Zijn naam is Jako van Leenen. Hij is geboren en getogen in Goudswaard (Oud-Beijerland) en is, zoals hij het zelf zegt ‘echt iemand uit de polder’. Na zijn commerciële opleiding op het Hoornbeeck College is hij gelijk gaan werken. ‘Ik dacht, lekker vroeg werken lijkt me fijn.’ Na een periode als autoverkoper kwam hij bij Mercy Ships terecht en nu zit hij al enkele maanden aan boord. We stelden hem een paar vragen. ‘Ik heb veel lessen geleerd.’
Van autoverkoper naar vrijwilliger bij Mercy Ships, hoe dat zo?
Ja, die stap had ik zelf een tijdje geleden ook niet zien aankomen. Het commerciële paste goede bij mijn opleiding, maar ik merkte dat er al lange tijd een verlangen begon te groeien om me in te zetten voor God en mijn naaste. Er is privé veel veranderd en het was echt wel een zoektocht. Ik werd getipt door een vriendin en zo kwam ik op een informatieavond bij Mercy Ships.
En toen was je om?
Nee, zo snel ging dat niet. Het heeft best een poos geduurd. Ik wist niet goed wat de weg nu was. Maar uiteindelijk kreeg ik bevestiging en besloot ik in november 2019 me aan te melden voor de afdeling receptie. Dat leek me wel het meest passen bij mijn job als autoverkoper. Veel praten was ik wel gewend, haha. Ik moest best een tijd wachten voordat ik werd ingedeeld, het heeft zeker een jaar geduurd. Ik merkte dat ik die tijd nodig had om van mijn baan los te komen. Op de eerste dag dat ik thuis zat, kreeg ik een bericht. Ik kon aan de slag in een andere functie: Housekeeper (schoonmaker).
Hoe lang was die periode?
In eerste instantie twee maanden, maar tegelijk moest ik ook even nadenken bij de functie. Ik had aangeven dat ik veel wilde doen, maar dat liever niet. Het was voor een periode van twee maanden, dus ik dacht: waarom ook niet. Uiteindelijk ben ik blij dat God het zo heeft geleid, het heeft me veel gebracht. Je dient echt op een nederige manier. Inmiddels heb ik voor twee jaar bijgetekend en ga ik aan de slag op de afdeling waarvoor ik me had aangemeld: de receptie.
Hoe was je eerste ervaring aan boord?
Het community-leven is echt verrassend. Eerst hoor je de verhalen, maar dan maak je het echt mee. Iedereen is aardig en behulpzaam. Nadat ik uit quarantaine kwam heette iedereen me welkom: ‘Gaaf dat je uit quarantaine bent!’. In mijn oude baan was ik hoofdzakelijk bezig met getallen en presteren. Dat is nu anders. Geld speelt geen rol en je hebt met elkaar hetzelfde doel. De sfeer is anders dan in de normale wereld.
‘We zijn allemaal afhankelijk van de Heere Jezus, ook al hebben we verschillende achtergronden’
Waar ben je tegenaan gelopen?
Het was voor mij een les om de mensen te zien zoals ze zijn. Zoveel mensen, zoveel meningen. Ik wil de persoon los zien van zijn mening. Maar er zijn ook zoveel overeenkomsten. De reden dat we hier zijn verandert niet. We zijn allemaal afhankelijk van de Heere Jezus, ook al hebben we verschillende achtergronden. We zijn nu met 140 mensen aan boord, en al die verhalen zijn enorm indrukwekkend. Ik heb hier al zo verschrikkelijk veel dingen geleerd! Je moet met iedereen ook proberen goed te blijven, we zijn tenslotte een familie.
Daarover gesproken, hoe reageerde je familie?
In het begin was het wel shocking voor iedereen. Onlangs was ik jarig. Voor mij is dat anders omdat ik hier andere mensen om me heen heb. Thuis is het een lege plek. Dan voel je het wel. Ik ben nu ook van plan om langer te blijven. Als het meezit hoop ik hier voor twee jaar te blijven.
Wat zou je tegen mensen willen zeggen die overwegen aan boord te komen?
We hebben mensen nodig! Er is voor iedereen een plek en voor iedereen zijn er lessen te leren. Tegelijk moet je kijken of het werkt. Je bent veel weg van huis en het community-leven moet wat voor je zijn. Maar het is een unieke ervaring: zoveel nationaliteiten op een plek! Dat vind je nergens. Als je het overweegt, zou ik me gisteren nog inschrijven, haha. Alle gekheid op een stokje. Het schip is ook niet heilig, maar er is hier een bepaalde atmosfeer. In elke positie kan je dienen en iets betekenen.
