Als David Kpakiwa denkt aan de grote chirurgische nood in zijn thuisland Sierra Leone, wordt hij emotioneel. Niet alleen omdat hij geeft om zijn landgenoten. Het raakt hem ook persoonlijk. ‘Toen ik klein was, werd mijn moeder ziek,’ vertelt hij. ‘Ze had een operatie nodig, maar dat was in onze omgeving niet beschikbaar.’
Om de juiste zorg te vinden, moest Davids moeder hun thuis in de provincie Kono verlaten, maar de reis was te duur. David was nog jong, maar had een grote verantwoordelijkheid als kostwinner voor zijn familie. Om het gezin te ondersteunen, begon hij op zijn achtste met werken op een boerderij. Hij maakte lange dagen om geld te verdienen voor zijn moeder.
Bekijk de video en lees het verhaal van David hieronder verder.
‘Ik heb mijn moeder veel zien lijden,’ zegt hij. Hoewel ze uiteindelijk de hulp kon krijgen die ze nodig had, is David die ervaring nooit vergeten. ‘De herinneringen zijn nog steeds scherp.’
Het gezin van David is niet uniek in Sierra Leone. Er zijn minder dan drie chirurgen voor iedere 100.000 inwoners, maar die chirurgen zijn niet evenredig verdeeld over het land. Dat betekent dat de meeste mensen geen toegang hebben tot chirurgische zorg. Het geschatte percentage van onvervulde behoefte aan chirurgische zorg ligt in Sierra Leone op 91%.
Davids moeder was slechts een van de mensen die geen toegang had tot de zorg die ze zo hard nodig had. Het liet een grote indruk achter bij de mensen dicht om haar heen. Dat is waarom David nu, jaren later, zijn functie in de voorbereidingen van de komst van de Global Mercy in Freetown, de hoofdstad van Sierra Leone, zo persoonlijk ziet.
De juiste plek vinden
David Kpakiwa kwam voor het eerst met Mercy Ships in aanraking toen hij als lokale dagbemanning in Guinee op de Africa Mercy aan de slag ging. Hij hielp mee met de Mercy Ministries, een programma dat samenwerkt met lokale projecten in de stad om te dienen op plekken als weeshuizen en gevangenissen. ‘Ik kan wel zeggen dat dat het beste is wat me in mijn leven is overkomen,’ vertelt David.
Hij begon weeshuizen te bezoeken en voelde zich verbonden met de kinderen die hij daar ontmoette. ‘Ik ben geen wees, maar moest op jonge leeftijd al wel voor mijn gezin zorgen,’ legt hij uit. ‘Dan heb je het gevoel dat je niemand hebt. En dan komen andere mensen op je af, laten oprechte liefde aan je zien.’
Hij bleef met de kinderen en andere patiënten van Mercy Ships werken en wist dat dit was waar hij moest zijn. ‘Dat is wat me gelukkig maakt,’ vertelt hij, ‘het dienen van andere mensen.’
In 2020 kwam David als fulltime vrijwillig bemanningslid aan boord. Eerst werkte hij in het schoonmaakteam, daarna ging hij aan de slag als administratief medewerker voor de dekafdeling. Terwijl hij op de Africa Mercy werkte, hoorde hij dat de nieuwe Global Mercy naar Sierra Leone af zou reizen. Hij vroeg om een overplaatsing en dat is waar zijn reis naar huis begon. ‘Ik kan oprecht niet uitdrukken hoe gelukkig het me maakt dat ik mijn eigen thuisland kan dienen,’ zegt hij. ‘Als ik terugkijk denk ik: God is trouw geweest.’
De weg vrijmaken
Wanneer Mercy Ships een overeenkomst aangaat met de regering van een land, is de komst van een schip slechts een klein onderdeel van een groter plan. De overeenkomst duurt vijf jaar, waarin onder andere de komst van het schip wordt voorbereid en trainingswerk vervolgd wordt als het schip weer weg is. David werkt nu voor het Country Engagement Team (CET), het team dat dit werk op de lange termijn overziet.
Met dat team is hij al een paar maanden voor de aankomst van de Global Mercy naar Siera Leone afgereisd om de benodigde voorbereidingen te treffen. De werkperiode wordt logistiek voorbereid, er worden connecties met lokale zorginstellingen en de regering gelegd, de ligplaats in de haven wordt klaargemaakt, en de weg wordt vrijgemaakt voor de aankomst van het schip. Zijn team zal ook achterblijven als het schip vertrekt, om er zeker van te zijn dat lokale partners een soepele overgang hebben om het werk voort te zetten.
‘Ik zie het werk van het CET als de fundering voor het werk dat Mercy Ships doet met de schepen,’ zegt David. ‘Als het CET haar werk niet goed doet, geeft dat problemen voor het hele schip.’
Als operationeel medewerker is David het schakelpunt tussen de operationele teams op de Global Mercy, de regering van Sierra Leone, en andere partners van Mercy Ships. ‘Ik doe veel voor de afdelingen communicatie, ICT, transport, financiën en bevoorrading,’ legt hij uit. Davids taken zijn erg uiteenlopend. Zo registreert hij de voertuigen die Mercy Ships gebruikt, zoekt hij huisvesting voor bemanningsleden die niet aan boord werken en legt hij contacten met lokale banken voor de afdeling financiën. ‘Het is erg druk,’ vertelt hij. ‘Het is veel werk, met veel telefoontjes en veel afspraken.’
David coördineert ontelbare stukjes van een complexe operatie en soms voelt het of zijn werk nooit klaar is. Maar hij weet dat dit het allemaal waard zal zijn. Volgens onderzoeken voldoet maar 30% van de ziekenhuizen in Sierra Leone aan de norm om een “functionerend chirurgisch ziekenhuis” te zijn. Buiten grote steden is de toegang tot chirurgie nog veel moeilijker en volgens een verslag van de Wereldbank wordt ook de armoede in landelijke gebieden in Sierra Leone steeds groter.
David kijkt uit naar de dag dat hij kan helpen om hoop en genezing te brengen. Niet alleen aan zijn buren in West Afrika, maar naar zijn eigen landgenoten. ‘Het schip zien binnenvaren, met de kennis van de verandering die het met zich meebrengt, zal zeker erg emotioneel worden,’ zegt hij.
Van tranen naar vreugde
David is vol verwachting voor iedere persoon die de impact van de komst van het schip gaat merken. Voor de Sierra Leoonse dagbemanning, die de kans krijgt om mee te werken aan de missie. Voor de regering en lokale instellingen, die Mercy Ships als partner hebben uitgenodigd. Maar bovenal is hij vol verwachting voor de patiënten. Patiënten als zijn moeder.
‘Toen mijn moeder het huis verliet voor haar operatie, huilde ze,’ herinnert hij zich. ‘We huilden allemaal, we waren verdrietig voor haar. Toen ze terugkwam, lachte ze. Ze was blij. Dat is slechts een deel van de verandering.’ En nu maakt David de weg vrij voor meer van zijn Sierra Leoonse landgenoten om die verandering te ervaren.
Lees ook wat andere Sierra Leoonse bemanningsleden hopen voor de aankomende werkperiode in hun thuisland.
