Maria Tuinier is een nieuw gezicht op het kantoor van Mercy Ships Holland. Deze actieve dame uit Krimpen aan den IJssel is daarentegen aan boord van de Africa Mercy geen onbekende. Ze werkte er verschillende keren als vrijwilliger. Nu gaat ze, ook als vrijwilliger, aan de slag in Rotterdam. Als deel van het team Human Resources voert ze onder meer gesprekken met potentiële bemanningsleden. Maak kennis met deze enthousiaste ‘Mercy Shipper’.
Wie is Maria Tuinier?
“Ik ben 61 jaar geleden in Zeeland geboren. In 1975 ben ik getrouwd met Rinze uit Friesland en we kregen zes kinderen, van wie er nu twee in het buitenland wonen met hun gezin. Vijf jaar geleden is mijn man overleden.”
“Met mensen omgaan, dienend bezig zijn, daar geniet ik van! Hobby en werk lopen bij mij door elkaar. Dat was al zo toen ik vroeger bij m’n ouders in de winkel werkte, in 1990 Bijzonder Ambtenaar Burgerlijke Stand (BABS) werd en nu, sinds 2010, in verschillende winkels werk. Ook bij Mercy Ships hoop ik veel mensen te ontmoeten en kunnen helpen.”
Hoe ben je bij Mercy Ships betrokken geraakt?
“In de jaren negentig hoorde ik van mijn dochter voor het eerst van Mercy Ships en van het schip, de Anastasis. Wat me raakte in het werk is het dienend bezig zijn als opdracht en voorbeeld van Jezus, zonder dat het jezelf financieel voordeel oplevert. Onze zoon Jan besloot op een gegeven moment aan boord te gaan, van de Caribbean Mercy, in Honduras (2001). (Lees het verhaal van Jan hier]. We leefden met Jan en Mercy Ships mee. Hij heeft in de lange tijd bij Mercy Ships ook zijn vrouw ontmoet. Jan is begonnen als matroos en hij werd uiteindeljk kapitein op de Africa Mercy.”
Wanneer ben je zelf aan boord geweest van de Africa Mercy?
“Het verlangen om te zien waar Jan, zijn vrouw Elizabeth en dochter Isabella leefden, groeide. In 2008 ging het balletje rollen en verbleef ik voor zes weken aan boord in Liberia. Het was een geweldige ervaring! Het was een voorrecht om bij mijn kinderen en intussen kleindochter te kunnen zijn. Het viel eerst niet mee om de hele dag Engels te spreken en iedereen te kunnen verstaan, maar de mensen aan boord zijn erg geduldig. Ik heb in die periode in de winkel en in het café aan boord gewerkt, werk dat precies bij me past. Het was een echte eyeopener voor me. In mijn beleving waren de chirurgen en verpleegkundigen de belangrijkste mensen aan boord, dat kopje koffie is maar bijzaak. Totdat een verpleegkundige zei: ‘Dat kopje koffie, jouw glimlach en liefde geven mij weer energie om door te gaan’. Kortom: ieder mens aan boord is even belangrijk!”
“In 2013 ging ik weer aan boord, deze keer vanaf Gran Canaria, meevaren naar Congo. Negen dagen op zee, wat een belevenis! Jan was nu eerste stuurman. Ik vertrouwde hem zeker, maar soms vond ik het varen maar niks. In totaal ben ik twee maanden aan boord geweest en heb ik de start meegemaakt in Congo. Ik werkte opnieuw in het café, heerlijk!
Eind 2014 vloog ik voor drie weken naar Madagaskar. Met kerst aan boord, weer een nieuwe ervaring, met mensen uit alle hoeken van de wereld. En onlangs, juli 2017, heb ik het schip bezocht in Las Palmas.
Wat zijn je mooiste herinneringen aan je bezoeken aan boord?
“De eerste keer vond ik vooral heel bijzonder om te ervaren dat je met zoveel verschillende nationaliteiten en achtergronden, zo één kunt zijn. En dat kan alleen omdat we dezelfde basis hebben in Jezus Christus. In Congo hebben de patiëntenonderzoeken een onuitwisbare indruk achtergelaten. Meer dan 7.300 mensen die op één dag langskwamen. Aan 4.000 konden we op een of andere manier hulp bieden. Het heeft me diep geraakt dat we die anderen niet konden helpen. In Madagaskar heb ik bloed mogen geven voor een terminaal patiëntje. Haar moeder kon maar niet bevatten dat ik dat gratis deed. Ik mocht haar wijzen op het bloed van Jezus, dat echt levensreddend is. Ook heb ik mooie herinneringen aan de contacten met de plaatselijke kerken.”
Welke patiënt(en) zal je niet meer vergeten?
“Diverse keren heb ik een patiënt ‘geadopteerd’. Je gaat dan elke dag een poosje naar de patiënt toe. Gewoon wat praten, soms wat knutselen of handwerken. Als de patiënten naar deck 7 gaan, kun je met hen een poosje buiten zitten, een spelletje doen of bijvoorbeeld Bijbellezen en bidden. Een vrouw die aan een fistel geopereerd werd, zal ik niet vergeten. Zij en haar man waren christen en hij kwam haar trouw bezoeken. Echter, na twee dagen brak haar inwendige wond open en dan is het niet mogelijk om opnieuw geopereerd te worden. Wat een verdriet. We hebben dit veel in gebed gebracht, maar er gebeurde vooralsnog geen wonder. Ze mocht zelfs twee dagen langer blijven, maar nog geen genezing.”
“De ochtend dat ze dan toch naar huis moest, ging ik naar haar toe en daar was een stralende vrouw! God had onze gebeden verhoord, er was een wonder gebeurd in de nacht. Ze was droog en schoon. Wat een bijzondere dankdienst werd dat, het voelde als een dankdienst speciaal voor haar. Ze dankte God speciaal voor mij. Wat voelde ik me klein en tegelijk dankbaar dat God me had willen gebruiken in haar leven.”
Hoe heb je het contact met de bemanning ervaren?
“Met zo’n 450 bemanningsleden aan boord en per werkperiode ook nog eens 200 lokale werkers, leg je al snel contact met iemand. Ik was vaak verwonderd over de mooie gesprekken die er spontaan ontstonden, gewoon tijdens een koffiepauze of zomaar ergens aan boord. Ik heb zoveel mensen bij Mercy Ships ontmoet, ik geniet intens van hen, maar kan slechts met een enkele langdurende contacten onderhouden. Wel heb ik een bijzondere band met de “deckies” (personeel op het dek), dat zijn echt ‘mijn jongens’!”
“Om met zoveel mensen uit verschillende landen en culturen samen te wonen is geweldig, leerzaam, intensief en overstijgt onze Nederlandse kerkelijke huisjes, een zegen om dit te ervaren. Gods liefde en genade voor elk mens, ongeacht ras, kleur, cultuur of nationaliteit, maakt het leven aan boord zo bijzonder.”
Wat merk je in het dagelijks leven van het christelijke aspect aan boord?
“Er is veel respect en waardering voor elkaar en heel veel echte naastenliefde en betrokkenheid op elkaar aanwezig. Je bent er voor de ander, niet omdat het moet of van je verwacht wordt, maar omdat Jezus ons voorbeeld is. En dat delen we met onze verre naaste.”
Welke taak heb je bij Mercy Ships Holland?
“Veel medelanders vinden de weg naar het sollicitatieproces, en kunnen hulp gebruiken bij het aanmelden. We zijn dankbaar dat ieder die geïnteresseerd en aangeraakt is, de tijd en moeite neemt om in het sollicitatieproces te stappen. Hopelijk mag ik een positieve bijdrage hieraan leveren, om vervolgens toch die persoon in de juiste functie en op het goede tijdstip aan boord te kunnen laten gaan. Ik wil hen graag bemoedigen, ondersteunen in praktische zaken en eerlijk het leven aan boord met hen delen. Dit omdat ik zelf aangeraakt en onder de indruk ben van het levensreddende werk dat Mercy Ships kan doen. Ik geloof in Gods leiding in mijn leven en zie het als een nieuwe opdracht om mijn talenten op deze manier, met veel plezier, in te zetten in Gods Koninkrijk.”
