‘Ik kan mij niet goed voorstellen hoe het is om 20 jaar op één plek te wonen’. Micha, 17 jaar, woont bijna zijn hele leven in het buitenland. Sinds 2017 woont hij met zijn ouders en broers op de Africa Mercy. Hij heeft het altijd leuk gevonden dat er steeds verandering is. ‘Het is wel avontuurlijk, en het is leuk om met verschillende culturen in aanraking te komen. Ik heb daardoor vrienden over bijna heel de wereld’. We vroegen hem naar zijn leven aan boord.
Hoe zijn jullie als gezin bij Mercy Ships terecht gekomen?
Toen ik drie jaar was, gingen we in Madagaskar wonen. Mijn ouders werkten daar voor Mission Aviation Fellowship (MAF). Terwijl we daar woonden kwam de Africa Mercy naar Madagaskar en zijn we een paar keer op bezoek geweest op het schip. We spraken met families aan boord en mensen van de school. Mijn ouders werden geraakt door het werk van Mercy Ships. Mijn broers en mij leek het wel leuk om op een schip te wonen.
Eind juli 2017 gingen we aan boord. Mijn vader is momenteel de managing director, mijn moeder doet pastorale zorg. We hebben één cabine voor ons gezin, met een woonkamer, badkamer en twee kleine slaapkamers voor mijn broer en mij.
Moest je wennen aan het leven op het schip?
Het leven aan boord is intensief, daar moest ik aan wennen. Als je je cabine uitgaat kom je meteen mensen tegen. Er is geen grote scheiding tussen werk en privé. Alles zit op elkaar. In normale omstandigheden kun je wel van het schip af. Nu kan het ook wel, maar door corona is het lastiger. Na een tijdje ging het wennen en vond ik het leuk dat je je vrienden elke dag kan zien. Je leert ze dan heel goed kennen.
Hoe ziet jouw leven aan boord eruit?
Normaal gesproken – zonder corona – is er een groep van 15 jongeren aan boord. We gaan allemaal met elkaar om, niemand wordt buitengesloten. Dat is leuk! En dat moet ook wel, omdat er zo weinig mensen aan boord zijn. Op dit moment zijn er maar 3 middelbare schoolstudenten. We volgen allemaal online lessen. Normaal hebben we van 8 tot ongeveer half 4 les, daarna doe ik mijn huiswerk. Het ziekenhuis is dan ook open, er zijn gasturen waarop we bij patiënten langs kunnen gaan. Daarmee kunnen we laten zien dat we om hen geven. Soms vinden patiënten het leuk om een spelletje met ons te doen.
Ik vind het heel leuk om te sporten en ga vaak voetballen met de Afrikaanse bemanning. Zij zijn echt goed! Je hebt daar alleen wel wat ruimte voor nodig, dus dat kan niet op het schip. Omdat we vanwege corona geen activiteiten op het dok kunnen doen is dat nu lastig. We kunnen alleen hardlopen of naar de bergen hier op Tenerife. Niet iedereen mag van het schip, dat ligt aan je nationaliteit en visa. Verder speel ik gitaar en leid ik soms de worship. Ook worden er allerlei activiteiten georganiseerd aan boord, laatst hadden we bijvoorbeeld een tafeltennistoernooi.
‘Jammer dat we nu niet in Afrika zijn en een beetje vastzitten’
Wat is er veranderd door corona?
Buiten de cabine moet je een mondkapje op en proberen we anderhalve meter afstand te houden. Maar dat is best lastig, vooral in de gangen of als we moeten samenwerken. Verder ben ik een stuk vaker in de cabine dan normaal, anders zou je meer met vrienden hangen op het schip. Het is allemaal goed te doen voor mij, maar ik vind het jammer dat we nu niet in Afrika kunnen zijn en een beetje vastzitten.
Maakt dit leven je anders dan leeftijdsgenoten in Nederland?
Ik doe veel ervaringen op, vooral in verschillende culturen en met mensen omgaan. Tegelijk zijn er ook dingen die ik niet kan leren omdat ik op een schip woon. Bijvoorbeeld pinnen, voor andere tieners is dat heel normaal, maar ik heb pas sinds vorig jaar een bankpas. In Afrika werkt dat allemaal anders. Net als het openbaar vervoer, dat is in Afrika heel anders geregeld dan in Nederland. Ik kom elk jaar een tijdje naar Nederland, dus ik ben wel bekend met sommige dingen, maar ik ben er niet aan gewend.
Ik ben erg blij dat mijn ouders deze keuze gemaakt hebben en ik dit leven heb kunnen leven! Ik heb zoveel mensen ontmoet en veel ervaringen opgedaan.
Wat voor bijzondere dingen maak je mee als je op een schip woont?
Elke 10 maanden gaan we varen. De vaart is altijd erg leuk. Niemand kan dan van het schip af, dus er zijn veel activiteiten en spellen. Met vrienden hebben we tijdens de vaart een keer buiten in hangmatten geslapen. ’s Ochtends zagen we dolfijnen. Dat is wel gaaf!
Als we een land binnenkomen is er vaak een ceremonie door lokale mensen met muziek, dans en drums. Toen we in Guinee binnenkwamen was er een groot feest voor ons georganiseerd. We zijn altijd welkom. Als we ergens aan land komen pakken de bemanningsleden allemaal een vlag van hun eigen land. Dan gaan we aan de reling staan en zwaaien met de vlaggen. Dat doen we ook als we weer wegvaren.
Soms krijgen we heel hoge pieten aan boord, zoals de president van een land. Er komen dan soldaten mee voor extra bescherming. Ook wordt een stuk van het schip afgesloten en is er een ceremonie.
Zijn de ervaringen die je in je leven hebt opgedaan van invloed op wat je later wilt gaan doen?
Ik wil een technische kant op, maar wat precies weet ik nog niet. Het leuke van wonen op een schip is dat je hier als tiener allerlei banen kunt uitproberen. Ik ben al een paar keer in de machinekamer geweest. Maar wil je bijvoorbeeld de medische kant op, dan kun je helpen in het ziekenhuis. In juni ga ik afstuderen, daarna wil ik gaan studeren in Nederland.
‘Het zal wennen zijn om Nederlands te praten’
Denk je dat je moet wennen als je straks van boord bent?
Dat denk ik wel, ik moet straks zelfstandiger gaan leven. Ook zal het wennen zijn om de hele tijd Nederlands te praten. En ik zal moeten wennen aan dingen die normaal zijn voor mensen in Nederland, maar niet voor mij.
