Degene die je eten voorbereidt, je riolering verzorgt, je veiligheid waarborgt of degene die jou vanaf Tenerife naar Dakar vaart. Ze hebben allemaal één gedeelde factor; het zijn je vrienden.
Misschien vind ik dat nog wel het mooist aan Mercy Ships. Je bent er ontzettend van bewust wat er nodig is om een mini-samenleving draaiende te houden. Dat maakt dat je al deze verschillende facetten van deze mini-samenleving gaat waarderen. Simpelweg omdat het hier zichtbaar is. In Nederland kende ik degene die mijn internetverbinding verzorgde niet. Of degene die de weg onderhoudt zodat ik naar werk kan rijden.
Hier ken ik al die mensen wel. Sterker nog. Hier zijn het m’n vrienden. Niet allemaal, maar echt wel een hoop. Meedraaien in andere afdelingen op het schip is geen probleem. Gelukkig. Want daar leer je de afdelingen en vooral de mensen op de afdelingen kennen.
De organisatie leren kennen is aardig gelukt. Tijdens het varen vanaf Tenerife naar Dakar bijvoorbeeld. Je kunt geen kant op. Een goede tijd om nog dieper in de organisatie te duiken. En dat kan. Op de bridge, de plek het schip bestuurd wordt, bijvoorbeeld.
Daar heb ik me tijdens de sail dan ook aardig wat uurtjes vermaakt. Geen zonsop- of ondergang is mij voorbijgegaan.
180 graden
Dat ik nu beter begrijp wat er nodig is om een fieldservice te mogen draaien maakt dat een uurtje extra werken geen probleem is. Hoewel schoonmaken, ook na een aantal maanden, écht niet spannender is geworden. Toch is het geen probleem. Je weet waarvoor je het doet. En voornamelijk voor wie je het doet. Je vrienden aan boord 🙂
Tijdens het varen hebben we het schip een keertje om zijn as zien draaien als onderdeel van een man overboard oefening. Geen nieuws overigens. Veiligheidsoefeningen. Die komen hier wekelijks voorbij. Soms voelt mijn tijd hier op de Global Mercy ook zo. 180 graden gedraaid.
Hoe ik eerder op zoek moest naar wat werk kom ik nu om van het werk. Hoe ik niemand kende en nu iedereen dagelijks spreek. Hoe ik eerder in een lelijke en vooral lege haven woonde, woon ik nu in een stampvolle haven. Oke, nog steeds een lelijke haven; maar wel vol.
En hoe dan verder?
Mijn tijd zit er bijna op. 28 feb, dan is het allemaal klaar. Althans dat was het plan. Zoals vele vrijwilligers hier blijf ik ook nog een poosje langer.
Nog even in Dakar, nog even aan de schoonmaak maar vooral nog even verder bouwen aan vriendschappen.
