Hoi! Na een enerverende vliegreis ben ik vorige week zaterdagochtend heelhuids aangekomen in Dakar. Ik werd na een paar uur slaap in een hotel en een negatieve zelftest naar het schip gebracht. Het was gaaf om eindelijk aan boord te stappen! Wel bijzonder hoe ik mij na een week al prima thuis voel aan boord. Ik heb al heel wat van het scheepsleven meegemaakt!
Helaas is mijn bagage vermist geraakt, maar gelukkig had ik het één en ander in mijn handbagage. In de ‘Ship Shop’ heb ik ook het nodige kunnen kopen om een beetje fatsoenlijk voor de dag te komen. En er is hier een ’boutique’ aan boord waar je gratis spullen en kleding mee kunt nemen (en doneren). Daarnaast kan ik bij iedereen wel terecht als ik nog wat nodig heb (heb zelfs sokken van de kapitein gekregen! Geen grap :D).
De sfeer aan boord is top. Er is een sterk gevoel van saamhorigheid. Samen werken én leven als een groep internationale vrijwilligers op een schip is iets wat een bijzondere ambiance te weeg brengt.
Helaas zijn er een aantal covid gevallen onder de crew. Daardoor zijn er vrij strikte maatregelen om verdere verspreiding te voorkomen. Overal aan boord moeten mondkapjes gedragen worden en samenkomen in groepen is slechts beperkt mogelijk. Dat maakt het wel wat lastiger om ‘het echte’ scheepsleven op de Africa Mercy te ervaren. Desondanks heb ik al wel heel wat mooie mensen kunnen ontmoeten en leuke gesprekken gevoerd. Het is gaaf om zoveel verschillende mensen uit verschillende culturen te ontmoeten. Iedereen is ook zo vriendelijk en welwillend.
Maandag hadden we met alle nieuwkomers van die week een ochtendje introductie in het scheepsleven en alles wat daarbij komt kijken. ’s Middags begon mijn eerste werkdag. Ik werk voornamelijk aan dek. Elke ochtend beginnen we met de ‘deck department’ met gebed en een overdenking. Mooi om zo de dag te beginnen. Mijn werk bestaat uit onderhoudswerksaamheden aan dek en helpen met laden en lossen met de kraan aan boord. Lekker de handen uit de mouwen!
Ik krijg niet erg veel mee wat er in het ziekenhuis gebeurd, omdat dat vanwege covid een gesloten/afzonderlijke afdeling is. Maar soms zie ik wel patienten aan boord of van boord gaan of als ze even de buitenlucht opzoeken op het dek tijdens het uur op de dag dat dat mogelijk is. Ook hoor ik wel eens wat verhalen als ik met verplegend personeel praat. Bijzonder om te horen/zien hoe de levens van mensen en hele families hier veranderd worden.
Dit weekend is een ‘ship holiday’. Een lang weekend van drie dagen. Vandaag heb ik dus maar even van de gelegenheid gebruik genomen om wat extra ondergoed en sokken te kopen. En lekker bij het zwembad rondgehangen.
Nou zo wel weer genoeg even. Als je nog een vraag hebt stel je die maar in de reacties en dan kijk ik wel even of ik zin heb om die te beantwoorden haha. Doei!
