Van Nederland naar Zuid-Afrika en vervolgens naar de Africa Mercy. Hoe is dat gegaan?
‘In 1952 ben ik in Ermelo geboren. Na de Mulo volgde ik de opleiding als medisch analiste en heb vervolgens in Ermelo, Noorwegen, Utrecht en Harderwijk gewerkt. Tijdens mijn werkperiode in Harderwijk volgde ik in mijn vrije tijd een bijbelschool in Zwolle. Kort nadat ik deze opleiding had afgerond, kreeg ik bericht dat het Siloam-ziekenhuis in het noorden van Zuid-Afrika een analiste nodig had. Ik ervoer hierbij duidelijk Gods leiding en werd aangenomen. In de Siloam heb ik de afgelopen 35 jaar gewerkt.’
Je bent medisch analiste (medical technologist), wat is er zo leuk aan dit beroep?
‘Ik wilde graag een beroep in de verzorging. Toen ik slaagde voor de Mulo was ik te jong voor de verpleging. Een klasgenoot vertelde me over laboratoriumwerk. Dat leek me wel wat. Ik kon meteen parttime aan de slag in het lab. Het leuke aan mijn werk is dat je contact met patiënten hebt en mee kunt werken aan het vaststellen van de diagnose. Daarna blijf je betrokken bij de verdere behandeling en controles van de patiënt.’
Wanneer hoorde je voor het eerst over Mercy Ships?
‘In juni 2015. In die tijd was ik wat gespannen over de gedachte dat ik binnen twee jaar met pensioen zou moeten gaan. Het werk in de Siloam was de laatste tien jaar erg intensief en de gedachte dat ik dan ineens geen werk meer zou hebben, viel me zwaar. Ik besprak het idee van Mercy Ships met mijn kinderen. Zij moedigden mij heel erg aan om te solliciteren. Zij kennen mij goed en weten dat ik van mijn werk en van Afrika houd. Ik vind het geweldig dat ik mijn gaven en talenten kan gebruiken voor de allerarmsten. Mooi dat Woord en daad op het schip zo samengaan!’
Vertel eens wat over je werkzaamheden op de Africa Mercy.
‘Het laboratorium is op dek 3, dichtbij de apotheek, de röntgenafdeling, de operatiekamers en ziekenzalen. Het verraste me dat het lab zo goed is toegerust met moderne apparatuur. Ik werkte gewoonlijk van half negen tot vijf. Elke derde week was ik dag en nacht op dienst en dus buiten werktijden beschikbaar voor spoedklussen. Mijn werk was het onderzoeken van menselijk materiaal dat voor onderzoek op het lab kwam. Ik hielp ook mee met de bloedbank. Als een patiënt bloed nodig had, nam ik bloed af bij de vrijwilligers en deed testen om te zien of het geschikt was voor de patiënt.’
Waren je werkzaamheden aan boord anders dan je normaal in je werk gewend bent?
‘Ja, in de Siloam was ik manager, aan boord alleen analiste. Minder stress dus dan in de Siloam, waar de werkdruk groter was! In de Siloam deed ik geen bloedtransfusiewerk en ook vrijwel geen microbiologie. Op het schip moest ik dat dus weer aanleren. Gelukkig had ik alles lang geleden wel veel gedaan. Op het schip deden we veel meer verschillende testen dan op Siloam.’
In wat voor team werkte je?
‘We werkten met ons drieën in het lab: een senior-analiste en twee analisten. Daarnaast werkt er een lab-manager voor ons in Texas. Zij komt een keer per jaar voor een maand op het schip, doet verder veel administratief werk en is betrokken bij de bestelling van de materialen die we nodig hebben.’
Heb je veel te maken gehad met de patiënten?
‘Nee, dat is een nadeel van het werken in het lab aan boord: we hadden niet veel contact met de patiënten. Ik had me daarom opgegeven voor het programma ‘Befriend a patient’. Dan word je gekoppeld aan een patiënt en kun je daar regelmatig langsgaan. Ik kreeg een 11-jarig meisje toegewezen. Ze was geopereerd aan beide handen. Haar moeder was als verzorger meegekomen en sliep onder het bed van haar dochter. Ze spraken beiden alleen Frans en ik moest met een vertaler werken als ik iets wilde zeggen. Toch genoten ze van mijn korte bezoekjes. Eerst twee dagen op het schip en later in het Hope Center, waar het meisje verder moest blijven om te herstellen.’
Wat vind je van de medische nood die je ziet in Afrika, bijvoorbeeld nu in Kameroen?
‘De medische nood is zo schrijnend. Dat zag ik heel duidelijk in Kameroen, maar merk ik ook hier in Zuid-Afrika. Ik vind het geweldig wat Mercy Ships doet voor de allerarmsten. We moeten dankbaar zijn voor elke patiënt die geholpen kan worden, ook al weten we dat we Afrika in zijn geheel niet kunnen veranderen.’
Noem eens wat hoogtepunten uit je tijd bij Mercy Ships.
‘Het was heerlijk om op het schip aan te komen. Als een droom die uitkwam! Ik had er lang naar uitgezien om op het schip te gaan werken, maar was wat bezorgd over de mogelijkheden om contact te houden met mijn familie en vrienden. Maar dat kwam goed: toen ik nog bij de receptie was, belde mijn zoon al via WhatsApp.’
‘Ik vond het ook mooi om veel oude laboratoriumkennis toe te kunnen passen. Prachtig ook dat we de patiënten vers bloed kunnen geven via de wandelende bloedbank: de bemanning. Ik was er ook van onder de indruk dat met de Mercy Ministries plaatselijke weeshuizen worden bezocht en er wordt samengewerkt met plaatselijke kerken.’
‘De grootste verrassing vond ik het zwembad op dek 8. Elke dag heerlijk even zwemmen. Met ruim 400 mensen op het schip wonen vond ik gezellig, er was een goede sfeer. Nadeel is wel dat je weinig privacy hebt en ver weg bent van familie en vrienden.
Wat merkte je van het volgen van Jezus aan boord?
‘Er was veel onderlinge liefde. De geestelijk verzorgers beklemtonen sterk het belang hiervan. Jezus gaf veel aandacht aan de arme mensen en dat gebeurt ook op het schip. Ook heeft de evangelieverkondiging een centrale plek in de erediensten voor de patiënten in het ziekenhuis.’
Had je naast je werk ook tijd voor ontspanning?
‘Jazeker. Zo heb ik verschillende reizen door het land gemaakt. Heel boeiend om te zien hoe mensen wonen en leven en het chaotische verkeer te zien. Verder heb ik tijd gehad om te zwemmen, uit eten te gaan, spelletjes te doen.’
Je gaat weer terug naar het schip, in 2019. Wat zijn je belangrijkste redenen om weer op de Africa Mercy te werken?
‘Ik wil graag, ook na mijn pensioen, nuttig bezig zijn. Als ik dat op het schip kan doen, dan graag! Als pensionaris ben ik makkelijk beschikbaar.’
[Interview: maart 2018]
Voor u ook interessant:
Mensen beter maken en zorgen dat ze weer het leven krijgen dat ze verdienen: dat is het doel van Ad Boender. Als vrijwillig verp...
Het is 2011 als Miranda Vermeulen als verpleegkundige aan de slag gaat. Maar al tijdens haar studie neemt ze zich voor om ooit b...
Mercy Ships streeft ernaar om veilige chirurgische zorg toegankelijk te maken voor zoveel mogelijk mensen aan boord van haar var...