Blog 5. Marché Marché
Ga naar de pagina van Liesbeth HokkeLieve allemaal,
Het is alweer een poosje geleden dat ik een blog schreef. Hoog tijd om jullie weer bij te praten!
Afgelopen week kreeg ik van de vrijwilligers coördinator vanuit het Mercy Ships kantoor in Nederland de vraag of ik online aan wil sluiten bij hun week opening en wil vertellen over het leven op het schip en mijn werk als verpleegkundige. Ik werd gevraagd om een kijkje te geven in hoe een typische werkdag voor mij als verpleegkundige eruit ziet.
Ik besefte dat ik in mijn blogs tot nu toe het vooral heb geschreven over algemene dingen; het leven op het schip, het sociale leven, maar niet heel specifiek over mijn werk. In deze blog wil ik jullie dus mee gaan nemen in hoe een ‘typische’ werkdag er voor mij uitziet.
Een heel typische dag bestaat er niet, omdat ik dag-, late-, nacht- en weekenddiensten werk. Om een goede inkijk te geven, neem ik jullie mee naar hoe een dagdienst eruit ziet.
Mercy Ships is een Chirstelijke Amerikaanse organisatie. De dienst begint dan ook altijd met gebed. Er wordt gedankt voor de afgelopen dienst en gebeden voor een nieuwe dienst. Daarna wordt de handover (overdracht) gedaan. Je gaat dan langs de patiënten waar jij die dag de zorg voor draagt om evt. bijzonderheden door te nemen. Dan ga je de dossiers van de patiënten doorlezen. Vervolgens ga je de patiënt verzorgen die als eerste op het operatie programma staat. Dan de metingen opnemen (bloeddruk, hartslag, temperatuur) en medicatie delen. Medicatie delen bestaat voornamelijk uit pijnstilling en voedingssupplementen. Voedingssupplementen zijn van levensbelang, omdat de meeste patiënten ondervoed zijn. Voedingssupplementen zijn onder andere MANA; een soort pindakaas pasta dat het leven van een kind in armoede kan sparen. Daarna wordt de artsenvisite gelopen door de charge nurse, vergelijkbaar met een coördinerend verpleegkundige in Nederland. Als daar opdrachten uitkomen voeren wij die uit. Complexe wondzorg van patiënten die reconstructieve plastische chirurgie hebben ondergaan werd de afgelopen tijd door een team van wondverpleegkundigen gedaan. De wondzorg is complex en vergt veel aandacht. Die tijd zou je op de afdeling niet hebben. De communicatie verloopt voornamelijk via vertalers. Vertalers zijn day-crew medewerkers, lokale inwoners die de Malagasy/Engels/Frans kunnen spreken. Het voeren van gesprekken duurt dus vaak twee keer zo lang als dat je thuis gewend bent. Ondertussen loop je de actieplannen in de patiënten dossiers langs om te controleren of je alles hebt gedaan. Hierbij hoort ook onderwijs naar de patiënten toe. De meeste patiënten zijn boer of vissers of huisvrouw en handhygiëne of infectie preventie staat heel ver bij hun vandaan. Uitleg van het handen wassen na het eten/ toiletgang en bijv. niet aan de operatie wond zitten hoort hier ook bij. Ondertussen wordt er ook veel geknuffeld met de kinderen, gespeeld, gekleurd en muziek geluisterd.
Over muziek gesproken. Afrika leeft muziek. Dat is echt ongelooflijk. Soms staat heel de dag muziek op de speakers aan. Wordt er mee gezongen en gedanst. Muziek is geïntegreerd in het leven en werk in het ziekenhuis. Twee keer per dag wordt de Marche Marche gedaan. Tijdens dit moment gaat de draagbare speaker op vol volume aan en schalt de Afrikaanse muziek in het rond. De patiënten die enigszins kunnen bewegen worden allemaal de gang mee opgenomen en op het ritme van de muziek dans iedereen de gang op en neer. Een moment van vreugde, dankbaarheid, plezier, maar ook een stukje beweging. De meeste patiënten weten niet wat hen overkomt in zo’n moderne omgeving en blijven vaak hele dagen in bed liggen afwachten. Ze zijn zo onvoorstelbaar dankbaar dat wij dit allemaal voor hun doen.
Daarna volgt een moment van gezamenlijk onderwijs voor de patiënten die met ontslag gaan. Hierbij wordt stapsgewijs uitleg gegeven over leefregels en ontslaginstructies. Handygiene wordt nog eens benadruk, evenals het schoonhouden van de wondomgeving. Het gebruik van medicatie wordt gedetailleerd uitgelegd; hoe gebruik je paracetamol, hoeveel en hoevaak per dag en wanneer. Niet voor te stellen dat je dit thuis zou moeten doen. Daarna moeten de patienten herhalen wat jij hebt gezegd, zodat je weet dat ze het ook echt hebben begrepen.
‘s Middags volgt het uitstapje naar deck 7. Het ziekenhuis heeft geen ramen en daarom wordt er ‘s middags altijd een uur tijd genomen om naar buiten te gaan. De avonddienst start om 14:00, zodat de patiënten met de dagdienst om 14:30u naar het deck kunnen gaan. Het ziekenhuis is op deck 3 en heeft geen liften. Iedereen moet naar boven lopen. Op het deck worden spelletjes gespeeld, muziek gemaakt, gekletst of zomaar naar buiten gestaard. Binnenkort begint het blok orthopedische operaties waarbij kinderen aan hun vergroeide benen worden geopereerd. Dit betekend dat ze de eerste weken in het gips zitten en niet kunnen lopen. Iedere medewerker op het schip die zich sterk genoeg voelt kan zich inschrijven om tijdens deze opname kinderen ‘s middags naar deck 7 te dragen. Iedereen is hier zo enthousiast over echt zo ongelooflijk bijzonder. Heel blij dat ik dit nog een paar weken kan meemaken!
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!