Alleen samen
Ga naar de pagina van Denise GorissenLieve mensen,
Een hoogtepunt van afgelopen maand was de reünie van onze oude vriendengroep op de Africa Mercy. Na meer dan een jaar waren Heilke, David, Owen en ik eindelijk weer eens in hetzelfde land voor Mercy Ships. Het was misschien maar voor een paar weken, maar zo vertrouwd en fijn om weer even herinneringen op te halen, het leven met elkaar te delen, en samen lol te maken! Het leven in een gemeenschap laat me steeds weer zien dat we niet geroepen zijn om alleen te leven, maar juist om elkaar erdoorheen te slepen. In praktische, en geestelijke dingen. Want we moeten niet vergeten dat dit werk geestelijke strijd met zich meebrengt.
Daarom brachten we op onze werkplek (het Hope Center) tijd door in gebed. Elke kamer werd aan God opgedragen. Elke ruimte werd gezegend met de aanwezigheid van God. Daarna kon er gewerkt worden. En dat was eem hele onderneming. Met onze 38 dagwerkers werden twee containers leeggehaald, heel veel ritjes maar het schip gereden om meer spullen te halen, ruim 80 stapelbedden in elkaar gezet (die vervolgens voorzien werden van klamboes en matrassen), er werd schoongemaakt, en ga zo maar door. Er is enorm hard gewerkt om deze plek klaar te krijgen voor patiënten, ook door onderhoudsteams. Water en elektriciteit veroozaakten best wat uitdagingen, dus tot het laatste moment was het spannend of we echt open konden. Gelukkig hebben we een God die voorziet, precies op het goede moment! Na het opbouwen was het tijd voor trainen. Ik was de enige facilitator die doorging vanuit Senegal, dus de ogen waren een beetje op mij gericht. En in theorie uitleggen hoe het werkt, is toch net even anders dan het uitvoeren. Uiteindelijk is alles goed gekomen, maar dit zorgde er wel voor dat de afgelopen weken voor mij redelijk intensief waren.
Het weekend voordat de eerste patiënten kwamen, hadden we als schip en lang weekend. De uitgelezen kans om nog even een nachtje weg te gaan met wat vriendinnen, voor we allemaal weer in de ploegendiensten terecht komen😉 dus daar gingen we. Met zn vijven in een vierpersoonstaxi. Twee uur rijden om vervolgens in een minidorpje aan zee terecht te komen. ‘s Middags konden we lekker zwemmen, en ‘s avonds werd er door de jongens van het strandhuisje voor ons gekookt op de barbecue! Zowel stroom als stromend water is hier geen vanzelfsprekendheid, dus dat was lekker improviseren. De dag erna vervolgens met z’n zessen in een (nog steeds vierpersoons)taxi doorgereden naar een dorpje verderop, om daar een bootje te nemen naar een eilandje in de zee. Het leek net een oerwoud waar een kleine groep mensen terecht gekomen was en wat gebouwen had geplant. Een prachtige plek. Maar het meest hebben we genoten van het samen op avontuur zijn. En ons lekker onder de lokale bevolking begeven natuurlijk.
Dat blijft mijn favoriet. Hoewel het soms voelt alsof we beroemdheden zijn. Geen idee of dat ergens ook te maken heeftet ons gedrag^^ Zo gingen we bijvoorbeeld een Hollands eindje fietsen door de buitenwijken van Freetown, begrijpen we vaak niet waar we de kèkè bestuurders precies heen moeten sturen om onze bestemming te bereiken, en blijven we ons telkens weer voorstellen in de kerken die we bezoeken als “en ik werk bij Mercy Ships”. Over die kerkdiensten gesproken, het geluid van een concert is er meestal niets bij. Een voledige dienst meemaken duurt vaak drie uur, met afwisseling van aanbidding, gebed, preek, mededelingen, voorstellen en verjaardagen vieren. Ik vind het prachtig om te zien hoe mensen hier God aanbidden en de woorden op hun lippen krijgen om Hem te prijzen om Zijn goedheid ondanks hun vaak ellendige situatie. Van de toewijding aan gebed en overvloedige dankbaarheid kan ik veel leren.
Ook in het Hope Center startten we vanaf dag twee of drie met zingen en aanbidden van God. Er is altijd wel iemand die a capella zang leidt, dus zo krijg ik steeds meer mee van de lokale nummers. Ik zie een groep dagwerkers die toegewijd zijn aan de missie, die snel van begrip zijn, en die (of in ieder geval de meesten van hen) de patiënt helpen om te zien op God, en los van de omstandigheden hun kracht te vinden in Hem. Ik heb zoveel respect voor hen. Hun leven is niet makkelijk, en toch overheerst vreugde. Toch vinden ze telkens weer manieren om de ander te bemoedigen. Mijn collega’s zijn prachtige en inspirerende mensen!
Zeker als je bedenkt dat de condities van onze patiënten dit jaar slechter zijn, en ze dus ook vaker ‘nee’ te horen krijgen dan in Senegal. Dit is een rouwproces voor de patiënt. Wij waren hun laatste hoop. En hoewel er een team is voor pastorale zorg, zijn wij, en onze dagwerkers, toch wel vaak degenen die met het verdriet van de patiënt en verzorgende te maken krijgen. Ze leven bij ons, wij leven met hen mee, we zien ze huilen, en huilen vanbinnen mee. Het is elke keer weer pijnlijk om iemand met een tumor te zien vertrekken omdat wij de operatie niet kunnen doen. Het is het deel van onze baan waar ik vaak geen woorden voor heb. We kunnen alleen bidden. En dit is eigenlijk een uitspraak waar ik een hekel aan heb, waar ik in mijn gedachten verandering in aan wil brengen. Want alleen nog bidden, wat is dat voor raar iets? Alsof het een laatste redmiddel is. Ik wil dat het mijn primaire levensbehoefte wordt. Bidden. Alles bij God brengen, Hem verheerlijken, Hem vertrouwen, Hem zoeken. Het is iets waar ik mee strijd, maar ook iets waar ik beter in wil worden. Want ik verlang naar Zijn helende hand die zich uitstrekt over onze patiënten, geestelijk en lichamelijk. Ik verlang ernaar Zijn stem te horen en te volgen in elk detail van mijn leven. God zorgt zo enorm goed voor ons! Alleen vaak zijn onze ogen gesloten.
Klein verhaaltje. Gisteren gingen wij naar een stoffenmarkt. We waren er nog niet eerder lopend geweest, maar wisten dat dit de drukste straat van Freetown is. Onderweg kwamen we ineens bij een dame in de kèkè terecht die politieofficier bleek te zijn. Voor onze veiligheid wilde ze ons niet alleen over de markt laten gaan, dus stuurde ze een vrouwelijke agente met ons mee op pad. Het was supergezellig, we kregen onze stoffen mee voor een lage prijs zonder afdingen, en mochten haar absoluut niets geven want het was graag gedaan. En we hebben ook nog eens het nummer van een politieofficier mochten we ooit wat nodig hebben. We hadden het waarschijnlijk zonder hulp wel gered, maar dit was zo een zegen! God is goed! En dat wil ik altijd zien:)
Ik wil leren dat er altijd een reden is om Hem te prijzen, zelfs in de donkerste nacht. Om af te sluiten wil ik daarom een prachtig nummer met jullie delen dat afgelopen zondag in onze zangdienst aan boord werd gezongen: Praise – Elevation Worship. Alles wat adem heeft, prijs de Heer!
Wees gezegend,
Denise
Gebedspunten:
- Dank voor het vele werk dat aan restauratie en verbetering van het HOPE Center wordt gedaan.
- Dank voor de succesvolle eerste operaties en de vreugde van deze patienten.
- Dank voor de prachtige aanbiddingsdienst afgelopen zondag.
- Dank voor de nabijheid van onze goede God, en juist die kleine dingen waarin Hij ons laat zien dat Hij voor ons zorgt!
- Bid voor de patienten die wij niet kunnen helpen. Bid om troost, om genezing, om zegen en om verzachting van de pijn, maar ook voor acceptatie. Bij henzelf, en bij de gemeenschap waarin ze leven. Dat ze zich geliefd mogen weten.
- Bid voor de juiste vrijwilligers op de juiste tijd, en Gods leiding in het werven van nieuwe bemanning.
- Bid dat elke ontmoeting die ik mag hebben, aan boord, in het land, in het HOPE Center, zal stralen van Gods glorie en aanwezigheid. Dat ik echt Zijn licht zal zijn, onafhankelijk van mijn eigen omstandigheden of gevoel.
- Bid voor wijsheid van de artsen en verpleegkundigen die elke dag levensveranderende beslissingen nemen.
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!
Hoi Lieve Denise,
Geweldig om je blog te lezen, krijg er helemaal de kriebels van om mee te helpen.
je gebedspunten zal ik in mijn gebed meenemen,
maar nog even een vraagje .
Bij De Brug hebben we sinds kort ( een maand) een gebedsapp, voor en door mensen van de brug,
dus ook voor jouw.
zijn er gebedspunten die belangrijk voor je zijn, en jij graag in de gebedsapp van de brug zou willen hebben?
laat het mij dan even weten.
ook direct op het moment kan ik ze er direct inzetten en worden ze direct gelezen en wordt er gebeden op je gebedsvraag.
veel Zegen daar en liefs Carla,
Wat een superlief berichtje Carla. Zeker, graag zelfs. Ik zal u even een persoonlijke email sturen met mijn nummer voor het vervolg. Bedankt! Zegen,