Mercy Ships verandert levens! Dat kunnen we niet zonder onze vrijwilligers. Veel van hen dragen nu in eigen land op de IC, spoedeisende hulp of andere afdelingen bij aan de bestrijding van het coronavirus. We vroegen een aantal Nederlandse vrijwilligers om hun ervaringen met ons te delen.
Jelle Epker, IC-arts:
‘Het zijn zware tijden voor mij als IC-arts. Het raakt me om zoveel ernstig zieke mensen te zien en de onzekerheid, de angst te voelen. Soms ben ik zelf ook wel bang om ziek te worden, wat eerder al gebeurde bij sommige collega’s in Italië. We zullen hier als wereld doorheen moeten, maar God is in staat om mensen te troosten, kracht en moed te geven om door te gaan, met of zonder verlies. Vanuit mijn tijd bij Mercy Ships mag ik weten: God is in control! Wat er ook gebeurt, God is erbij. En dan mag ik mijn angst bij God brengen. Because he lives I can face tomorrow, my fear is gone is een lied dat steeds in mijn gedachten is. Dat helpt mij om door te gaan.’
‘De situatie in mijn ziekenhuis doet mij terugdenken aan mijn tijd bij Mercy Ships. Als vrijwilliger op de Africa Mercy aan de slag gaan, was voor mij als ‘kamperen’: een nieuwe routine leren kennen, met andere mensen en andere apparatuur. In het ziekenhuis gebeurt nu hetzelfde: we moeten weer uitvinden hoe we alles organiseren, met welke mensen en welke materialen. Ik zie ook dat de mentaliteit nu heel erg hetzelfde is als bij Mercy Ships. Samen zetten we de schouders eronder, we werken zij aan zij voor hetzelfde doel. Die ‘can do it’ mentaliteit van de Africa Mercy: ja graag!’
Jelle Epker 
Krijntje Versluis
Krijntje Versluis, verpleegkundige:
‘Ik ben niet opgeleid voor de spoedeisende hulp maar ben daar nu wel terecht gekomen. Het werk hier is uitdagend, maar ook wel erg heftig. Ik zie patiënten met hele heftige ziektebeelden, en dan zijn ze ook nog zonder hun familie. Het doet me veel om mensen zo ziek en benauwd te zien, en dan zelf ook nog op afstand te moeten blijven, volledig in isolatiepak. Maar tegelijkertijd is het teamgevoel sterker dan ooit. Je doet het echt met elkaar, de hele hiërarchie is verdwenen. Iedereen draagt een steentje bij, dat is zo mooi. Het is bijna te vergelijken met screeningswerk voor Mercy Ships, dezelfde saamhorigheid ervaar ik nu.’
Josje Wassenaar, anesthesiemedewerker:
‘Mijn werk is mijn werk niet meer: ik ben in één dag omgeschoold tot IC-medewerker en werk nu voornamelijk met coronapatiënten. Het is heel gek, alsof je in een film beland bent. Alles is anders, en heel veel afdelingen zijn omgebouwd tot IC. Ik ben niet echt bang, maar vond het wel heel erg bemoedigend om te ontdekken dat ik met twee collega’s waar ik voor het eerst mee samenwerk het geloof deel. Alle drie ervaren we steun vanuit het geloof, dat is in deze tijd echt onmisbaar. Patiënten gaan zich ook meer vragen stellen over de zin van het leven, we hebben hierover al heel veel mooie gesprekken gehad. Verder is het mooi om te zien dat we allemaal één doel, één taak hebben, net als bij Mercy Ships.’
‘Het voelt bijna alsof ik voor Mercy Ships aan het werk ben’
Hennie van Ooijen, IC-verpleegkundige:
‘Normaal zie ik op de IC patiënten met allerlei aandoeningen, maar nu alleen nog maar mensen met corona. Ze komen in slechte conditie bij ons binnen, en moeten dan vaak gelijk aan de beademing. Wat het extra heftig maakt, is dat de familie niet meer bij hun geliefden mag komen. We zien veel mensen overlijden zonder dat hun familie erbij is. Dat voelt zo wreed, en dan mag ik hen zelf ook alleen maar over de rug wrijven, ze zien mijn gezicht niet eens. Maar tegelijkertijd zijn we als team sterker dan ooit, het voelt bijna alsof ik voor Mercy Ships aan het werk ben. Met elkaar strijden we ervoor om mensen weer op de been te krijgen, alle neuzen staan meer dan ooit dezelfde kant op!’
Judith Postmus, anesthesiemedewerker:
‘De huidige omstandigheden zijn bizar. Ik had net als vele anderen niet verwacht dat dit zou kunnen gebeuren in Nederland. Maar voor mij is het heel dankbaar om juist in deze tijd in de zorg werkzaam te zijn. Als anesthesiemedewerker ben ik samen met een paar collega’s direct verantwoordelijk voor de bediening van beademingsmachines. Door dit werk kan ik direct iets betekenen voor de mensen die het zo hard nodig hebben. Mensen redden geeft reden tot dankbaarheid. Bij Mercy Ships heb ik zo duidelijk gezien dat je met een goede samenwerking zoveel meer kunt. In het Deventer Ziekenhuis ervaar ik dit nu opnieuw. We kunnen niet alles, maar met elkaar doen we alles wat we kunnen!’
Bidt u mee?
We leven in onzekere tijden, waarin we elkaar hard nodig hebben. In onze gesprekken met vrijwilligers hebben veel van hen om gebed gevraagd voor hun werk. Vanuit Mercy Ships willen we hen op deze manier graag ondersteunen. Bidt u met ons mee? Samen zijn we Mercy Ships!
