Je baan opzeggen, en je huis en je bedrijf verkopen om je in te gaan zetten voor Mercy Ships. Dat is wat Sjors en Erica Rosendaal uit Dordrecht deden. Samen met zijn broer runde Sjors een visbedrijf, Erica werkte als Spoedeisende Hulp verpleegkundige. Inmiddels hebben ze afscheid genomen van hun werk en hebben ze hun eerste werkweken op de Africa Mercy in Senegal gehad. Sjors vertelt over de bijzondere weg naar deze stap en de eerste indrukken aan boord.
’Enkele jaren geleden ben ik tot geloof gekomen. Daarna is mijn hart veranderd en ben ik anders naar het leven gaan kijken. Ik dacht: ‘Wat moet ik gaan doen met mijn leven? Moet ik echt de zaak opgeven?’ Toen sprak God door de Bijbel, dat kwam zo binnen. Vervolgens kwam, in gebed, het besluit dat we het gewoon moesten doen. Ik ben op de fiets gestapt, naar mijn broertje gefietst en heb hem verteld dat ik iets anders moest gaan doen. Het is een hele grote stap, maar er is zoveel nood in de wereld. We zijn blij dat we onze talenten kunnen gebruiken in Gods Koninkrijk en echt impact kunnen brengen bij de mensen daar.’
Eerste stappen
Begin april begonnen Sjors en Erica met hun nieuwe baan op de Africa Mercy als coördinator onderhoud en verpleegkundige. Dat betekent niet alleen wennen aan een nieuwe werkplek, maar ook aan een andere cultuur.
‘Met een Mercy Ships auto werden we naar het schip gebracht. Als je hier in West-Afrika onderweg bent is werkelijk niets te vergelijken met wat je gewend bent. Toen we aankwamen in de haven lag daar eindelijk het schip. Het gevoel dat we hadden was een tikkeltje onverklaarbaar, we keken er zo lang naar uit, en toen stonden we hier!’
Palmzondag
‘De eerste gezamenlijke gebeurtenis die we meemaakten was een kerkdienst op Palmzondag. Het was bijzonder om dit mee te maken met al die verschillende nationaliteiten. De werkweek begon met een introductieochtend waarin we wegwijs werden gemaakt op en rondom het schip, daarna konden we aan de slag. De eerste week was indrukwekkend, je realiseert je steeds meer dat alles anders is en gaat zoals het gaat. Qua tijd, verkeer, temperatuur en taal. Het feit blijft dat iedereen hier komt voor hetzelfde doel: hoop en genezing brengen aan de allerarmsten in deze wereld. Het is ontroerend om te zien als er een busje vol genezen patiënten onder luid applaus het terrein verlaat. Daar krijg je een brok van in je keel.’
‘De stap om aan boord te gaan werken brengt onzekerheid, maar ook kansen. Ik hoop dat wij een voorbeeld mogen zijn voor anderen. Niet als persoon, maar om eens goed na te denken: ‘Welke middelen heb ik? Wat kan ik doen voor een ander?’
