan boord van een schip is heel anders dan werken in een ziekenhuis op het vasteland,” zegt ze lachend. “Op het vasteland weet je precies hoe iedere ruimte heet en waar je alles kunt vinden. Maar aan boord van een schip gebruiken ze maritieme termen – achtersteven, bakboord, stuurboord – in plaats van gewoon ‘de voorkant’, ‘de achterkant’, etc. te zeggen. Dus daar moest ik even aan wennen.”
“Tijdens mijn eerste dagen aan boord was het lastig om de weg te vinden op het schip,” geeft Allison toe. “Ik had wat tijd nodig om te wennen, maar het duurde niet lang voordat ik het schip ‘thuis’ noemde. Volgens mij was het op mijn tweede dag aan boord, nadat ik mijn spullen had uitgepakt, dat ik om me heen keek in mijn hut en tegen mezelf zei: ‘Oké, hier woon ik. Dit is nu mijn thuis.’”
Werken op een drijvend schip
Ze maakt niet alleen röntgenfoto’s, maar vertelt patiënten ook over haar werk en leert andere bemanningsleden röntgenfoto’s gemaakt worden. “Ik geniet ervan om patiënten en bemanningsleden dingen over radiologie te leren. De verbaasde blik op het gezicht van de mensen als ze voor het eerst een CT-scanner of röntgenapparaat zien, gaat me nooit vervelen,” deelt ze. “Radiologie is een interessant gebied binnen de geneeskunde en ik vind het geweldig als mensen interesse hebben in wat we hier op het schip doen.”
Als radiodiagnostisch laborant aan boord van een ziekenhuisschip moest Allison wel wat nieuwe vaardigheden ontwikkelen om de apparatuur te kunnen bedienen terwijl het vaartuig op het water dobbert. “Soms beweegt alles een beetje terwijl je probeert een röntgenfoto van een patiënt te nemen,” legt ze uit. “Dat betekent dat we moeten weten hoe we de foto op een goede manier kunnen maken. En, na verloop van tijd, raak je er ook aan gewend.”
Gaven inzetten
Hoewel ze in eerste instantie voor drie maanden heeft getekend, zegt ze er open voor te staan een paar maanden langer te blijven als dit nodig blijkt te zijn.
Waar ze de meeste moeite mee had om aan te wennen, was het feit om ver bij haar familie – twee broers, een zus en haar ouders – vandaan te zijn. Ze was nog nooit zo lang en zo ver van huis geweest. “Ik mis ze allemaal. Ik mis mijn familie, en mijn kat en hond die ik bij mijn ouders heb achtergelaten. Maar ik weet ook dat dit een kans is om het leven van anderen aan te raken en iets te doen waarvan veel mensen later spijt hebben dat ze het niet hebben gedaan. Namelijk mijn gaven inzetten om zieke mensen te helpen.”
Wil jij net als Allison jouw plek vinden aan boord? Mercy Ships zoekt gepassioneerde vrijwilligers op allerlei gebieden. Zowel in het ziekenhuis, als op het gebied van HR, financiën, hospitality, keuken, logistiek, engineering en meer! Ontdek wat jij kan betekenen!
