Serah, of Heuridia zoals ze bij haar familie bekend staat, ziet er niet anders uit dan de andere negenjarige meisjes uit de stad Toamasina in Madagaskar. Terwijl enkele van haar vriendinnetjes uit de buurt toekijken en op hun beurt wachten, fietst Serah rondjes rond de groengeschilderde bungalow van haar ouders. Even later pakt ze een basketbal en speelt er samen met haar vriendinnetjes mee. Haar oma kijkt vanaf de veranda glimlachend toe hoe Serah rondrent en -springt.
Dit lijkt een gewoon tafereel, maar voor de volwassenen in Serahs leven is het niet vanzelfsprekend om haar zo te zien spelen. Het is nu negen jaar geleden dat Serah aan boord van een van Mercy Ships schepen een orthopedische operatie heeft ondergaan die haar levensloop compleet heeft veranderd.
Bekijk de video over het verhaal van Serah en twee andere patiënten of lees Serahs verhaal hieronder verder.
“Het maakt me echt blij om haar zo te zien, want ik had nooit gedacht dat ze net als de andere kinderen zou kunnen lopen,” vertelt haar vijfenzestigjarige oma Seraphine met tranen in haar ogen.
Geboren met klompvoetjes
Toen Serahs ouders Fredo en Sandrine hoorden dat de baby die ze verwachtten een meisje was, waren ze erg gelukkig. Maar op de echo was niet te zien dat de baby twee klompvoetjes had, een aangeboren aandoening waarbij de voetjes naar binnen staan. Deze aandoening geneest niet vanzelf en zonder tussenkomst van een operatie ondervinden deze kinderen tijdens het opgroeien veel problemen met lopen.
“Ik had een echo laten maken, maar ze hadden de klompvoetjes niet gezien. We wisten alleen dat het een meisje was en daar was ik erg blij mee, omdat ik al twee jongens had,’ vertrouwt Sandrine, Serahs moeder, ons toe.
Toen Serahs ouders na haar geboorte zagen dat haar voetjes naar binnen stonden, werd hun geluk direct door zorgen overschaduwd.
“Mijn hart brak toen ik haar klompvoetjes zag, maar als man deed ik mijn best om de moed niet op te geven,” vertelt Fredo. “Ik vestigde mijn hoop op een goede behandeling, zodat ik niet helemaal ontmoedigd zou raken, want ik was wel ontmoedigd. Ik kan niet zeggen voor honderd procent, maar toch wel voor negenennegentig procent. Ik had maar ongeveer één procent hoop dat de stand van haar voetjes gecorrigeerd kon worden, want er waren geen artsen die ons advies gaven.”
Fredo en Sandrine voelden zich overweldigd door de uitdagingen waar hun kleine meisje voor stond. “Ik was compleet van slag en wist niet waar ik naar een oplossing moest zoeken,” vervolgt Fredo. “Maar sommige bevriende artsen bemoedigden ons en zeiden: ‘Geef de moed niet op, hier bestaat een goede behandeling voor, dit kan gecorrigeerd worden.’”
Op zoek naar een behandeling voor Serah
Serahs ouders waren vastbesloten om een behandeling voor hun dochter te vinden. Toen Serah amper een jaar oud was, gingen ze iedere week naar het lokale ziekenhuis om haar voetjes in te laten gipsen. Ze betaalden wekelijks 100.000 Malagassische ariary (ongeveer 21 euro) voor het verband en gips, exclusief de vervoerskosten naar het ziekenhuis en weer terug. Dit bedrag zou voor het gemiddelde gezin in Madagaskar – waar 75% van de bevolking onder de armoedegrens leeft en 95% van de bevolking financieel ten onder gaat als ze een operatie nodig hebben – niet op te brengen zijn.
Hoewel Fredo op het stadhuis werkt en onder de middenklasse wordt gerekend, begon deze wekelijkse uitgave zijn tol van het gezin te eisen.
“Ik was zelfs bereid om mijn persoonlijke eigendommen te verkopen om ervoor te zorgen dat mijn dochters beentjes normaal zouden worden,” vertelt Sandrine. “Ze was mijn eerste meisje en ik zou alles voor haar doen.” De veertigjarige moeder van drie was al eens eerder zwanger van een meisje geweest, maar kreeg een miskraam. “Ik begon te denken dat ik misschien gewoon geen geluk met meisjes had,” zegt ze. “Maar de artsen in het ziekenhuis waar ze geboren is moedigden ons aan om de hoop niet te verliezen en verzekerden ons ervan dat haar aandoening behandeld kon worden.”
Hoop en genezing aan boord van de Africa Mercy
Toen de Africa Mercy in 2015 aanmeerde in de havenstad waar het gezin woonde, werd de hoop van Serahs ouders beloond.
“Toen de verpleegkundige in het ziekenhuis vertelde dat het schip van Mercy Ships was gearriveerd en dat Serah daar behandeld zou kunnen worden, kreeg ik weer nieuwe hoop,” herinnert Sandrine zich. De kleine Serah van zes maanden oud werd aan boord verwelkomd om een gratis operatie te ondergaan en haar ouders waagden de sprong in het diepe om hun kostbare dochter aan vreemden toe te vertrouwen.
“Op de dag van haar operatie nodigden ze me uit om in de operatiekamer aan boord van het schip te komen en naar de operatie te kijken, maar ik kon mezelf er niet toe zetten,” vertelt Sandrine. “Ik kon gewoon niet toekijken hoe ze in de voetjes van mijn kindje zouden snijden, maar ik zei tegen hen: ‘Ik vertrouw jullie en ik weet dat jullie haar kunnen helpen’.”
Na de operatie begon de echte reis naar genezing. Het duurde een paar weken voordat het gips van Serahs beentjes werd verwijderd. Sandrine herinnert zich dat moment nog goed en vertelt dat het voelde alsof er een speciaal cadeau werd uitgepakt.
“Ik ben zo blij,” zegt Sandrine, terugkijkend op de levensveranderende operatie die Serah ontving.
“Ze was nog zo klein dat ze zich niets herinnert van de angst die wij, de volwassenen om haar heen, voelden,” vertelt haar vader. “Ik ben nu gewoon zó blij.”
Dromen over de toekomst
Nu, op negenjarige leeftijd, is Serah vrij om te rennen, te spelen en over haar toekomst te dromen. Ze wil graag dokter worden als ze groot is, maar in de tussentijd houdt ze in haar vrije tijd theekransjes met haar vriendinnetjes.
“Bedankt voor jullie hulp, want jullie zijn degenen die me geholpen hebben, dank je wel,” zegt ze.
Zelfs jaren na de operatie zijn er nog steeds momenten waarop Sandrine zich opnieuw dankbaar voelt voor Serahs gezondheid. “Ik geniet ervan dat ik voor de feestdagen net als andere moeders schoenen voor mijn dochter kan kopen. Ik kan schoenen met hakken kopen! Ze zeiden dat ze geen hakken moet dragen, maar ze zijn alleen voor naar de kerk en daarna doet ze ze uit. Ze vindt het leuk om hakken bij haar prinsessenjurk te dragen. Dat maakt me blij.”
Bedankt dat u meehelpt om gezondheid, hoop en blijdschap te brengen aan families zoals die van Serah. Mercy Ships is dankbaar voor de mogelijkheid om de samenwerking met Madagaskar in 2024 voort te zetten en door middel van gratis operaties en trainingen nog veel meer levens te veranderen. Kijk op www.mercyships.nl/functies om te zien hoe jij je vaardigheden en tijd kunt inzetten om hoop en genezing te brengen en vind je plek aan boord!
