Beste Allen,
Zo is het jaar begonnen en zo is het voorbij… Afgelopen week hebben wij afscheid moeten nemen van al onze patiënten en hun families. Een taak die zwaarder was dan gedacht. Gelukkig mochten wij door middel van donaties pakketten samenstellen met wat elke patiënt en familie nodig heeft gedurende de tijd dat we niet in Sierra Leone zijn.
Voor de patiënten en de families was het afscheid zwaar. In Sierra Leone is het niet de gewoonte om je emoties te tonen, laat staan te huilen. Iedere patiënt heeft gehuild toen we weggingen, iets wat voor ons behoorlijk emotioneel was om te zien, vooral omdat we het niet hadden verwacht. Het was tevens een teken dat de patiënten ons als familie beschouwen. Helaas zullen we niet iedere patiënt meer zien, aangezien al onze patiënten palliatief zijn, wat het afscheid zwaarder maakte. Ik ben dankbaar dat wij als team pakketten met alles erin konden schenken en samen met hen in gebed de reis mochten afsluiten. Alles in Gods handen, ook deze patiënten, families en gemeenschappen.
Dit jaar mochten we bijzondere dingen doen zoals:
– Acht kinderen mochten weer naar school gaan.
– We konden een samenwerking met World Vision aangaan, waardoor de kinderen van onze patiënten verzorgd worden, ook wanneer Mercy Ships weg is.
– Talloze patiënten hebben voedselhulp ontvangen, waardoor ze zonder honger en dorst naar bed konden gaan.
– We hebben met zeven van onze patiënten en hun families succesvolle bedrijven opgezet, waardoor deze families kunnen (over)leven.
– We hebben voorkomen dat vijf families op straat kwamen te staan.
– We hebben talloze hulpmiddelen uitgedeeld, zoals mini-zonnepanelen, zodat de patiënten ‘s nachts elektriciteit hebben.
– We hebben meerdere succesvolle trainingen, borstkankerscreenings en onderzoeken kunnen verzorgen.
We hebben zoveel mogen doen, dit is slechts een fractie! Ik ben God dankbaar dat Hij mij naar Sierra Leone heeft gestuurd via Mercy Ships. Was dit jaar makkelijk? Allesbehalve dat…! Het jaar was zwaar, zowel fysiek, mentaal als spiritueel. We hebben dit jaar zo ongeveer 200 keer bergen beklommen om bij patiënten te komen, onze dagen waren lang en warm. Het was lastig om elke dag geconfronteerd te worden met de intense armoede, het ondraaglijk lijden en de intense eenzaamheid waarin deze mensen leefden.
Toch ben ik iedere dag op mijn knieën gegaan om God te danken. Hij heeft mij laten zien hoe er hoop en liefde kan zijn in de donkerste plekken. Mijn rol op het schip vind ik zelf bijzonder. Ik ga er elke dag op uit naar de mensen hun ‘huisje’ toe, maakt niet uit waar, onder welke condities; wij mogen er zijn! Deze rol brengt zowel intense zegeningen als strijd met zich mee.
En nu? Ik ben zojuist geland in Nederland voor een paar weken. Ik ben gewoon aan het werk, want de rapporten van dit jaar moeten geschreven worden, protocollen moeten herzien en waar nodig herschreven worden en ik moet de plannen voor de volgende veldservice voorbereiden en schrijven. Natuurlijk ga ik ook even genieten en rusten in Nederland, zodat ik hersteld en sterk weer terug kan naar de volgende fieldservice!
Woorden schieten te kort; ik ben een ieder dankbaar voor alle donaties maar bovenal voor het gebed en de lieve bemoedigingen. Door alle donaties konden we de bovenstaande dingen allemaal uitvoeren. Ja, Mercy Ships biedt palliatieve zorg, maar alles hierboven en zoveel meer is betaald door jullie. Wij mochten boven onze ‘normale’ zorg deze geweldige dingen doen.
Ik dank jullie uit het diepste van mijn hart.
