Blog 1: Eerste indruk van de Global Mercy en Dakar
Ga naar de pagina van Mercy Ships HollandLieve lezer,
Welkom bij mijn allereerste blog vanuit Dakar, schrijvend op het bed in mijn cabin op de Global Mercy (GLM). Er is de afgelopen dagen zoveel gebeurd dat ik niet eens weet waar ik moet beginnen met schrijven! Maar laten we beginnen bij het begin: vrijdagavond 7 april, de avond voor mijn vlucht. Ik deed netjes mijn verplichte zelftest, maar toen bleek ik corona te hebben, wat betekende dat ik de GLM niet op mocht. Ineens moest ik mentaal compleet omschakelen naar nog een extra week in Nederland. Deze gebeurtenis heeft mij vooral geleerd dat je je soms gewoon moet overgeven aan een situatie, want je kunt nu eenmaal niet overal controle over hebben.
“You do not always have the power to control, but you always have the power to surrender”.
Maar natuurlijk kon ik echt niet wachten om te beginnen aan het avontuur waar ik al maanden op zat te wachten! Zaterdag 15 april was het eindelijk zover, ik mocht vertrekken. Wat ik super bijzonder vond, was dat ik in het vliegtuig naast een vrouw zat die ook onderweg was naar de GLM! Dat voelde niet als toeval, maar als een geschenk van boven. Het hielp mij om tijdens de vlucht te ontspannen en bij aankomst in Dakar was het super fijn om samen alles uit te vogelen. Eenmaal aangekomen viel de culture shock me trouwens erg mee. Toen we naar buiten liepen, stonden er wel ontzettend veel mannen klaar die je een taxirit aanbieden of je koffers willen dragen om geld te verdienen. Gelukkig had ik van tevoren al gehoord dat dit zou gaan gebeuren. Tijdens de rit naar het schip keek ik mijn ogen uit en probeerde ik alle nieuwe indrukken goed in me op te nemen. Eenmaal aangekomen op het schip, was ik mega onder de indruk! De GLM is echt enorm en voelt bijna als een cruiseschip, want er is 3 keer per dag een buffet, er is een zwembad en bijvoorbeeld ook een café. De ochtend na aankomst wilde ik meteen heel graag mee naar een lokale kerkdienst, dus in een volgepropt busje reden we naar de icf. Daardoor kon ik meteen nieuwe mensen leren kennen, dus dat was erg fijn.
Een paar dagen na aankomst was mijn eerste werkdag in de galley, dat is de (mega) keuken van het schip. Het galley team bestaat voornamelijk uit day crew workers, dat zijn inwoners van Senegal die hier tijdelijk op het schip werken. Ik vind het een mooi idee dat we als galley team van betekenis zijn voor iedereen aan boord, want we voeden zowel alle vrijwilligers als alle patiënten. Zonder het werk in de keuken zou er geen hoop en genezing gebracht kunnen worden, dus met die gedachte in mijn hoofd ben ik hier! Het werk bevalt me goed, want ik heb meteen al allemaal handige skills geleerd die ik kan gebruiken tijdens het koken. Soms verbaast iets me en dat vind ik grappig, zoals het wassen van alle bananen. De werkdagen zijn ook wel erg pittig, want ik werk van 7:30h-19:00h.
Na drie werkdagen in de galley was ik drie dagen vrij. Dat was heel fijn en hielp me om alle nieuwe indrukken te verwerken, want alles is best overweldigend geweest. Ik heb de gym hier op het schip ontdekt (ja, zelfs dat is aanwezig) maar was vooral ook heel benieuwd naar Dakar zelf. Mijn roommate liet mij vlak voor haar vertrek een aantal leuke plekjes zien op loopafstand (Teranga Beach Club en een chocolade bar). De weg ernaartoe was voor mij een vrij avontuurlijke onderneming, vooral omdat mijn roommate met iedereen een praatje ging maken, waardoor sommige locals geld van ons wilden of met mij wilden trouwen. Achteraf gezien kan ik er wel om lachen, maar het was erg ongemakkelijk. Ik heb er wel van geleerd dat ik voortaan beter kan doen alsof ik al getrouwd ben. De volgende dag ging ik samen met iemand het meest westelijke punt van het continent Afrika bezoeken. Dat was echt een paradijs. Zon, zee, palmbomen. Wat wil je nog meer. De taxirit terug naar het schip was erg leuk; we gingen Frans en Wolof praten met de taxichauffeur en we gingen hem ook Nederlands leren. Er zijn dus veel mooie dingen te zien en te ontdekken hier. Tegelijkertijd lijkt het contrast tussen arm en rijk vrij groot. Er zijn bijvoorbeeld veel bedelende kindjes op straat en dat breekt mijn hart. Op zo’n jonge leeftijd zou je moeten kunnen spelen en naar school gaan en niet hoeven bedelen om geld. Het is confronterend om te zien hoe oneerlijk alles verdeeld is in de wereld. En ik kan dat natuurlijk niet oplossen. Ik kan mijn kleine stukje bijdragen tijdens mijn tijd hier en ook daarna. Ik kwam een bemoedigende tekst tegen in het boek ‘Ships of Mercy’ van Don Stephens, waar ik mijn blog mee wil afsluiten:
‘A little girl told her new Mercy Ship friends how she liked to rescue starfish stranded on the beach and put them back in the ocean. When someone pointed out the futility of such action in the grand scheme of things, she said: “it makes a difference to the starfish”. Every man, every woman, and child who finds himself or herself, by accident of birth and culture and geography, out of reach of even the very basics of modern medicine, is like the starfish. Every life is worthy’.
Bente
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!
dag Bente, wat een leuke blog, dank je wel. Je gaat nog veel meer meemaken, dat kunnen we wel opmaken uit je eerste verhaal. Prachtig. De Here Jezus is met je! Bless you, wij bidden voor jou en voor een fantastische tijd!
Hai Bente,
Superleuk om te lezen en om zo je avonturen te volgen!
Groetjes, Tabitha
Vraiment cool !
Merci beaucoup! C’est très spécial d’être ici 🙂
Kijk nu al uit naar blog 2
Leuk, die gaat zeker komen
Heel benieuwd naar blog 2!!
Hoi Bente,
Wat mooi en enthousiast geschreven!
Dankjewel!
Heeyy Bente, super leuk om je eerste blog te lezen. Super bijzonder en leerzaam wat je daar doet!! En jij komt terug als sportvrouw lees ik 😉
Hahaha ben ik al toch ;p
Lieve Bente, wat mooi om te lezen wat je allemaal tegenkomt en hoe je daar mee omgaat! Houd je enthousiasme vast en je openheid om het avontuur aan te gaan. Jij maakt het verschil!
Dankjewel Addy! Mooie woorden, doet me goed.