‘Een voorrecht om onderdeel te zijn van dit nieuwe hoofdstuk in de geschiedenis van Mercy Ships’
In Nederland kunnen we natuurlijk niet wachten tot hij straks in de haven van Rotterdam ligt: de Global Mercy. Maar voor Ruben en Silke Galama uit Bolsward komt het schip nog sneller dichterbij, want zodra hun visum rond is reizen zij vooruit, om alvast aan boord te gaan op de Global Mercy en de reis naar Europa mee te maken. Waarom en hoe? Dat vertellen ze graag.
‘Op de Global Mercy ga ik straks – net als op de Africa Mercy – de rol van Hotel Engineer vervullen,’ vertelt Ruben. ‘Daarin ben ik verantwoordelijk voor de HVAC-systemen en de koelingen en vriezers aan boord, maar ook voor apparatuur die het ziekenhuis ondersteunen. Aan boord produceren we straks bijvoorbeeld zelf zuurstof voor de operatiekamers en de IC, dus deze apparatuur valt ook onder de verantwoordelijkheid van de technische afdeling.’
Eerste hulp
Silke: ‘Ik zal straks aan boord in eerste instantie de crew nurse zijn, die als het nodig is medische zorg aan de bemanning verleent. Het ziekenhuis op de Global Mercy is nu nog niet klaar om patiënten op te nemen, maar het schip is natuurlijk wel uitgerust met de basisvoorzieningen om eerste hulp te verlenen en ook zaken als medicijnen en dergelijke. Dit zijn maritieme eisen waar elk schip aan moet voldoen om voorbereid te zijn op eventuele noodsituaties die zich aan boord kunnen voordoen. Natuurlijk hopen we dat we hier geen gebruik van hoeven te maken, we bidden voor een goede reis en behouden vaart.’
‘We kunnen dan dubbel zoveel mensen helpen!’
Groot dromen
Ondanks het feit dat Ruben en Silke de Global Mercy nog nooit in het echt hebben gezien, zijn ze nu al trots op het schip. Ruben: ‘Omdat de Global Mercy nieuw is gebouwd is er rekening gehouden met alle wensen rondom het ziekenhuis aan boord. Het hele ontwerp is op het ziekenhuis gebaseerd. De Africa Mercy was oorspronkelijk een treinferry waar later een ziekenhuis in is gebouwd. Hierdoor merk je soms dat niet alles even efficiënt is ingericht. Bij de Global Mercy is er vanaf de tekentafel al nagedacht hoe alle ruimte zo optimaal mogelijk benut kan worden. En het mooiste is nog: als de Global Mercy straks in gebruik wordt genomen verdubbelt daarmee de capaciteit van Mercy Ships. We kunnen dan dus ook dubbel zoveel mensen helpen!’
‘Bij de Global Mercy konden we groot dromen omdat we niet de beperkingen hadden die er waren met de schepen die omgebouwd moesten worden,’ vult Silke aan. ‘Werken in het Global Mercy team is voor mij heel bijzonder. Het is pionierswerk, want dit hebben we nog nooit eerder gedaan. Ik voel me bevoorrecht om deel uit te mogen maken van dit nieuwe hoofdstuk in de geschiedenis van Mercy Ships. Natuurlijk brengt de nieuwbouw van een schip ook uitdagingen met zich mee. We zullen veel flexibiliteit en creativiteit nodig hebben, maar het team waar we mee gaan werken is geweldig. Ik heb er alle vertrouwen in dat we met de hulp van God de uitdagingen aan kunnen straks!’
Vooruitblik
Als Ruben vooruit blikt naar wat de komende tijd gaat brengen, schetst hij het volgende beeld: ‘Zodra we ons visum hebben hopen we te vertrekken naar waar de Global Mercy op dat moment nog ligt. Voordat we daadwerkelijk het schip op mogen zullen we eerst 2 tot 3 weken in quarantaine moeten. De lange reis en quarantaineperiode is natuurlijk het minst leuk van deze onderneming, maar ik hoop de tijd zo goed mogelijk te gebruiken om met handleidingen alvast zoveel mogelijk te leren kennen van de apparatuur en systemen waar ik mee ga werken.’
Silke richt zich bij de aankomst op het schip op haar taak als crew nurse en op de voorbereidingen voor de periode in Antwerpen, waar het ziekenhuis op het schip ingebouwd zal worden. ‘Na de aankomst in Antwerpen zal ik het team ondersteunen om het schip uit te rusten met alle benodigde medische apparatuur. Ik werk al 5 jaar bij Mercy Ships: ik begon als anesthesieverpleegkundige, daarna groeide ik door tot informatiemanager en kwaliteitsmanager van de afdeling Programs. Daardoor heb ik een goed overzicht van alle processen die spelen op de medische afdelingen aan boord. Met deze kennis kan ik de deskundigen van de individuele afdelingen van het ziekenhuis ondersteunen waar nodig. De afdeling Programs is een groot onderdeel van onze missie en bestaat uit ons ziekenhuis aan boord, maar ook uit ons mentor- en trainingsprogramma, de medische capaciteitsopbouw en de tand- en oogheelkunde.’
Silke: ‘Als de Global Mercy in Antwerpen ligt zal ik het medische team concreet ondersteunen bij het opzetten van ons Omnicell-systeem. Dat is een geautomatiseerd systeem voor de uitgifte van geneesmiddelen en beheer van de voorraden. Hiermee kunnen we de vraag en het gebruik van geneesmiddelen en medische materialen bijhouden, zodat we onze patiënten beter van dienst kunnen zijn en richting donateurs kunnen verantwoorden waar we hun geld voor inzetten. Verder zal ik gewoon de handen uit de mouwen steken waar dit nodig is.’
Onszelf overbodig maken
Ruben en Silke zijn eenduidig als het gaat om het uiteindelijke doel van Mercy Ships: ‘Het doel op lange termijn is dat we, door opleiding en samenwerking met professionals uit de gezondheidszorg in Afrika, onszelf daar op een dag overbodig kunnen maken. Dat is uiteindelijk onze droom, dat die 5 miljard mensen op aarde die nu geen toegang hebben tot tijdige, veilige en betaalbare chirurgische zorg, dat straks uiteindelijk wél zullen hebben.’
Silke: ‘De rol van de Global Mercy hierin zal belangrijk zijn. Het is namelijk het eerste schip dat specifiek trainingsruimtes voor operaties heeft ingebouwd, inclusief simulatieruimtes voor zowel de OK als de intensive care. Hierdoor kunnen we onze trainingscapaciteit enorm vergroten en lokale zorgverleners uitnodigen om kennis uit te wisselen en van elkaar te leren. Dat brengt ons doel stapje voor stapje dichterbij.’
‘Daar doen we het voor,’ vult Ruben aan. ‘Als ik terugdenk aan de afgelopen jaren op de Africa Mercy, dan is de hulp die je geeft zó concreet. Vaak liep ik na mijn werk even een rondje door het ziekenhuis. Je ziet dan de patiënten binnenkomen, soms durven ze nauwelijks andere mensen aan te kijken omdat ze door hun ernstige aandoening al zo lang verstoten zijn uit hun omgeving. Maar je ziet ze óók vertrekken na hun operatie. Dan zijn het echt compleet andere mensen: ze zijn bevrijd van hun aandoening en daardoor ook van hun schaamte. Hun leven is echt compleet veranderd.’
