Nieuwsbrief Mei 2024
Ga naar de pagina van Willianne KramerBeste Allen,
Nog 5 weken te gaan en dan zit de fieldservice er in Sierra Leone erop! De tijd is gevlogen, zo kom je in het land aan en zo bereid je je voor om te vertrekken… Op dit moment bereid ik de patiënten en hun families voor op dit vertrek en dit gaat gepaard met veel emoties. Gelukkig komen we terug aan het einde van de zomer en bereiden we nu pakketten voor die ze kunnen gebruiken wanneer we weg zijn. Ons vertrek betekent ook dat we sommige patiënten niet meer terug zullen zien wanneer we terugkomen. Iets wat we ons maar al te goed realiseren en wat het afscheid ook moeilijk maakt.
Op dit moment zijn wij als team intensief bezig met Isata en haar dochter. Isata is een 50-jarige vrouw met vijf kinderen waarvan de oudste mijn leeftijd is. Ze is hier in Freetown gekomen om een borstamputatie te krijgen vanwege borstkanker. Vorige week kreeg zij papieren van de dokter die ze mij gaf, de dokter had niets tegen haar gezegd over haar diagnose. Op het papier stond dat ze in de laatste fase zit en dat de kanker door haar lichaam is verspreid…
Haar dochter van 25 is mee, de andere kinderen zijn in een dorp dicht tegen de grens van Liberia aan.
Haar man is een aantal jaar geleden overleden en ze hebben letterlijk niets om van te leven. De kinderen in het dorp overleven door te bedelen. De enige persoon die ze nog een beetje hielp was een broer van Isata en die is heel onverwachts afgelopen week overleden. Isata wil niet terug naar het dorp omdat alle mensen uit het dorp haar belachelijk maken. Voordat zij naar Freetown kwam bespotte ze haar door te zeggen: “Jij gaat dood, daar loopt een levend lijk!”
Terminaal ziek, geen huis, geen inkomsten, geen basisbehoeften, niemand om op te bouwen en nu?
Helaas is dit de dagelijkse praktijk van mijn werk en kom ik deze situaties continu tegen. Elke keer vraag ik mezelf af, hoe en wat ga ik tegen de patiënt zeggen? Soms kan ik hier echt over piekeren. Maar elke keer kom ik er weer achter, het is niet ik maar God. Terug brengen bij het kruis en laat God het doen.
Veel mensen geloven niet dat we lachen, zingen en zelfs dansen met onze patiënten. Dat is de kracht van wat we mogen doen, hoop brengen. Laten zien dat ze er toe doen, dat er mensen zijn die om ze geven en van ze houden. Kortom dat ze niet alleen zijn in deze situatie, ook Isata en haar kinderen. Heb ik altijd de juiste woorden? Nee, vaker niet dan wel maar we zijn er voor haar en dat is genoeg.
Komende 5 weken zijn wij erg hard aan het werk om ervoor te zorgen dat alle patiënten de juiste materialen krijgen voor wanneer we weg zijn en om alle losse eindjes aan te pakken en op te lossen. Ook gaan we afsluiten met onze partners voor deze fieldservice en staan er nog een aantal grote trainingen voor de deur. Kortom genoeg te doen! Wat ga ik doen na die 5 weken? Nou nog geen rust 😊 Dan begint alle administratie, rapporten schrijven en de voorbereiding voor de volgende fieldservice. Maar, ik ga ook zeker even rusten en genieten! Ik hoop deze zomer drie weken naar huis te gaan!
Ik ben zeer dankbaar met alle liefde en support die ik/wij als team krijgen. Zouden jullie alsjeblieft willen bidden voor twee verpleegkundigen? Helaas is de verpleegkundige die gekomen was om naar Madagascar te gaan weggegaan. Dit betekent dat zowel in Madagascar als hier een nood voor onze teams is. Bid dat de juiste verpleegkundigen zich opgeven voor Mercy Ships.
Ook deze maand is er gebed nodig, willen jullie bidden voor:
Het komen van Jezus in de harten van de patiënten: Bid met ons mee dat voor dat elke patiënt zijn ogen sluit, dat hij of zij Jezus als verlosser mag kennen. Bid dat Jezus aan een ieder zich openbaart.
Gezondheid: Een ieder van ons team begint te merken dat het einde in zicht is. Bid dat God ons kracht en gezondheid mag geven om de fieldservice af te kunnen sluiten.
Gods Leiding: We komen dagelijks in situaties terecht die zeer complex zijn, waarin wij Gods leiding nodig hebben om onze patiënten te kunnen dienen.
Ik dank jullie allen! Zonder gebed en jullie support kan dit werk niet gedaan worden!
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!
Beste Willianne, ik volg al een tijdje jullie blog en met verbazing lees ik steeds weer wat voor prachtig mooi werk jullie daar verrichten.
Ik heb diepe respect voor het werk wat jullie doen maar ook gevaarlijk in een onstabiel land en ik bid God dan ook dat jullie weer veilig huiswaarts mogen keren. Wij hebben bij onze christelijke gemeente geregeld collectie voor Mercy ships gedaan en dat doen we nog steeds. Ook steund onze gemeente een gemeente lid die bij Mercy ships net als jou daar goed werk verricht. Zelf heb ik ook belangstelling om als scheepswerktuigkundige op één van jullie schepen vrijwilligerswerk te doen maar de financiering krijg ik niet rond. Ik wens jou en jou collega’s een hele fijne wel verdiende vakantie toe alhoewel jullie best wel eens een geestelijke klap kunnen krijgen van alle emoties die jullie daar hebben opgedaan probeer er dan met iemand er over te praten wandt het is niet niks wat jullie daar mee maken.
Met vriendelijke groetenis Wytse uit Friesland.