“Voor mijn gevoel ken ik Mercy Ships al heel mijn leven. Ik weet nog dat ik dacht: als ik verpleegkundige wordt, lijkt het me heel gaaf om een keer met die organisatie mee te gaan. Vier jaar geleden was het zover, toen ben ik in Sierra Leone drie maanden aan boord geweest. Ik heb een hele mooie tijd gehad daar en ik heb veel geleerd, zoals in verdraagzaamheid: hoe leef je samen met anderen, hoe hou je dat met elkaar vol? De praktijk van het liefhebben, om het maar eens zo te noemen.”
Tweede keer
“Na die mooie tijd dacht ik: wie weet ga ik nog eens, zeg nooit nooit. In 2015 was het moment daar, nu naar Madagaskar. De tweede keer dat je meegaat ben je al veel meer voorbereid op wat er komt, dus dat is anders dan de eerste keer. Maar het land was wel een groot verschil. Sierra Leone was echt ‘Afrika Afrika’, Madagaskar was meer een gemixte bevolkingsgroep en dat kon je in de cultuur en op straat terugzien.”
Aanbidden
“Ik ben kinderverpleegkundige, maar aan boord werkte ik zowel met kinderen als volwassenen. Aan de patiënten heb ik veel bijzondere herinneringen. Zo staat me nog een nachtdienst bij. Iedereen in Madagaskar wordt al heel vroeg wakker, met zonsopkomst, zelfs al zijn er geen ramen. Om vijf uur hoorde ik iedereen al een beetje voorzichtig met elkaar praten en tegen half zes was iedereen wel wakker. Tja, wat doe je dan? Het was toen bijna kerst en ik vroeg aan de tolk: ken je een kerstliedje in het Malagassisch? Jawel, ‘Komt laten wij aanbidden’. Toen hebben we daar met heel de afdeling, vroeg in de ochtend, in drie of vier talen tegelijk kerstliedjes gezongen. Dat vond ik echt heel bijzonder.”
Aanrader
“Anderen zou ik werken bij Mercy Ships zeker aanraden, het vergroot heel erg je beeld van God en mensen, van de wereld om je heen. Sowieso als je reist. Je gaat heel anders aankijken tegen het nieuws. Het vergroot je wereldbeeld. Zeker een aanrader!”
Echt gebeurd
“Zo’n terugkomdag is echt superfijn. Leuk om elkaar weer te zien. Bij thuiskomst na zo’n tijd aan boord is het bijna onwerkelijk dat je die tijd in Afrika hebt beleefd. Je vertelt je verhalen aan mensen en die zijn wel echt geïnteresseerd, maar hier op de terugkomdag ontmoet ik mensen die allemaal aan boord hebben gewerkt en dan realiseer ik me: o ja, we zijn er echt geweest!”
Derde keer?
“Of ik weer ga? Ik weet het niet, want het vraagt natuurlijk wel wat van je, omdat je een tijdje uit het leven hier in Nederland stapt. Kan het met m’n werk, met m’n financiën? Sommigen gaan elk jaar, maar dat kan ik me niet veroorloven. Ik beloof het niet, maar zeg nooit nooit!”
[Interview: februari 2016]
Voor u ook interessant:
De interesse in Mercy Ships en de gratis chirurgische zorg die ze bieden heeft altijd al een rol gespeeld in het leven van de Ni...
Als je door de gangen van het ziekenhuis op de Global Mercy loopt zou je bijna vergeten dat je op een schip bent. Zodra je het k...
Debbie Abbenhuis (31) werkt sinds vorig jaar als medisch vrijwilliger op de Global Mercy. Vanuit Sierra Leone vertelt ze over he...
