Liefdevolle waarheid
Ga naar de pagina van Denise GorissenLieve mensen,
De maand is weer voorbij gevlogen. Een maand waarin we vele patiënten mochten verwelkomen, maar ook de eersten mochten uitzwaaien! Hoe lang ik het ook al doe, het is en blijft een raar leven. Je bouwt een band op, brengt enorm veel tijd met mensen door, en vervolgens verdwijnen ze overal in de wereld, met een kans van bijna 100% dat ik ze nooit weer zal zien. Afgelopen maand vertrokken vriendinnen om een nieuwe baan in de selectieteams van Mercy Ships te starten. Uiteraard zeggen we nooit echt gedag, maar tot later, en in plaats van verdrietig te zijn, vieren we een feestje om afscheid te nemen. Ik zie het maar zo: ik mag van mensen genieten tot het tijd is om los te laten en ze weer aan Gods bescherming toe te vertrouwen.
Datzelfde geldt een beetje voor de lokale kerken die we bezoeken. Ik ga niet wekelijks naar een lokale kerk, simpelweg omdat het veel energie kost, maar als ik er ben, geniet ik enorm van het zien van nieuwe tradities en van vrijheid. Er is zoveel rijkdom in de verschillende manieren waarop mensen God aanbidden, dat je gedwongen wordt met andere ogen te kijken naar jouw interpretatie van de Bijbel, die door je cultuur en maatschappij om je heen gekleurd is. Of we nu willen of niet. Pas waren Heilke en ik even aan het opsommen wat typische verschillen zijn tussen de kerk hier, en de kerken waar wij uit komen in Nederland. Het is lachwekkend om je in te beelden dat in Nederlandse kerken de helft van de bezoekers een half uur later binnenwandelt, de speakers naar standje 100 zouden gaan, de preek interactief is, en het gebedsmoment betekent dat de hele gemeente hardop zijn eigen gebed uitspreekt, tegelijkertijd. Zomaar wat voorbeelden om te laten zien hoe anders het eraan toegaat 😉
Ik moet zeggen dat het hardop bidden me enorm veel leert over hoe zwak wij zijn in Europa als het aankomt op gebed. Elke Afrikaan zou gerust tien minuten kunnen nemen om enkel dank naar God uit te spreken voor Zijn trouw, liefde, genade en zorg. De lokale kerken bezoeken en naar de gebedsbijeenkomsten aan boord gaan, helpen me om daarin te groeien en een dieper besef te krijgen van de immens grote genade die God ons gegeven heeft. Ik leer hoe het prijzen van Zijn naam, en het zitten aan Zijn voeten ons dichter leidt naar Zijn hart, en ons denken dagelijks vernieuwd en meer laat lijken op Jezus Christus. Deze maand werd mij een spiegel voorgehouden door wat iemand deelde tijdens gebed. Als volgelingen van Jezus zijn wij geroepen tot twee dingen; de waarheid spreken, en elkaar liefhebben. En veel mensen zijn of goed in de waarheid vertellen, of in liefhebben. Maar de waarheid spreken in liefde is heel wat lastiger. Iemand confronteren met zijn of haar fouten, of je zorgen uiten over iemands werk of levensstijl, kan erg lastig zijn als je diegene ziet als vriend. En dus knijp je liever een oogje toe. Toch zou het deze persoon op lange termijn meer helpen om wel te corrigeren. Misschien herken je dit niet zo, maar is het voor jou juist makkelijker zijn om iemand ‘op zijn nummer te zetten’ als je gefrustreerd bent door zijn of haar gedrag. In dat geval is de liefde ver te zoeken. Bij Jezus zien we een balans: zeggen waar het op staat, maar altijd vanuit liefde tot de mens. Dat is hoe ik ook wil worden, richting patiënten, mensen aan de poort die je moet afwijzen, dagwerkers, vrijwilligers, en iedereen die nog op mijn pad gaat komen!
HOPE Center Team – Sierra Leone
In Sierra Leone komt het regenseizoen langzaamaan ten einde (lees: het regent nu nog zo’n 1-2 keer per week in plaats van 3-4 dagen). Een paar weken geleden werd precies het vuilnis opgehaald tijdens een plensbui. Dus na letterlijk een minuut afvalzakken verzamelen was alles doorweekt. Toch snap ik nu wel waarom de regen hier wordt gewaardeerd. Want als het een paar dagen droog geweest is, en het zonnetje schijnt, is het erg warm buiten. En dan moet de ‘zomer’ nog beginnen… Het HOPE Center wordt voller, en omdat iedereen wat aan zijn werk gewend is, hebben we tijd om de patiënt beter te leren kennen. We hebben een paar vaste kinderen die de hele dag achter ons aan lopen, een moeder die van haar rust begint te genieten (en dus haar baby voor uren bij me achterlaat, haha), maar bovenal veel patiënten die ons ‘s ochtends opwachten en ons op elk moment met een brede glimlach begroeten. De vreugde is in hun ogen af te lezen. Ik wil jullie vragen te bidden voor een man die aanstaande donderdag geopereerd gaat worden aan een grote gezichtstumor. Hij was eerder opgenomen, omdat hij dagelijks zoveel bloed verloor dat hij al voor de operatie een transfusie nodig had. Het gaat goed met hem, maar de operatie is ingewikkeld.
Vorige week kwam een meisje van 14 naar me toe met wat foto’s. Ze spreekt alleen Susu, een taal die geen enkele van onze dagwerkers spreekt, dus communiceren kan ik niet echt met haar. Toch kan ik aan haar zien hoe blij ze is bij ons te zijn. Op de foto’s ontdekte ik echter iets bijzonders. Zij was als twee-jarig meisje aan boord van de Africa Mercy geweest en had daar meerdere gezichtsoperaties ontvangen omdat ze noma had. Dit is een vleesetende bacterie die meestal start bij de mond, en in de helft van de gevallen dodelijk is. Als je meer informatie wilt opzoeken, wees gewaarschuwd, de beelden kunnen schokkend zijn. Om haar twaalf jaar later te zien als gezonde tiener die komt voor een plastische operatie om de mond weer normaler te kunnen openen, is zo speciaal! Patiënten die ons verlaten hebben vaak nog een verdikt gezicht en zien er niet meteen prachtig uit, maar zij, na zoveel jaren, is zo mooi genezen. Dan zie je weer even het wonder van deze organisatie! Alle eer aan God.
Verjaardag op het strand net buiten Freetown
Naast werk is er gelukkig nog steeds tijd voor ontspanning. Waar ik op doordeweekse vrije dagen zoals vandaag me vaak bezighoudt met piano spelen, bellen, naaien, tekenen, bakken en koffietjes drinken met mensen, gaan we er in de weekenden graag op uit. De foto hierboven is van afgelopen weekend, toen we met een grote groep naar het strand gingen om de verjaardag te vieren van de moeder van één van onze Sierra Leonese vrienden aan boord. Ik weet dat dit ondenkbaar is in Nederland, aangezien geen van ons deze moeder ooit gezien had. Maar het laat iets zien van de gastvrijheid van dit prachtige volk. Mocht je dus ooit op zoek zijn naar een avontuurlijke vakantie in een land met mooie natuur en mooie mensen, dit is zeker een aanrader. De stranden van Sierra Leone zijn bekend als de mooiste stranden van Afrika. Kortom, ik vermaak me hier nog wel even 😉
Liefs en zegen,
Denise
Gebedspunten:
- Dank voor onze nieuwe collega’s die het team in het Hope Center weer compleet maken
- Dank voor de patiënten die genezen zijn en ontslagen worden
- Dank voor de vele gebedsbijeenkomsten aan boord en bid een zegen over deze toewijding
- Bid mee voor vrijwilligers om beide schepen te bemannen. Vooral aan medisch personeel is een groot tekort.
- Bid tegen aandoeningen/infecties onder de patiënten zoals hiv, hepatitis, malaria, MRSA, en andere ziekten die een operatie uitstellen of onmogelijk maken
- Bid om wijsheid voor vrijwilligers en dagwerkers, en dat er boven alles en geest van eenheid mag heersen in de organisatie. Bid dat Jezus regeert in elk detail!
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!
Hoi Denise,
Het is altijd weer geweldig om te lezen wat er allemaal gebeurd. Wat een dankbaar werk mag je daar doen. En dan de verschillende culturen, collega’s en patiënten waar je mee te maken krijgt. Dat je beschikbaar bent, is het belangrijkste dat God van ons vraagt om Zijn aandacht en liefde in deze wereld zichtbaar te maken. Jij mag daar op zo’n bijzondere manier en plek aan meewerken. Ik wens je daarbij ook veel plezier en ontspanning in dit prachtige land. Gods schitterend schepping zien, maakt dat we de Schepper gaan aanbidden voor zijn geweldige creativiteit en rijkdom in alles wat Hij heeft gemaakt.
Veel liefs vanuit een nat en stormachtig Nieuwkoop.
Zeker, Arwi! Amen. Dankuwel voor het bemoedigende bericht. Zegen in Nieuwkoop toegewenst.