Lieve mensen,
Over vijf dagen is het zover: aan tien maanden opereren komt een eind. De laatste patiënt zal deze vrijdag via de uitslaapkamer de operatiegang uitgereden worden, waarna het team aan de stuurboord kant van dek 3 kan beginnen met schoonmaken, inpakken, en vastbinden (we leven immers op een schip dat over een maand de oceaan op moet). Het is voorbij gevlogen. Niet alleen de tijd, maar ook de vele Malagassische gezichten die dit jaar de trap naar het ziekenhuis betraden: meer dan 1400! (met bijna 1600 operaties) Een nummer dat ons ‘kleine’ moederschip de Africa Mercy sinds Covid in 2019-2020 niet meer gehaald heeft. Wat een zegen! En reden tot dankbaarheid. Verbaas je dus niet dat deze blog vol staat met feestvieren en God de eer geven.
Dit jaar stond de wapenrusting van God centraal in Mercy Ships. Elke maand werd een ander deel van de wapenrusting uit Efeze 6 belicht en uitgelegd. Het heeft, min of meer onbewust, in mijn hart een dieper begrip gevormd van onze plek als christenen in deze wereld. We zijn net als ieder ander aan verleiding onderworpen. De kans om net even dat nieuwtje over iemand anders door te vertellen, een extra stuk kip op te scheppen als er ‘maximaal 1 per persoon’ staat, of een verplichte bijeenkomst over te slaan omdat de namen toch niet opgeschreven worden… Makkelijke, kleine dingetjes. Maar als ik in die kleine dingen niet trouw ben, hoe kan ik het dan in het grote? Hoe kan ik discipline bouwen om van mijn oude natuur los te raken en de zonden weg te doen waar ik al jaar en dag mee strijd, als ik niet bereid ben in het kleine te staan voor wat recht is? Ik heb deze wapenrusting zo nodig. Ik heb het nodig om het woord van God te kennen. Niet alleen in mijn hoofd, maar ook in mijn hart. Om de voorschriften me ‘eigen’ te maken. Ik heb Gods redding nodig, en moet daarvan overtuigd zijn. Het geloof is als een schild dat mij beschermt. En alleen als ik in Hem blijf, heb ik de moed om de schoenen van de bereidheid aan te trekken. In dit alles is gebed hetgeen dat mij aanvoert als strijder in Gods leger. Want daarin ontvang ik mijn orders. Want meer nog dan alle wapens die Hij geeft, heb ik de Aanvoerder zelf nodig. Dat Hij mijn paden recht maakt, en mij leidt, in de wegen van Zijn gerechtigheid.
Blijkbaar was een jaar lang onderwijs voor mij nog niet genoeg om dit te realiseren, want afgelopen weekend hadden we een vrouwenconferentie aan boord met als thema ‘blooming warriors’ (bloeiende strijders). Onze vrijwilligers, dagwerkers, een opvanggroep voor single moeders aan land, en een paar van onze palliatieve patiënten mochten ook komen. Vrijdagavond en de hele zaterdag hadden tijd samen in de International Lounge. Ik hielp enthousiast mee met de decoratie en andere voorbereidingen voor het evenement, maar toen ik het thema zag, dacht ik eigenlijk: serieus? Hebben we daar nog niet genoeg van? Alles goed en wel, de muziek was prachtig, het centrale Bijbelvers bracht me terug naar een woord dat jaren geleden tot me sprak, en we werden aangemoedigd ‘ja’ te zeggen tegen God, waar Hij ook leidt. Het onderwijs van zaterdag was diep, maar de getuigenissen raakten me het meest. Drie jonge vrouwen die lijden kennen, en toch vol vreugde konden staan en getuigen van Gods goedheid en dat de vreugde die Hij geeft beter is dan het leven. Daar stond ik dan, met mijn cynisme over het thema. Die naam, die ik wat overdreven vond. Daar ging het helemaal niet om. Het gaat er niet om wat ik van de naam vind. Het gaat om wat God zegt. En Hij is duidelijk: Hij roept ons op voor de strijd. Want als ik niet strijd, ben ik al verslagen. Geen keuze is ook een keuze. Passiviteit is gevolg van angst. En een weg niet inslaan die God je wel wijst, is ongehoorzaamheid, ongeacht je excuses.
Je raadt het nooit, toen we vanochtend de lokale kerk binnen wandelden, bleek dat de preek ging over de tekst in Filippenzen 4:13 – Ik kan alle dingen door Hem (Christus) die mij kracht geeft. Ik geloof dat het kwartje toen pas volledig viel. Ik weet misschien nog niet wat er komt, of waar de weg mij leidt. Maar wat ik wel weet is dat we een Aanvoerder hebben die uitgegaan is om te overwinnen. Die overwonnen heeft. En dat, in gebed geldt: heel de weg leidt mij mijn Heiland. Het hele jaar is mijn doel geweest intimiteit met God te bouwen. Het hele jaar was de wapenrusting ons thema aan boord. Het hele jaar hebben Louis en ik een aanbidding en gebedsgroep geleid. Nu, hierin, komt alles samen. Ik weet dat God ons klaarmaakt voor iets nieuws, iets groots. Ik ken die weg nog niet, maar God heeft hem al gelopen. Dus als wij in gebed dicht bij Hem zijn, zal Hij ons er brengen. Hij zal voorzien. Kijk naar wat Hij al gedaan heeft in ons leven. God is zo goed. Groot is Hij, onze Koning en Aanvoerder.
Haha, ik ben weer lekker op dreef. Nu heb ik nog weinig praktisch verteld over afgelopen maand. Maar het bovenstaande lag op mijn hart om met jullie te delen. Het is belangrijk dat we de diepte van onze identiteit begrijpen. Wij strijden in een leger van overwinnaars. Ik hoop dat het jullie bemoedigt.
Aan boord gingen we eigenlijk een beetje van het ene aanbiddingsevenement naar het andere deze maand. We begonnen met een stilte retreat van drie uur waar Louis en ik ons voor ingeschreven hadden. Met een paar auto’s reden we naar een rustige tuin buiten de stad, om daar ieder voor zich met een Bijbel en notitieboekje drie uur in stilte door te brengen met God. Echt, ik kan het jullie allemaal aanraden. De drie uur vlogen voorbij en hoewel ik misschien geen speciaal briefje uit de hemel van God ontving, vulde Zijn vreugde en vrede mijn hart om weer verder te gaan. Het is een van mijn favoriete uitjes van dit jaar!
Het weekend erna was de laatste keer Hope Center aanbidding en delen van getuigenissen door de patiënten. Dit is een kans voor patiënten en vrijwilligers om samen tijd door te brengen, en God te prijzen voor wat Hij doet. Weliswaar in de regen (zie hierboven), maar het was prachtig. Onze ‘open mic night’ was gelukkig in het Café, veilig binnen. Veel van de vrijwilligers deelden aanbiddingsnummers uit eigen landen, in eigen talen, of zelfs zelfgeschreven nummers. Het was prachtig!
Alsof dat alles nog niet genoeg was, hadden mijn lieve vriendinnen bedacht dat het ook nog tijd was voor een vrijgezellenfeestje, aangezien ik dat niet met mijn zusjes en Nederlandse vriendinnen kon doen. Gelukkig ontkwam ik zo aan de Nederlandse tradities van voor gek gehouden worden en in een gek kostuum over straat moeten, maar er is alsnog veel gelachen om de kleine spellen, quizvragen, en het vele eten waar geen einde aan leek te komen 😉 Geslaagde dag dus. Ik ben een dankbaar mens. Op mijn eigen beurt mochten we weer feestjes teruggeven aan een Senegalese vriendin aan boord, en aan Louis zelf, omdat het deze maand hun verjaardagen waren. Voor beiden kon ik de verjaardagstaart maken, en voor Louis zijn we lekker met een klein groepje uit eten geweest.
Over drie weken hopen we in Senegal aan te komen. Je zou kunnen denken: Oh wat jammer, ze missen kerst aan boord. Geen zorgen! Toen we vanochtend vanuit de kerk terug kwamen, was het hele schip ineens omgetoverd in kerstsfeer. De komende weken zijn er genoeg activiteiten om nog aan te voelen als echte schip-kerst. Maar, dus wel voor nu de laatste blog vanaf de Africa Mercy. Tot in Senegal!
Liefs en zegen,
Denise
Gebedspunten:
- Bid voor genezing voor onze laatste patiënten op de ziekenzalen die te maken hebben met complicaties. We hebben een God van wonderen, bid in verwachting van Zijn genezing voor hen.
- Bid voor goede laatste weken met het inpakken en tegelijk kerst vieren aan boord. Bid om vreugde, dankbaarheid en eenheid.
- Bid voor ons deze maand als we voorbereiden om naar Senegal te reizen en onze bruiloft te plannen met alles wat daarbij komt kijken. Bid dat we ons oog op Christus en elkaar zullen houden.
- Dank voor deze prachtige field service, waarin we bijna 1600 operaties hebben mogen uitvoeren en vele uren aan training en betrokkenheid bij andere missies in Madagaskar mochten besteden!
- Dank dat we aan boord samen mogen vieren, samen mogen groeien, en kunnen getuigen van een stukje eenheid in Gods koninkrijk. Dank ook voor de vrouwenconferentie afgelopen weekend.
- Dank voor onze nieuwe CEO die per januari zal beginnen. Bid om kracht, wijsheid, de leiding van de Heilige Geest, en zegen over haar leven.