De werkdag zit er bijna op, vandaag hebben we met het team van Hotel Engineering (waar ik bij hoor als Hospital Infrastructure Engineer) onder andere de toevoerventilator voor de radiologieafdeling weer geïnstalleerd na reparatie. Een echte teamklus waar ook een elektricien en lasser bij betrokken zijn geweest. Afgelopen week hebben ze het in het ziekenhuisgedeelte moeten doen met wat lokale noodkoeling en een stuk minder verse lucht dan normaal, dus hopelijk zullen we morgen het verschil merken op de afdeling.
Ik ben nog bezig met het bestellen van reserve-onderdelen voor het geval er weer een soortgelijke ventilator kapotgaat, als er een alarmmelding vanuit de operatiekamers komt: het alarmpaneel voor medische gassen van één van de operatiekamers gaat af. Een snelle blik in de ECR (machinecontrolekamer) geeft aan dat er gelukkig niets aan de hand is met de bronnen van onze medische gassen: de medische luchtcompressoren, vacuümpompen en zuurstofconcentrators werken naar behoren, maar het alarm blijft afgaan.
Ik licht de dienstdoende OK-verpleegkundige en iemand van de medisch-technische afdeling in dat er geen acuut gevaar is en we overleggen over de vervolgstappen. De laatste operatie van vandaag is nog gaande, dus we moeten wachten tot we naar binnen kunnen. Dat geeft mij de tijd om wat spullen te verzamelen en eerst met mijn vrouw en dochters ons avondeten te eten in de dining room. Ik heb even de tijd, want ’s avonds zijn er normaal gesproken geen operaties, dus na het eten leg ik eerst samen met mijn vrouw onze twee meisjes op bed.
Na de bevestiging dat de operaties voor vandaag zijn afgelopen kleed ik mij om, om met OK-muts, -jas en -schoenhoezen het steriele gebied rondom de operatiekamers te betreden. Ik kan het alarm van het gassenpaneel op de gang al horen en ga aan de slag. Na een normale reset komt het alarm terug dus er moet meer aan de hand zijn. Bij het loshalen van een van de panelen blijkt dat een van de kabelverbindingen van de druksensoren loszit. Die is waarschijnlijk losgetrild door de bewegingen van het schip en veroorzaakt daardoor nu storingen op het systeem. Na de verbinding goed vast te hebben gezet en een uitgebreide test blijkt dat alles weer goed werkt.
Ik meld bij de dienstdoende OK-verpleegkundige dat het probleem is opgelost en dat er morgen weer geopereerd kan worden. Voor mijzelf maak ik een notitie om in de volgende onderhoudsperiode een controle van de bekabeling van de medische gassenpanelen mee te nemen. Ondertussen is het na 8 uur ’s avonds: net op tijd om het afsluitende ijs en de koffie mee te pikken bij de wekelijke community gathering.
Dit is slechts een voorbeeld van het werk wat we doen als technische afdeling op de Global Mercy. Met een groep van bijna 50 mensen, waaronder lokale dagwerkers, loodgieters, elektriciens en machinisten, zorgen we er achter de schermen voor dat het schip en ziekenhuis het werk kunnen doen waarvoor we hier in Freetown zijn: het brengen van hoop en genezing aan de allerarmsten.
Een nieuw begin
