In juni 2019 laat de familie Kortleven huis en haard achter voor een sprong in het diepe: twee jaar werken op de Africa Mercy. Hij als Senior Biomedical Technician, zij als Primary Care Giver. We stellen hen graag aan u voor.
Kunnen jullie iets over jezelf vertellen?
‘Wij zijn Guido en Marie-Anne Kortleven, en wij hebben 3 prachtige jongens: Matthijs (7 jaar), Jonathan (5 jaar) en Maarten (2 jaar). De afgelopen 8 jaar is Guido als hoofd medische techniek werkzaam geweest bij een ziekenhuis, en het laatste jaar ook bij een commercieel bedrijf. Marie-Anne zorgde voor de kinderen en was als vrijwilliger actief in de kerk en op school. Daarnaast werkte ze zo af en toe in het ziekenhuis als verpleegkundige.’
Hoe begon jullie avontuur bij Mercy Ships?
‘Het begon allemaal met een informatieavond van Mercy Ships in 2017’ vertelt Guido. ‘We hoorden over het bijzondere werk aan boord van de Africa Mercy, over de duizenden mensen die jaarlijks een levens veranderende operatie ontvangen. Het verlangen ontstond om daar een bijdrage aan te leveren. In gebed vroegen we of de Heere mensen voor dit werk wilde inzetten, en dat als er niemand was, dat wij dit dan mochten doen.’
‘Toen werd de vraag heel concreet’
En toen?
Marie-Anne: ‘Uiteindelijk maakten we de keuze om ons aan te melden bij Mercy Ships. Dit is een zorgvuldige procedure met veel papierwerk. En daarmee waren we er nog niet: de functie die Guido op zich zou kunnen nemen, die van leidinggevend medisch technicus, was in 2018 wel vrij, maar er was geen personeelshut beschikbaar voor ons als gezin. Pas eind januari 2019 hoorden we dat er een hut vrijgekomen was, én dat de functie nog steeds vrij was. Toen werd de vraag heel concreet: “Willen jullie dienen?” Daarop konden we volmondig “ja” zeggen, omdat we zagen dat God onze weg hierheen leidde.’
Wat is jullie diepste motivatie voor dit werk?
Guido: ‘Het Evangelie in woord en daad doorgeven aan mensen die niets hebben, dat is wat ons drijft. Jezus zelf had een groot hart voor verstoten mensen, voor armen en zieken. Hij opende de ogen van de blinden. En dat doet Hij nog steeds. Hoe mooi is het om dat werk door te kunnen zetten’? Marie-Anne: ‘We hopen daarnaast ook dat deze mensen niet alleen lichamelijk een nieuwe toekomst krijgen, maar dat ze ook geraakt mogen worden door het Evangelie.’
Hoe ziet jullie voorbereidingstijd eruit de komende maanden?
Marie-Anne: ‘Als eerste zullen we ons 6 weken lang voorbereiden in Texas. Daar krijgen we training over het leven aan boord, de cultuur en gebruiken. Daarna gaan we aan boord en maken we onze eerste reis, naar Senegal. Dat is waar het schip in augustus 2019 aanmeert. Het eerste jaar zal vooral wennen zijn, verwacht ik. Ik zal vooral bezig zijn met het ondersteunen van de kinderen en beter Engels leren. Guido: ‘Ik zie er het meeste naar uit om met eigen ogen te zien hoe het werk daar is, wat je voor verschil ziet voor en na een operatie, maar vooral het verschil dat een operatie maakt in het leven van mensen zelf.’
Hoe staan de kinderen tegenover dit avontuur?
Marie-Anne: We hebben de kinderen vanaf het begin bij het proces betrokken. Ze wilden direct al heel graag mee op het schip. Vooral het idee dat er ook een school en zelfs een zwembad op het schip is maakt hen enorm enthousiast. Maar nu het eenmaal dichterbij komt, is het toch ook wel spannend voor hen. We proberen hen zo goed mogelijk voor te bereiden, zo hebben ze bijvoorbeeld al een jaar Engelse les gehad. Verder hangt er in huis een kalender waarop ze de dagen kunnen afstrepen en hun eigen taken kunnen inplannen, bijvoorbeeld wanneer ze hun koffer in moeten pakken. Ook komen ze zelf met dingen die echt mee moeten aan boord, van een foto van vriendjes en vriendinnetjes tot aan hun eigen kussen!’
‘We gaan terug naar de basis, verwacht ik’
Wat verwachten jullie van het leven aan boord?
Marie-Anne: ‘Nu al hebben we contact met mensen aan boord die meedenken in wat nodig is. We gaan meer terug naar de basis, verwacht ik. Vermoedelijk zullen we sneller dingen van elkaar lenen omdat je gewoon niet alles mee kunt nemen.’
Guido: ‘Tsja, dat is lastig te zeggen. Het schip is natuurlijk een varend dorp met een zwembad, bibliotheek, en een winkel. We verwachten wel dat we wat meer op elkaar aangewezen zijn doordat alles kleiner is. Het lijkt ons mooi om met zoveel verschillende, maar toch eensgezinde mensen samen bezig te zijn met een gezamenlijke missie: de zorg voor mensen die het heel hard nodig hebben.’
Volg de voorbereidingen & reisverslagen van de familie Kortleven op hun eigen website: aanboord.kortleven.nl.
