Als Carey Anne Dooley ‘s ochtends wakker wordt, hoeft ze nooit te kijken of er file staat. Ze maakt zich niet druk over de spits of wegwerkzaamheden op de route. ‘Ik heb het kortste woon-werkverkeer ooit,’ grapt ze. Zodra ze haar huis, een hut aan boord van de Africa Mercy, heeft verlaten, loopt ze een klein stukje naar haar werkplek: een drijvend klaslokaal op het ziekenhuisschip. Carey Anne, die in Zuid-Afrika is geboren en daarna naar het Verenigd Koninkrijk is geëmigreerd, heeft jarenlang op scholen gewerkt. Maar die waren niet zoals deze. Ze glimlacht als ze zegt: ‘Het is zeker een heel andere ervaring…’
Een doorsnee dag van een vrijwillig lerares
Het afgelopen jaar heeft Carey Anne als vrijwilliger gewerkt als leerkracht van groep 3 en hoofdleerkracht basisonderwijs in de Mercy Ships Academy aan boord van de Africa Mercy. Het ziekenhuisschip wordt draaiend gehouden door vrijwilligers uit tientallen landen. De klas van Carey Anne is gevuld met de kinderen van een aantal van deze fulltime vrijwilligers. De internationale school is volledig geaccrediteerd.
‘We hebben een prachtig lesprogramma dat uit verschillende landen komt,’ zegt ze. ‘We hebben veel onderzoek gedaan naar verschillende curricula en verschillende soorten lesmateriaal.’ Op een gebruikelijke vrijdag begint de dag met een bijeenkomst waarin iedereen samenkomt om terug te kijken op de afgelopen week en vooruit te kijken naar de komende. Dan gaan de leerlingen van Carey Anne verder met godsdienst, wiskunde, spelling en lezen. Verder is er techniek en koor. Dan gaan de kinderen naar buiten voor muziek en kunst.
Maar het is niet alleen het klaslokaal waar ze haar leerlingen ziet. Leven in een hechte community, waar bemanningsleden samen eten in de eetzaal of koffie drinken in het café, betekent dat er veel mogelijkheden zijn om een band op te bouwen. ‘Ik zie ze tijdens de lunch en het avondeten, ga met ze om als familie en neem deel aan activiteiten die in het weekend plaatsvinden’, vertelt ze. ‘Dat geeft je zo’n goed beeld als leerkracht en zo’n kans om volledig op je leerlingen in te spelen.’
Lessen in de praktijk
Veel van wat de leerlingen in Carey Annes klas leren gebeurt niet achter een tafeltje. Ze neemt de kinderen regelmatig mee naar dek 7, waar patiënten elke middag een uur rusten en revalideren in de frisse lucht. Haar klas bidt samen voor de operaties die beneden in het ziekenhuis plaatsvinden. Voor haar is elke activiteit een gelegenheid om de Bijbel in de praktijk te brengen. ‘We hebben de verhalen en we hebben de lessen,’ zegt ze. ‘Maar vervolgens krijgen we ook de praktische uitwerking daarvan te zien.’ Toen het in de les ging over medeleven hebben met mensen die ziek zijn, duurde het niet lang om dat in praktijk te brengen. ‘Tijdens die week gingen we naar beneden om briefjes en snoepjes af te geven voor mensen die in isolatie zaten, vanwege COVID,’ vertelt ze. ‘Dat is zo’n ongelooflijk unieke kans, die de studenten laat groeien in hun kennis van God en ook in hun liefde voor Hem.’
Soms heeft Carey Anne het gevoel dat deze baan voor haar gemaakt is. ‘Ik hou van lesgeven als we varen,’ zegt ze. ‘Lessen geven op het dek, dolfijnen spotten.’ Er zijn brandoefeningen. Er zijn piratenoefeningen. ‘Als iemand die het leuk vindt om het leven op een andere manier te doen, spreekt het me echt aan en maakt het me erg blij,’ vertelt Carey Anne.
Voor iedereen die overweegt om aan boord te komen, is een voorliefde voor nieuwe dingen volgens haar cruciaal. ‘Ik denk dat je flexibel moet zijn, en echt liefde voor mensen hebben. Liefde voor de community.’ Voor Carey Anne is die community de grootste verandering ten opzichte van haar leven in het Verenigd Koninkrijk: ‘Als ik iemand wil vinden om een spelletje mee te spelen, of als ik iemand wil vinden om koffie mee te drinken, er is altijd wel iemand. Voor de goede en de moeilijke tijden.’
Je ‘waarom’ kennen
Er is nog een belangrijk onderdeel van deze baan, zegt Carey Anne. ‘Je ‘waarom’ kennen.’ Ze weet dat de ouders van haar leerlingen een ‘waarom’ hebben. En de leerlingen hebben hun eigen waarom, ook al hebben ze die nog niet gevonden. Carey Anne heeft er ook een. ‘Ik heb echt het gevoel dat God me geroepen heeft om hier te zijn,’ vertelt ze. Dat is waar ze op terugvalt in moeilijke tijden, zoals een jaar aan boord van een ziekenhuisschip tijdens een wereldwijde pandemie.
‘De patiënten zien en weten dat we hen hoop en genezing kunnen brengen is een vreugde en een voorrecht dat ik niet onder woorden kan brengen. En ik denk ook, de kans om een bijdrage te leveren aan het leven van mijn studenten. … Als ik ooit een dag heb waarop ik twijfel waarom ik hier ben, moet ik hier gewoon binnenlopen en hun gezichten zien.’
Klinkt dit als een klaslokaal dat bij jou past? Ontdek hoe jij het verschil kan maken als leerkracht op de Mercy Ships Academy.
