Hoe zijn jullie bij Mercy Ships terechtgekomen?
“Daniëlle hoorde als tiener voor het eerst over de organisatie en het verlangen om iets voor Mercy Ships te betekenen is sindsdien niet meer weggegaan. Ook Jasper had er over nagedacht. Toen we elkaar in 2013 ontmoeten ontdekten we al snel dat we beiden die droom hadden. We geloven dat God ons dit verlangen heeft gegeven. In de hele planning en voorbereiding zien we Gods hand. We dachten dat we na ons trouwen eerst wel een jaartje in Nederland zouden wonen, maar na een half jaar werd ons bij een preek op zondag duidelijk dat het tijd was voor de volgende stap. We zijn die zondagmiddag gelijk gaan zoeken en zijn toen begonnen met de aanmelding. Met werk en privé kwam het op een bijzondere manier goed uit en we konden mooi aan het begin van de nieuwe werkperiode in Benin aan boord.”
Waarom zijn jullie zo enthousiast over Mercy Ships?
“Ik denk dat niemand zal ontkennen dat Mercy Ships mooi werk doet. Wat het extra bijzonder maakt is dat het volledig op vrijwilligers draait. Daarnaast vinden wij het fijn dat het praktisch werk is dat vanuit christelijk oogpunt wordt gedaan. De organisatie zit professioneel in elkaar, dingen zijn goed geregeld voor zowel patiënten als vrijwilligers. Daarnaast zie je de verandering die Mercy Ships in een land teweegbrengt. Zowel bij de patiënten die het ziekenhuis verlaten, als door trainingen van het medische personeel in het land.”
Met wat voor verwachtingen gingen jullie aan boord en zijn deze verwachtingen uitgekomen?
“We hebben ons van tevoren goed ingelezen en hebben het introductieweekend (IMS) meegemaakt. Tegelijk is het moeilijk om een voorstelling te maken van hoe het is om te leven op een schip met vierhonderd anderen. Deze mensen zijn niet alleen je collega’s, maar ook je vrienden, buren en gemeenteleden. Wij hebben het voordeel dat we als getrouwd stel een tweepersoons hut hebben, waardoor we een plek hebben waar we alleen kunnen zijn. Soms is het wel even moeilijk om bij het ontbijt gelijk gezellig te doen en een praatje te maken met bijvoorbeeld je collega’s.
Voor Daniëlle was de verwachting van het werk een beetje anders. Hoewel verteld was dat er niet zo veel medische handelingen te doen zijn, en het meeste ook niet zo moeilijk is, was het toch even schakelen om zoveel tijd voor je patiënten te hebben en de werkdruk een stuk lager ligt dan in Nederland. Voor Jasper was het helemaal moeilijk in te schatten hoe zijn werk eruit zou zien, omdat het anders is dan wat hij in Nederland doet.”
Wat zijn de voor- en nadelen van het leven aan boord?
“We zouden een lange lijst kunnen geven, waarbij sommige voordelen ook als nadelen gezien kunnen worden en andersom. Een paar voorbeelden: het is best fijn dat alles heel dichtbij is aan boord, bijvoorbeeld in dertig seconden op je werk zijn, gezellig iedere dag samen kunnen lunchen. En ’s middag even een duik nemen in het zwembad op het dek is ook best lekker. Daarentegen is het jammer dat je niet zo gemakkelijk even van het schip gaat, want je moet eerst met de shuttlebus de haven uit. En zelfs dan ben je midden in de stad en moet je verder weg om wat natuur om je heen te hebben. Ook is het best lekker om niet zelf te hoeven koken, het nadeel is dat je niet zelf kunt uitzoeken wat je eet. Ander voorbeeld: een kleine hut maakt dat je niet veel hoeft schoon te maken, maar het nadeel is dat je soms drie keer naar de andere kant van het schip moet lopen om te kijken of er een stofzuiger beschikbaar is. Ook zijn er altijd (veel) mensen om je heen om mee te kletsen, maar het nadeel daarvan is dat er overal mensen zijn en je dus nooit alleen bent.”
Inmiddels wonen jullie al een aantal maanden aan boord. Wat zijn jullie mooiste herinneringen tot nu toe?
“Het is moeilijk om een mooiste herinnering te noemen, want het blijft iedere keer weer bijzonder om patiënten te zien veranderen, hoe verlegen ze en soms zelfs bang binnenkomen en hoe ze na een tijdje helemaal gewend zijn en weer kunnen lachen. Omdat Jasper ook fotograaf is op de afdeling, komt hij ook regelmatig kijken en zijn we daar dus soms samen. Op die manier leer je sommige patiënten allebei kennen. Jules was een van die patiënten die Jasper regelmatig op de foto heeft gezet en die hij zo ook wat kattenkwaad heeft geleerd waar de andere verpleegkundigen niet altijd heel blij mee waren…”
En wat zijn de minst leuke herinneringen?
“Het is moeilijk om afscheid te moeten nemen van vrienden die je hier aan boord hebt ontmoet. Hoewel er altijd weer nieuwe mensen komen, missen we soms de contacten die we in het begin hadden.”
Daniëlle, jij bent kinderverpleegkundige, wat voor werk doe je aan boord?
“Ik werk op ward A, de afdeling waar de patiënten na algemene chirurgische ingrepen liggen. Het is denk ik een van de mooiste functies aan boord, omdat we daadwerkelijk het patiëntencontact hebben en levens zien veranderen. Op de afdeling liggen zowel volwassenen als kinderen met hun verzorger. Het is leuk dat er patiënten van alle leeftijden zijn en dat ‘general surgery’ heel algemeen is en ik dus van allerlei specialismen wat zie. Elke week heb ik andere diensten door het onregelmatige werk en elke dienst is ook weer anders en kun je andere patiënten hebben. Ik werk gemiddeld vier tot vijf diensten per week en dat kunnen wisselend dagdiensten, avonddiensten of nachtdiensten zijn.”
Wat zijn de grootste verschillen tussen je werk in Nederland en op het schip?
“Aan de ene kant is het op het schip veel drukker, door het aantal mensen op een afdeling. Je hebt niet alleen te maken met twintig patiënten, maar ook met hun verzorgers, vertalers, verpleegkundigen, artsen, fysiotherapeuten, geestelijk verzorgers et cetera. Aan de andere kant is het werk veel makkelijker en rustiger dan in Nederland. In Nederland was ik gewend aan veel een- of tweepersoonskamers en het hard moeten werken om alles af te krijgen in je dienst. Hier is er tijd genoeg voor spelletjes met de patiënten en kletsen met collega’s. Ook speelt het geloof op het schip een belangrijke rol in je dagelijkse werk. We beginnen elke dienst met gebed en voordat een patiënt naar de operatiekamer gaat, wordt er ook voor hem of haar gebeden. Mijn team bestaat uit 22 mensen momenteel, uit meer dan tien verschillende landen. Toch hangt er een soort familiesfeer op de afdeling. Wat ik fijn vind is dat het ook mogelijk is om zomaar spontaan een uurtje samen te zingen of te dansen op de afdeling, niet echt dingen die in Nederland vaak gebeuren…
Welke patiënten zijn je bijgebleven?
“Er zijn een heel aantal mensen die mij bij zullen blijven. Het is lastig om te kiezen, maar eentje die bovenaan het lijstje staat is de kleine Brigitte (1,5 jaar). De tumor op haar billen ter grootte van een voetbal (2,3 kg) is weggehaald en ze is zo veranderd! Van een klein stil meisje dat niets anders wilde dan hangen op de rug van haar moeder en dat niet kon staan omdat de tumor haar uit balans bracht, is nu niet stil te krijgen: zingen, praten, dansen, rennen! Elke dag weer maakte ze velen van ons aan het lachen, en we zagen er tegenop om afscheid van haar te nemen. De kinderchirurg die er was zei het heel treffend: al is er maar een persoon wiens leven en toekomst je kunt veranderen, dan is dat het alles waard, alles wat je doet en wat je ervoor opgeeft of wat je mist. Voor mij is deze Brigitte alles waard.
Kun je iets vertellen over de impact die de hulp van Mercy Ships heeft in de levens van patiënten?
“Meestal komen de patiënten wat angstig en verlegen/beschaamd binnen. Als ze vertrekken zijn ze vaak niet alleen lichamelijk geholpen, maar gaan ze ook met een glimlach en een meer zelfverzekerde houding naar huis. Bij sommige patiënten is de uiterlijke verandering heel goed zichtbaar, zoals bij gezichtstumoren of O-benen, maar ook bij de mensen waarbij je het aan de buitenkant niet zo ziet, zijn de veranderingen groot. Mensen krijgen weer een toekomst terug, ze zijn weer in staat om naar school te gaan of om te werken, ze horen er weer bij in hun gemeenschap en er zijn er ook die tot geloof komen.”
Zou je dit werk aanbevelen bij anderen?
“Zeker! Het is een ervaring die je nergens anders meemaakt. Je ziet mensenlevens veranderen door je eigen ervaring en kennis in te zetten. Ook het op deze manier samenwerken en -leven met zoveel mensen van verschillende nationaliteiten is een nieuwe ervaring.”
Jasper, jij bent aan boord Information Services (IS) support specialist, wat houdt die functie in?
“Ik werk met zeven mensen in een team dat ervoor zorgt dat alle computers, telefoons en het netwerk aan boord werken. Ik ben voornamelijk bezig met het oplossen van de vragen die mensen indienen, dat kan over van alles gaan: van een computer die traag is tot hulp bij video en geluid voor een bijeenkomst. Deze veelzijdigheid maakt het werk leuk, je weet nooit hoe je dag er uit zal zien.”
Kun je toch een poging doen een gemiddelde werkdag te omschrijven?
“We starten de dag altijd met een korte meeting om elkaar op de hoogte te houden van waar we de vorige werkdag mee bezig zijn geweest en wat de plannen voor die dag zijn. Daarna bidden we met elkaar en gaan we aan het werk. Aan de besproken plannen kom je vaak niet toe, omdat er dan toch weer iets tussendoor komt wat belangrijker (of leuker) is. Een groot deel van het werk is tickets (ingediende vragen/problemen) oplossen, bijvoorbeeld rechten aanpassen voor het netwerk of email, of installeren van software en hardware. Daarnaast zijn er iets grotere taken, zoals het vervangen van oude computers. Audio en video hoort ook een beetje bij onze taken, dus ben ik regelmatig achter de knoppen van het geluid te vinden bij meetings. Ik werk van maandag tot vrijdag van 8:00 tot 17:00 uur. Eens in de 5 à 6 weken heb je de pieper waardoor je soms ook buiten werktijd een probleempje moet oplossen.”
Komt het werk overeen met jouw werk in Nederland?
“Nee, mijn werk thuis is veel meer business to business, waarbij we alleen specifieke programma’s ondersteunen en softwareoplossingen bouwen voor de logistiek. De enige overeenkomst is dat het ook iets met computers is. Hier aan boord is het echt hulp aan de gebruikers en het problemen met computers oplossen. Hoewel het niet echt mijn droombaan is, is het wel heel mooi om te merken hoe dankbaar iedereen is als ik ze help.”
Zou je deze functie aanbevelen?
“Als je een beetje handig bent met computers en het leuk vindt om dingen uit te zoeken, is dit een hele leuke baan aan boord. Je komt bijna overal, van machinekamer tot ziekenhuis en van de managing director tot de academy (school aan boord). Je leert op deze manier veel mensen en het schip snel kennen. Hoewel mijn werk thuis heel anders is en ik hier geen opleiding voor heb, kan ik me goed redden. Je hebt geduld nodig met zowel computers als mensen. Sommige problemen blijven terugkomen en omdat de bemanning steeds wisselt moet je sommige dingen vaker uitleggen dan in een andere werkomgeving. Daarnaast moet je flexibel zijn, want de planning voor een dag komt meestal niet uit. Het lijkt wel of je op de dagen dat je een planning had, juist allerlei andere spoedklusjes hebt…”
Wat gaan jullie het meest missen van jullie leven op het schip als jullie weer naar Nederland gaan?
“Waarschijnlijk zullen we de werksfeer van hier aan boord gaan missen. Iedereen, zowel collega’s als patiënten, zijn heel dankbaar dat je ze helpt. En in het ziekenhuis is het verschil dat je hier maakt in iemands leven vaak zoveel groter dan in Nederland.”
Wat zijn jullie plannen voor de toekomst?
“Jasper gaat weer bij zijn werk in Nederland aan de slag en Daniëlle heeft haar eerste sollicitatiebrieven al geschreven om ook weer aan het werk te kunnen. We hebben geen langetermijnplannen en zien wel waar God ons brengt. Omdat we als we terugkomen ook ergens anders gaan wonen, moeten we daar ons sociale leven gaan opbouwen. Of we nog een keer teruggaan naar het schip? Wie weet… wij weten het nog niet, waarschijnlijk niet op korte termijn, maar daarna ligt alles nog open!”
Lees meer over de avonturen van Jasper & Daniëlle op hun website: www.jasperendanielle.nl.
[Interview: februari 2017]
Voor u ook interessant:
De interesse in Mercy Ships en de gratis chirurgische zorg die ze bieden heeft altijd al een rol gespeeld in het leven van de Ni...
Als je door de gangen van het ziekenhuis op de Global Mercy loopt zou je bijna vergeten dat je op een schip bent. Zodra je het k...
Debbie Abbenhuis (31) werkt sinds vorig jaar als medisch vrijwilliger op de Global Mercy. Vanuit Sierra Leone vertelt ze over he...
