Er was veel enthousiasme aan boord van de Global Mercy toen Hawa onlangs de loopbrug opliep. Hawa, een verpleegkundige in opleiding uit Sierra Leone, was namelijk al eerder aan boord geweest. Ze stapte als klein kind aan boord van het eerste Mercy Ship, de Anastasis, toen een tumor haar leven bedreigde. Op dat schip werd haar leven gered en een nieuwe droom geboren. Dit jaar was de cirkel voor Hawa rond toen ze nogmaals werd herenigd met Mercy Ships.
Het verliezen van hoop
Toen Hawa een jong meisje was, begon er een tumor in haar mond te groeien. Het was niet kwaadaardig, maar verre van onschuldig. ‘Wat was ik toen bang’, herinnerde ze zich. Na slechts twee jaar bedreigde de snelgroeiende tumor het leven van Hawa. Op een gegeven moment kon ze alleen nog maar eten door een rietje. ‘Het kwam op een punt dat ik niet meer kon eten,’ zei ze. ‘Zelfs drinken was moeilijk voor me en praten verliep moeizaam.’ Hawa bleef verdrietig binnen en durfde haar gezicht buiten niet te laten zien. De mensen om haar heen begonnen de hoop op te geven. ‘Zelfs ik,’ zei ze. ‘Omdat ik dacht dat er geen leven meer voor me was, omdat de tumor maar bleef groeien en groeien. … Iedereen dacht: ‘Ze wacht gewoon op haar tijd om te gaan.’
Bekijk de video of lees Hawa’s verhaal hieronder verder.
Het vinden van hoop aan boord
De vader van Hawa probeerde iemand te vinden die zijn dochter kon helpen. Hij ontdekte echter dat lokale artsen de noodzakelijke operatie niet konden uitvoeren. Toen bracht een vriend hem in contact met Mercy Ships. In 2005 reisde hij samen met Hawa naar de Anastasis, waar artsen haar onderzochten en vaststelden dat ze onmiddellijk een operatie nodig had. ‘Iedereen kwam om me heen en moedigde me aan’, zei ze, terwijl ze over haar eerste ervaring op het schip vertelt. ‘Ze zeiden: ‘Verlies de hoop niet, maak je geen zorgen.’ Toen Hawa aan boord kwam verdween de angst. Ze geloofde dat ze beter zou worden – en dat gebeurde ook.
‘Is dit Hawa?’
Hawa’s vrienden herkenden haar niet na de operatie
Dr. Gary Parker, een langetermijnvrijwilliger en kaakchirurg bij Mercy Ships, verwijderde de tumor van Hawa. Ze herinnert zich nog steeds hoe haar vader reageerde toen hij haar zag. ‘Hij was zo blij, hij danste gewoon, ‘Oh God, bedankt’, zei ze. ‘We vierden feest en juichten.’ Toen Hawa terugkeerde naar huis, herkenden haar vrienden haar niet eens. ‘Ze zeiden: ‘Is dit Hawa?’, lacht ze terwijl ze deze herinnering vertelt. ‘Ik zei: ‘Dit is Hawa.’ … De mensen die de hoop hadden opgegeven en zeiden ‘Ze kan het niet halen’, konden alleen nog maar ‘Wow’ uitbrengen.’
Een nieuwe missie
Na haar ervaring op het schip werd Hawa’s roeping duidelijk. ‘Mijn vader keek naar me en zei: ‘Jij moet ook verpleegkundige worden, zodat je het leven van anderen kunt redden zoals zij voor jou hebben gedaan.’ Hawa’s vader overleed kort nadat hij het wonder van zijn dochter had gezien. Ze besloot zijn droom tot de hare te maken en begon aan de lange weg om verpleegkundige te worden. ‘Mijn familie zal blij zijn als ik verpleegkundige word, want dat is altijd hun gebed geweest,’ vertelt ze.
Staande ovatie
In 2011 bracht Hawa opnieuw een bezoek aan het schip, dit keer aan boord van het nieuwe schip, de Africa Mercy, toen het de haven van Freetown binnenvoer. Ze zag Dr. Gary Parker weer en ontmoette zelfs de president en vice-president van Sierra Leone. Dr. Parker toonde het publiek een foto van de tumor die bijna het leven van Hawa had gekost. Hij hoefde echter geen foto van na de operatie te laten zien. Ze stond daar zelf, als bewijs van een wonder. Hawa kreeg een staande ovatie.
In 2023 ontmoette ze opnieuw bemanningsleden die deel hadden uitgemaakt van haar ervaring, zoals langetermijnvrijwilliger Rachel Greenland. ‘Toen Hawa aan boord was, werkte ik op de kinderafdeling, en daar was Hawa met haar vader’, herinnerde Rachel zich. ‘Het is een groot voorrecht voor mij om haar hier vandaag te zien. We praten veel over de impact van het werk, maar dat zij nu hier is laat zien wat er allemaal mogelijk is. Dit is waarom ik steeds weer terugkom.’
Tijdens de rondleiding van Hawa op de Global Mercy ontmoette ze opnieuw Clementine Tengue, die haar begroette met een warme knuffel. Clementine herinnert zich Hawa en haar vader goed. ‘Ik was er toen Hawa en haar vader aan boord waren. Ik had contact met ze tijdens het hele proces’, zei ze. ‘Dit is de definitie van hoop: dat ze een operatie heeft gehad en nu ook mensen wil helpen door verpleegkundige te worden.’ Voor Hawa voelde het welkom aan boord warm aan. ‘De manier waarop ze me liefde toonden, herinnerde me aan hoe het was toen ik als kind op het andere schip was. Ze waren er voor me en zorgden toen goed voor me.’
Hawa’s droom
Vandaag, op 23-jarige leeftijd, beschouwt Hawa haar Mercy Ships-operatie als een keerpunt. Nadat haar tumor was verwijderd, verstopte zij zich niet meer voor de mensen om haar heen. ‘Toen ik thuiskwam, kwam iedereen naar me toe, iedereen was blij om me te zien,’ zei ze. Het leven van Hawa was gered door deze operatie. ‘Als ik de operatie niet had gehad, denk ik niet dat ik nog in leven zou zijn,’ zei ze.
Hawa studeert nu hard om verpleegkundige te worden. Sommige dagen staat ze om 2 uur ‘s ochtends op om haar schoolwerk te doen, waarna ze om 5 uur ‘s ochtends naar de bus gaat. Ze zet zichzelf in zodat ze de genezing die ze bijna twee decennia geleden vond, kan doorgeven. ‘Dat gaf me de motivatie om verpleegkundige te worden, zodat ik ook levens kan redden,’ zei ze.
Er is nog een droom die Hawa in haar hart koestert: op een dag aan de slag bij Mercy Ships als verpleegkundige, samen met Dr. Gary Parker en de anderen die haar leven hebben gered. ‘Op een dag zal ik mensen over mijn leven vertellen,’ zei ze. ‘Vanaf de ziekte tot nu… Dat is mijn droom.’
Levend bewijs
In de tussentijd is ze enthousiast dat de Global Mercy in Sierra Leone is om anderen te helpen, net als zij toen is geholpen. Als er iemand is die de hoop verliest, zoals zij dat deed, dan weet ze zeker dat ze weer hoop krijgen op het schip. ‘Laat niemand zich voor iets schamen,’ zei ze. ‘Daag ze juist uit om zichzelf te laten zien, zodat ze hulp kunnen krijgen.’ Uiteindelijk, zei Hawa, is zij het levende bewijs dat hoop nooit verloren gaat: ‘Kijk nu eens naar mij’.
