Blog 1. Welcome to Mercy Ships in Madagaskar
Ga naar de pagina van Liesbeth HokkeLieve allemaal,
Het is nu echt zover, ik ben als vrijwillig verpleegkundige op de Africa Mercy in Madagaskar. Wat toch stiekem lange tijd ver weg leek, is nu mijn werk- en leefomgeving voor de komende twee maanden. Net zoals ik drie jaar geleden mijn eerste stappen in een vluchtelingenkamp zette, heb ik nu mijn eerste stappen gezet op een van ‘s werelds grootste particuliere ziekenhuisschip. Een intensieve aanmeldprocedure is hieraan voorafgegaan. De enorme hoeveelheid aan papierwerk had ik toch wel onderschat. Hoewel, onderschat? Ik kon niet weten dat het zoveel werk was, want dat had ik nergens gelezen. Mijn enige referentiekader was dat van mijzelf en mijn aanmeldprocedure destijds voor Lesbos. Maar dan te bedenken dat ik niet de eerste en niet de laatste zal zijn die voor Mercy Ships zal werken, is het toch niet helemaal onmogelijk. Daarbij komt ook dat ik het in een relatief korte termijn heb gedaan, zo’n vier maanden, terwijl ze er normaal een jaar vooruit trekken. Dus schouders eronder en gaan. Ze hielden het spannend, want tot het allerlaatste moment moesten er beoordelingen gedaan worden voordat de vliegtickets geboekt konden worden. De middag voor de dag dat ik zou vliegen kreeg ik om 16:00u de tickets in mijn email binnen. Nu was mijn vertrek definitief. Tas pakken en afscheid nemen van thuis.
Na een fijne en comfortabele vlucht vanaf Schiphol via Parijs kwam ik na zo’n 16uur aan op Antananarivo, het internationale vliegveld van Madagaskar. Samen met andere Mercy Shippers overnachtte ik in een hotel in de stad, want de binnenlandse vlucht waarmee we naar de havenstad moesten vliegen, vliegt maar een aantal keer per week. De volgende dag bezochten we een lokale ambachtelijke markt, denk aan rieten producten, magneten, houtwerk, sierraden en kruiden. Vriendelijke mensen die allemaal willen dat je bij hun wat koopt. Gelukkig niet zo opdringerig, zoals ze bijvoorbeeld in Azië kunnen doen. Ik keek onderweg daar naartoe mijn ogen uit. Ik ben echt in Africa. De armoede is overal om je heen. De grote bruine ogen van kindjes die rondom je heen komen staan, met wat vodden van kleding om zich heen, gaan je echt aan het hart. We kunnen niet iedereen helpen, en proberen iets bij eeen aantal kraampjes te kopen, en niet alles bij één kraampje. Zo hebben een aantal mensen er wat aan. Eind van de dag gingen we naar het vliegveld voor onze binnenlandse vlucht naar Tamatave, oftewel Toamasine, waar de Africa Mercy ligt. Niet geheel verrassend was de vlucht met zo’n vier uur vertraagd door een technisch defect. We stegen uiteindelijk om kwart voor twaalf ‘s nachts op, om rond een uur ‘s nachts bij het schip aan te komen. Een relatief korte vlucht. De afstand was dan ook maar 250km, maar als je dat met een bus of een auto wilt doen, dan ben je vanwege het slechte wegdek zo’n twaalf uur onderweg.
Na een korte briefing verorberden we nog een T & T (tea and toast) in de dining room (toast kun je 24uur per dag maken) en maakten we alvast kennis met een aantal Mercy Shippers die nog wakker waren. Daarna was het tijd om mijn cabin in te duiken. Ik slaap in een zes persoons cabin en daarmee ben ik nog erg gezegend, want er zijn verpleegkundigen die in een tien persoons cabin slapen. Ik zal niet heel goed slapen, want mijn hoofd staat na alle voorbereidingen en deze eerste indrukken nog helemaal aan en het luchtsysteem van het schip draait op volle toeren. Maar ik ben er. Het avontuur kan nu echt beginnen!
Funfact – deze blog heb ik in het zogenaamde ‘internet café’ van de Africa Mercy geschreven, omdat ik via mijn laptop niet op de WIFI kan inloggen. Toch fijn dat er nog internet cafe’s bestaan :-)) Morgen ICT op het schip bezoeken om te kijken of ze mij kunnen helpen met mijn laptop.
De foto: uitzicht vanaf het schip.
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!
You go girl 😍👌✅🍀
Hopelijk kan je heel veel mensen een betere toekomst geven
Lieve Liesbeth,
Wat mooi en dapper dat je dit gaat doen.
Niet het meest makkelijkste om dit werk te gaan doen.
Wat mogen ze blij zijn met jou, zo ervaren en lief mens.
Blijf je blogs schrijven zodat we je avontuur mee kunnen beleven. En inzicht krijgen dat wij het hier eigenlijk maar heel goed hebben.
Gaat je goed.
Liefs Angela