Hoe ben je bij Mercy Ships terechtgekomen?
“Na het atheneum heb ik hts-werktuigbouwkunde gestudeerd. De afgelopen dertien jaar heb ik gewerkt voor een bedrijf dat grote compressoren bouwt. Dat betekende ieder jaar een maand of negen in het buitenland: Pakistan, India, China, Rusland… Afgelopen zomer was ik aan het werk in Rotterdam. In die tijd was er ook een documentaire van Mercy Ships op televisie. Die sprak mij zo aan dat ik de dag erna direct contact gezocht heb. Vijf weken later zat ik aan boord.”
Waarom Mercy Ships?
“Ik was altijd al gecharmeerd van scheepvaart. Nu ik de mogelijkheid zag om schepen te combineren met helpen in een vrijwilligersfunctie, was ik overgehaald. Dit was een mooie ervaring en mogelijkheid om de wereld van een heel andere kant te bekijken, na dertien jaar alleen maar raffinaderijen en olieplatforms. De documentaire kwam op een punt in mijn carrière, dat ik uitkeek naar iets anders. Toen de aanmelding goed liep, heb ik mijn ontslag bij mijn werkgever ingediend en ben ik bij Mercy Ships aan boord gestapt.”
Met welke verwachtingen reisde je naar het schip?
“Ik ging er vrij blanco in: een groot avontuur op een groot wit schip, werken voor een organisatie die ontzettend mooi werk doet. Vervolgens word je gekleurd en getekend door de indrukken die je van tevoren helemaal niet kunt bedenken. Wat ik bijvoorbeeld niet voorzag was de collegialiteit tussen de vrijwilligers onderling, dat was ik niet gewend. Ben je bijvoorbeeld ‘s avonds een boek aan het lezen of bezig op je iPad, komt er een onbekende naar je toe die je vraagt hoe je dag was. Net als bij de mensen op kantoor in Rotterdam, merkte ik ook aan boord de betrokkenheid, de motivatie, de drive om mensen te helpen.”
Jouw functie aan boord was mechanic/fitter. Wat houdt deze job in?
“Toen ik solliciteerde bij Mercy Ships ging ik in eerste instantie voor een functie in de machinekamer, maar die was op dat moment niet beschikbaar. Het werd dus mechanic/fitter, een vrij brede onderhoudsrol aan boord van het schip. Een erg leuke functie, je komt overal. Zo doe je bijvoorbeeld het onderhoud aan de airco’s in hutten, de keukenapparatuur, koelmachines, ijsmachines. Van een deur die van een rails is gelopen tot het ontstoppen van de wc’s: het hoort er allemaal bij. De Africa Mercy is een drijvende stad, er is altijd wel iets te doen.”
Beschrijf eens een gemiddelde week.
“Die begon op maandagochtend met een gathering met het gehele schip. Daarna verdeelde mijn teamleider de taken. De dagen zijn als normale werkdagen, om tien en drie uur koffiepauze, om twaalf uur lunchpauze. Rond vijf uur zat de werkdag erop. Een paar keer per week is er een gathering. Ook volgde ik wekelijks een Bijbelstudie.”
Wat was een hoogtepunt in je werk?
“Op een zaterdag heb ik bijna de hele dag aan een verstopte gootsteen op een van de ziekenzalen gewerkt. Terwijl je daar gebogen, half gelegen in een keukenkastje iets probeert te repareren, staan de pas geopereerde kindjes met ballonnen om je heen te springen, erg leuk. Die zaterdag was wel een kantelpuntje, vanaf dat moment heb ik meer contact gezocht met de patiënten. Door ‘s avonds op bezoek te gaan, eens naar binnen te lopen voor een praatje of om ballonnen over te tikken bijvoorbeeld.”
Hoe was het om met ruim vierhonderd mensen op een schip te wonen?
“Leven met zoveel mensen aan boord is leuk, maar af en toe een beetje druk. Daarom zocht ik zo nu en dan, net als veel anderen, een rustig plekje op om van de rust te genieten. Welk plekje aan boord dat was, ga ik natuurlijk niet verklappen! Ook nam ik regelmatig de shuttlebus naar een hotel om een kopje koffie te drinken of een ommetje te maken. Twee keer ben ik een weekendje naar een plaatsje aan de kust geweest, om er even uit te zijn. Leuk dat er tijd is om zulke dingen te doen naast je werk.”
Welke mooie herinneringen blijven je bij?
“Op een gegeven moment kwam er een twaalfjarig meisje aan boord, dat een gezichtstumor had van zeven kilo. Voordat de operatie begon, werd er door iedereen voor haar gebeden en toen was het hele schip muisstil. Dat heeft wel indruk gemaakt. Net zoals het samenwerken met mensen uit de hele wereld, samen de klus klaren. Respect krijgen voor elkaar, omdat je close met elkaar omgaat als een grote, hechte familie. Mooi dat ik hiervan deel mocht uitmaken en bij heb mogen dragen aan de levensveranderende operaties voor de patiënten.”
Gaan we je nog terugzien aan boord?
“De twee maanden op de Africa Mercy zijn nog indrukwekkender geweest dan ik van tevoren had gedacht. Meer dan een verrijking. Er is een zaadje geplant. Vanaf nu wil ik graag ieder jaar of om het jaar voor een maand of twee terug in een technische functie.”
Is het werken bij Mercy Ships aan te bevelen aan anderen?
“Jazeker, en dat doe ik ook regelmatig. Toen ik jonger was mopperde ik weleens op Nederland, hoe saai, goed georganiseerd en veilig het hier is. Door mijn ervaringen in het buitenland, ook in Kameroen, ben ik toch wel gaan beseffen hoe goed we het hier eigenlijk hebben. Het is een verrijking voor jezelf om, zeker als vrijwilliger, je steentje bij te dragen op de Africa Mercy.”
[Interview: februari 2018]
Voor u ook interessant:
De interesse in Mercy Ships en de gratis chirurgische zorg die ze bieden heeft altijd al een rol gespeeld in het leven van de Ni...
Als je door de gangen van het ziekenhuis op de Global Mercy loopt zou je bijna vergeten dat je op een schip bent. Zodra je het k...
Debbie Abbenhuis (31) werkt sinds vorig jaar als medisch vrijwilliger op de Global Mercy. Vanuit Sierra Leone vertelt ze over he...
