Vrijwilliger Denise: ‘In mijn hart had ik allang de keuze gemaakt om mee te gaan.’
Bekijk alle verhalenÉén van de eerste gezichten die je in deze COVID-tijd zult zien aan boord, is eetzaal teamleider Denise Gorissen. Ze is 21 jaar en op dit moment aan het werk op de Africa Mercy als Dining Room Team Leader. Tot maart vorig jaar werkte Denise zo’n 55 uur per week als managementteamlid van de versafdeling in een supermarkt. Hard werken, dat kan ze dus. En dat is ook wel nodig, want er is veel te doen op het schip. We videobellen met Denise, die vanaf het schip uitkijkt over de oceaan.
Kan je wat over jezelf vertellen?
Tuurlijk! Ik kom uit Nieuwkoop en ik heb vwo gedaan op het Driestar College in Gouda. Daarna ben ik gelijk doorgegaan naar de Erasmus Universiteit om Economie en Bedrijfseconomie te studeren. Hier heb ik mijn bachelor afgerond. Tijdens het studeren had ik al een bijbaantje in de supermarkt, daar was ik veel aan het werk. Na mijn bachelor ben ik blijven werken bij de supermarkt en rende ik eigenlijk in hetzelfde tempo door.
Waarom werkte je zoveel?
Ik was erg toegewijd in mijn werk en daarbij komt dat er een tekort was aan personeel. Een beetje zoals het nu tijdelijk aan boord is, haha. Op een gegeven moment ging ik reflecteren en vroeg ik mijzelf af; is dit waarvoor ik het doe? Wil ik mij mijn hele leven zo kapot werken en amper tijd hebben voor vrienden en familie? Ook teken ik erg graag en ik merkte dat ik dat bijna niet meer deed. Uiteindelijk kwam ik tot de conclusie dat het beter was een stap terug te doen. Met die intentie ben ik, terwijl ik mijn baan nog had, gaan kijken voor ander (vrijwilligers)werk. En nu zit ik hier, op de Africa Mercy!
Hoe ben je dan hier op het schip terechtgekomen?
Van naam kende ik Mercy Ships al, onze kerk collecteert namelijk een aantal keer per jaar voor de organisatie. Mijn idee was altijd al om een keer naar het buitenland te gaan en daar vrijwilligerswerk te doen om mensen te helpen die het minder hebben. Alle vrijwilligersorganisaties ben ik afgegaan. Alleen vond ik niet wat bij mijn achtergrond paste. Toen kwam Mercy Ships voorbij met een specifieke functie: Dining Room Team Leader. Dit sloeg gelijk aan. Een functie die met eten te maken heeft en met een team coördineren. Bovendien vind ik de missie van Mercy Ships waardevol. Het trainen van zorgpersoneel in Afrikaanse landen en zo iets blijvends achterlaten, dat is toch bijzonder? Mercy Ships geeft hoop aan mensen door middel van training en operaties. Met dit in mijn achterhoofd heb ik gesolliciteerd en binnen drie dagen had ik reactie van Mercy Ships. Het was bijzonder om zo snel reactie te krijgen. Zeker omdat ik een ontslaggesprek gepland had zonder een nieuwe baan. Voordat dit gesprek had plaatsgevonden, kreeg ik een mail van Mercy Ships.
‘Denise is voor tien maanden weggegaan, maar volgens mij gaat ze veel langer blijven’.
Hoe reageerde je omgeving toen je vertelde dat je mee ging op het schip?
In mijn hart had ik allang mijn keuze gemaakt om mee te gaan. Toen ik het aan mijn moeder vertelde zei ze: ‘We gaan je heel erg missen, maar dit past gewoon bij je’. Bijna iedereen in mijn omgeving reageerde zo. Ook toen ik aan boord het aanbod kreeg om mijn verblijf met twee jaar te verlengen en toevallig mijn vriendinnen belde, vertelden die dat ze het er pas nog over hadden. ‘Denise is voor tien maanden weggegaan, maar volgens mij gaat ze veel langer blijven’.
Ondertussen komt Adam (Benin, housekeeper), een vriend van Denise voorbijlopen in het beeld. In het Nederlands vraagt hij: ‘Lekker geslapen?’ Hij probeert een beetje Nederlands te leren en dit gaat hem goed af!
Wat brengt het werk van Mercy Ships jou?
Ik zie het echt als dat God mij op dit moment hier heeft geplaatst. Ik dien een mooie organisatie die concreet hulp biedt aan de allerarmsten in Afrika. Ook speel je als vrijwilligers een grote rol in de community. Dat vind ik een van de mooiste dingen aan hier op het schip zijn. Ik geloof dat dit mijn plek is. Hier kan ik zulke goede gesprekken voeren met mensen, het wordt gewaardeerd en dat brengt mij vreugde.
Wat neem je mee naar Nederland?
Mijn kijk op de wereld en op het leven is echt veranderd. In Nederland had ik dit al een beetje, maar hier is het steeds meer bevestigd. Hier vind ik het bewijs dat sommige vriendschappen voor het leven zijn en dat God altijd voor je zorgt, ook al heb je niks.
Hierbij moet ik denken aan een mooi voorbeeld. Een tijdje geleden was er een jongen aan boord en hij deelde wat hij kon delen. Dit klinkt misschien naïef, want zo heb je geen reserves. ‘Integendeel’ zei hij altijd, ‘Als ik niks heb, dan is er iemand anders die opstaat en mij iets geeft.’ Met die gedachte leefde hij. En ik heb het werkelijkheid zien worden! Toen hij naar huis ging, hebben wij zijn hotelovernachting geregeld omdat hij zijn vlucht miste. Hij was helemaal niet bezig met een slaapplek of met eten. Hij wist niet of het goed zou komen en ook hij maakte zich zorgen en was bang. Wij konden hem dat geven, dankzij de God die wij vetrouwen. Toen dacht ik, hoe klein zoiets ook is, iemand kan er zo blij mee zijn.
Hoe draag je je geloof uit op het schip?
Ik probeer te leven als Jezus. Praktisch gezien doen we elke dag een Bijbelstudie-uurtje, vers voor vers door een Bijbelboek heen en dan je gedachten delen met anderen. Ook is er vier ochtenden per week een tijd van gebed. Van hieruit probeer ik in vertrouwen op God te leven en te vertrouwen dat hij mijn leven leidt en mij de juiste gedachten geeft op het juiste moment. Zonder gevuld te zijn met de Heilige Geest, zoek ik alleen naar wat goed is voor mijzelf, maar als ik gevuld ben met de Heilige Geest en vanuit dat oogpunt God zoek, verandert mijn gedrag. Dan leef ik elke dag een beetje meer zoals God het wil en dien ik anderen door wat ik doe en zeg.
Hoe kijk je naar de toekomst?
Op dit moment kijk ik niet op de lange termijn naar de toekomst. We weten nog niet of we in april teruggaan naar Afrika. Als het kan, wil ik in het voorjaar naar Texas voor onboarding. Dit is een cursus die je moet volgen als je voor lange termijn aan boord blijft als vrijwilliger. Ook wil ik mijn Frans verbeteren. Maar voor nu geniet ik vooral van de dagelijkse dingen.
